กว่าจะรู้ว่าพ่อรัก

ความเป็นผู้มีเหตุผล

              คนส่วนมากอยากจะให้ลูกเป็นคนดีมีศีลธรรม  แต่ถ้าลูกจะบวชตลอดชีวิต  ก็มักไม่เห็นด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าลูกมีแววว่าจะมีความสําเร็จ มีความก้าวหน้าทางโลกมากเท่าไร ยิ่งไม่อยากให้บวชมากขึ้นเท่านั้น

           โยมพ่อก็เช่นกัน   เมื่อได้ทราบข่าวว่าอาตมาเข้าวัดไปศึกษาธรรมะฝึกสมาธิกับคุณยายอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง และหลวงพ่อธัมมชโย ครั้งแรกท่านก็ดีใจว่า ลูกจะมีคุณธรรมสูงยิ่งขึ้น แต่เมื่อทราบว่าลูกจะบวชตลอดชีวิต ท่านก็รู้สึกไม่ค่อยถูกใจ

                 ยังจำได้แม่นยำว่า วันที่มากราบเท้าขอลาบวช ท่านก็ดีใจแต่เมื่อถามว่า

                 'จะบวชนานเท่าไร'

                 พออาตมาตอบว่า 'จะบวชตลอดชีวิต'

                ท่านก็อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วก็พยายามยกเหตุผลมาเกลี้ยกล่อมให้อาตมาเปลี่ยนความคิดว่า

               'ปู่ของเจ้ามีลูกชายคนเดียวคือ  พ่อ  และพ่อมีลูกชายคนเดียว  คือเจ้า  ถ้าเจ้าบวชไม่สึก สกุลเราคงด้วนแค่นี้ คิดให้ดีนะ'

                 เมื่อได้ฟังดังนั้น เหมือนคำตอบผุดขึ้นมาในใจ จึงตอบท่านไปทันทีว่า

             'สกุลของเรา  ถ้าแม้จะมีเพิ่มขึ้นอีกเป็นร้อย เป็นพันเป็นหมื่นคน มันก็ไม่ทำให้โลกนี้ แผ่นดินนี้ดีใจหรือเสียใจหรือถึงสกุลของเราจะด้วน จะสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ โลกนี้แผ่นดินนี้ มันก็คงเฉยๆ ไม่ยินดียินร้ายกับเรา

               วันหนึ่ง จะต้องมีคนเลวหลงเข้ามาเกิดในสกุลของเราจนได้ และเมื่อถึงวันนั้น แม้เราจะตายไปแล้ว ก็คงมีคนด่าตามหลังว่า คนในสกุลนี้แย่จริงๆ

               ตรงกันข้าม  ถ้าสกุลของเราจะสิ้นสุดลงไป ในขณะที่ทุกคนเป็นคนดีหมด ก็รับรองได้ว่า ไม่มีใครด่าเราตามหลัง จะมีแต่คนบ่นเสียดายว่า สกุลเรานี้ไม่น่าหมดไปเลย น่าจะมีคนดีๆเพิ่มขึ้นอีก เพราะฉะนั้นให้มันด้วนไปแค่นี้ดีกว่า

              พอได้ฟังเหตุผลอย่างกระจ่างแจ้งทันควันเช่นนี้    ท่านก็เงียบและไม่พูดอะไรอีกเลย  ไม่แสดงอาการยินดียินร้าย ยอมรับว่าถูกต้องแม้ไม่ถูกใจ

                 หลังจากนั้นมาอีกประมาณ  ๓  วัน อาตมาได้ออกไปธุระนอกบ้าน หลวงพ่อธัมมชโยได้มาเยี่ยมและคุยกับโยมพ่อ เมื่ออาตมากลับมา ได้ยินโยมพ่อกล่าวกับหลวงพ่อธัมมชโยว่า
 

                   'ในงานบวช จะให้ผู้เป็นพ่อทำอะไรบ้าง'

                   เสียงหลวงพ่อธัมมชโย ตอบว่า

                 'ไม่ต้องทำอะไร ตั้งใจอนุโมทนาก็แล้วกัน   แล้วโยมพ่อต้องไปในพิธีบวชให้ได้นะ'

               อาตมาได้ยินเท่านั้นก็รู้สึกสบายใจ  เพราะโยมพ่อคงอนุญาตให้บวชแน่ๆ  แล้ว  นี่ก็แสดงว่า โยมพ่อของอาตมายอมรับเหตุผล ถ้าเป็นเหตุผลที่ถูกต้องและเหตุผลที่ดี

                ผลจากการมีคุณสมบัติในการเป็นคนยอมรับฟังเหตุผลของโยมพ่อดังกล่าว จนเป็นตัวอย่างถ่ายทอดมายังบรรดา  ลูกๆ  จึงนับได้ว่า  เป็นการสอนของโยมพ่ออีกแบบหนึ่ง