ชีวิตในปรโลกไม่มีการทำมาหากิน
สุขทุกข์อยู่ได้ด้วยบุญหรือบาปที่ทำไว้
ปัญหาคือ เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของตัวเองละโลกไปแล้ว ลูกที่ยังคิดถึงพระคุณท่านมีอยู่ แต่ไม่รู้จะตอบแทนพระคุณอย่างไร
การคิดถึงท่านอย่างเดียวช่วยอะไรท่านไม่ได้ ถ้าท่านไปทุกข์ในโลกหน้า ก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้ เพราะไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร
ถ้าท่านไปสุขอยู่ในโลกหน้า ก็ไม่สามารถที่จะเพิ่มพูนสุขของท่านให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปได้ เพราะไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบังเกิดขึ้น พระองค์ทรงแก้ไขเรื่องนี้ให้โดยทรงให้หลักไว้ว่า
เมื่อบุคคลใดละโลกไปแล้ว ถ้าหากเราปรารถนาจะช่วยเขาในกรณีที่เขามีทุกข์ เราก็ปรารถนาบำบัดทุกข์ให้เขา หรือในกรณีที่เขามีสุขไปเป็นเทวดานางฟ้า เราก็ปรารถนาจะเพิ่มความสุขให้เขา
วิธีการบำบัดทุกข์และเพิ่มสุขให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วนั้น ต้องฉลาด ต้องมีปัญญา ต้องรู้วิธี และต้องทำความเข้าใจก่อนว่า การตอบแทนพระคุณท่านผู้ละโลกไปแล้ว ไม่ว่าจะบรรเทาทุกข์หรือเพิ่มพูนความสุขให้ท่านก็ตาม ตัวเราเองต้องรู้และจับหลักให้ได้
ก่อนว่า ผู้ที่ละโลกไปแล้ว เขาไม่ได้ทำมาหากิน ไม่มีการทำไร่ไถนา ไม่มีการค้า ไม่มีธุรกิจอย่างที่ชาวโลกทั้งหลายกระทำกันอยู่คนที่ละโลกไปแล้วจะมีสุขหรือมีทุกข์อยู่ก็ตาม ความสุขทุกข์ของพวกเขาเกิดขึ้นด้วยอำนาจของบุญบาปที่ทำไว้ในขณะมีชีวิตอยู่
พวกหนึ่งท่าไม่ดีไว้ บาปก็เล่นงานเขา ทำให้ตกนรกหมกไหม้ เป็นเปรตบ้าง อด ๆ อยาก ๆ บ้าง เดินร่อนเร่อยู่ตามถนนหนทางบ้าง
โดยเรามองไม่เห็นตัว นี้เป็นความไม่ดีที่เขาทำเอาไว้ จะส่งผลแก่เขาอย่างนี้
พวกหนึ่ง เสวยบุญของตัวเองที่ทำไว้ดีแล้วขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ไปเป็นเทวดา เป็นนางฟ้า แต่เทวดานางฟ้าเหล่านั้นจะเป็นอยู่ได้ช้านานแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับว่าบุญของตัวเคยทำไว้มากน้อยแค่ไหน ถ้าทำบุญไว้น้อย เดี๋ยวก็หมดอำนาจบุญนั้น พวกหนึ่งก็กลับมาเป็นมนุษย์อีกพวกหนึ่งถ้ากรรมมาตัดรอน มาตามทันก็ไปนรกเสียอีกแล้ว
เพราะฉะนั้น แม้ไปสวรรค์ก็ยังไม่ค่อยปลอดภัย แล้วจะทำอย่างไรจึงจะช่วยท่านเหล่านี้ได้ ซึ่งท่านเหล่านี้ไม่ใช่ใคร อาจจะเป็นพ่อแม่เราบ้าง ปู่ย่าตาทวดบ้าง หมู่ญาติบ้าง เพื่อนบ้าง เป็นครูบาอาจารย์ของเราบ้าง
