เรื่องของโอโม กล่องที่ 18 : อบรมธรรมทายาท
ในภาคฤดูร้อนปี พ.ศ.2527 ผมได้สมัครเข้าอบรมธรรมทายาทภาคฤดูร้อนรุ่นที่ 12 และถือว่าเป็นพระธรรมทายาทรุ่นที่ 6 ในสมัยนั้นจะอบรม 2 เดือน เดือนแรกสวมชุดธรรมทายาทสีขาว โกนหัว ส่วนเดือนที่ 2 จะบวชเป็นพระหรือสามเณร ซึ่งการอบรมสมัยนั้นไม่ได้แยกว่าเป็นการอบรมพระหรือสามเณร ในแต่ละรุ่นจะมีทั้งพระและสามเณรอบรมอยู่ด้วยกัน และเมื่อจบการอบรมก็ต้องลาสิกขาหมด ไม่มีการสมัครอยู่ต่อเหมือนปัจจุบัน
การอบรมรุ่นนี้เป็นรุ่นสุดท้ายของภาคฤดูร้อนที่ปักกลดอยู่ในเขต 196 ไร่ ปักกลดชิดแนวกำแพงวัดเป็นตัวยู ทิศใต้จากฝั่งตรงข้ามอาคารสองชั้นไล่ไปถึงกำแพงทิศตะวันตกที่ขนานกับคลองแอล จนไปถึงกำแพงทิศเหนือที่ติดกับอาคารบุญรักษาในปัจจุบัน ไปจบตรงใกล้ๆฝั่งตรงข้ามอาคารมหาพรหมซึ่งแต่ก่อนเป็นที่พักของพี่ๆอุบาสกของวัด
สถานที่อบรมใช้ที่อาคารจาตุมหาราชิกา และเต้นท์ยักษ์ที่อยู่ในพื้นที่ข้างโบสถ์ฝั่งทิศเหนือที่เรียกว่า เนินประดู่ หลวงพ่อทัตตชีโวเป็นพระอาจารย์หลักในการอบรม และมีพระพี่เลี้ยง 4 องค์พร้อมทีมพี่เลี้ยงที่เป็นรุ่นพี่ธรรมทายาทที่สมัครเข้ามาช่วยงาน
ทุกปีพอเข้าอบรมฝนก็จะเทลงมา ทุกคนจะมีประสบการณ์การนั่งตัวเปียกเกาะเสากลด เพราะทั้งลมทั้งฝนตีเข้ามาที่กลดที่เรามุงพลาสติกหลังคาผิดด้าน เนื่องจากพลาสติกและไม้หนีบที่แจกมาจะมีให้จำกัด มุงได้ไม่ครบทุกด้าน กลดก็ไปแขวนกิ่งไม้ที่อ่อน ลมตีแกว่งไปแกว่งมา พลาสติกปูพื้น น้ำก็ไหลเข้ามา
หลังฝนตกจะมีธรรมทายาทแยกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกเก็บกลดคืนแล้วเก็บของกลับบ้าน ศัพท์ธรรมทายาทเรียกว่า "กลดโยก"ก็มีจำนวนหนึ่ง กลุ่มที่ 2 จัดการพัฒนาที่พักใหม่ พื้นพลาสติกที่นอนทำการยกขอบด้วยไม้เล็กๆปักสี่มุม เอาเชือกฟางมาขึงเหมือนเวทีมวย เอาขอบพลาสติกพาดทั้ง 4 ด้าน ก็จะได้ที่นอนเหมือนกระบะพลาสติก กลดก็แขวนที่กิ่งไม้ที่แข็งแรง หรือปักเสากลดกับดินให้มั่นคง พลาสติกที่คลุมเป็นหลังคาก็มุงให้ถูกด้านที่ฝนสาด หลังการพัฒนา ฝนตกครั้งต่อไป เราไม่ต้องนั่งกอดเสากลดอีกแล้ว นอนฟังเสียงฝนกันเงียบเลย
