ทันโลกทันธรรม 1

.....คราวที่แล้วเล่าเรื่องไปฮ่องกง แต่ยังไม่ทันได้ลงจากเครื่องบินพื้นที่ของคอลัมน์หมดเสียก่อน หากจะหยิบยกข้อคิดควรระวังมาเพิ่มเติมคงปะติดปะต่อกันตอนนี้นี่ล่ะนะครับ แต่ก่อนที่เครื่องบินจะแตะรันเวย์ของเมืองฮ่องกง ผมขอเหลือบมองความคิดเรื่องได้เปรียบเสียเปรียบในความคิดของคนไทยรอบๆ ตัวผมก่อนแล้วกันครับ

.....บนเครื่องบินนอกจากมีอาหารตามมื้อไว้บริการแล้ว เครื่องดื่มที่ถือว่าเป็นบริการทุกคนไม่ค่อยปฏิเสธเรียกว่ามีแรงกินเท่าไหร่ เขาก็มีไว้บริการ อยู่ที่ว่ามีความกล้าที่จะขอและทนต่อสายตาของบุคคลรอบข้างแค่ไหน ถ้าเป็นน้ำชา กาแฟ น้ำผลไม้ ผมว่าไม่เท่าไหร่ แต่ค่านิยมต้องคุ้มเกินคุ้มของบางคนที่ต้องเลือกเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ ผมเห็นวัยรุ่นทั้งชายและหญิงร้องขอเครื่องดื่มประเภทนี้แล้วนึกอยากตีมือ พนักงานบนเครื่องที่คอยหยิบส่งให้แบบไม่ช่วยกันห้ามปราม ผมเคยได้ยินเด็กๆ พวกนี้คุยกันว่าที่กินเพราะสิ่งที่พวกเขาร้องขอนั้นมีราคาแพง !!

.....การร้องขอสิ่งมึนเมาแล้วคิดว่าคุ้ม ผมว่าเขากำลังฝึกตัวเองให้เป็นผู้เสียเปรียบ ของเหล่านั้นไม่ใช่มีผลดีต่อสุขภาพโดยเฉพาะวัย และความเหมาะสมที่จะดื่มก็ยังไม่ใช่ ที่สำคัญทำให้คุณค่าของศีลคุณค่าของความเป็นมนุษย์ได้สูญเสียไปข้อหนึ่งอีกด้วย

.....ผมเดินทางมาถึงสนามบินฮ่องกงต้องบอกว่าบ้านเมืองของเขาได้รับการเอาใจใส่ดูแลเป็นอย่างดี ถ้าเป็นบ้านเราเมืองเราทำได้อย่างเขาบ้างคงดี ชาวฮ่องกงและผู้มาเยือนเลือกใช้การเดินทางได้หลายวิธี แต่ที่ฮิตมากที่สุดเห็นจะเป็นรถไฟและรถบัส ส่วนแท็กซี่ก็มีบ้างเหมือนกัน คนที่ฮ่องกงเล่าให้ฟังว่าบ้านเมืองเขาไม่สนับสนุนให้ประชาชนมีรถยนต์ส่วนบุคคล ฉะนั้นเริ่มตั้งแต่สถานที่จอดรถ ภาษี จึงมีราคาแพง คือจะส่งเสริมให้ใช้รถใช้เรือสาธารณะดีกว่าเพราะสะดวก ปลอดภัย รวดเร็ว

.....หลายคนบอกว่าการเดินทางด้วยรถไฟบางที่ราคาแพงกว่าพาหนะประเภทอื่น แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ยังนิยมเดินทางด้วยรถไฟมากกว่าอยู่ดี เพราะคุมเวลาในการเดินทางได้ดี คงเหมือนกับการตัดสินใจขึ้นไม่ขึ้นทางด่วนบ้านเรา ถึงแม้จะขึ้นราคาแล้วมองว่าแพง แต่ก็คุมเวลาได้โดยไม่ต้องเสี่ยงกับรถติด

.....ไปฮ่องกงทั้งทีผมลองใช้บริการพาหนะทุกอย่างที่มี ประทับใจทุกอย่างครับ เวลานั่งเรือข้ามฝากผมนึกถึงนั่งเรือข้ามท่าพระจันทร์บ้านเรา แต่การขึ้นการลงค่อนข้างเป็นระเบียบกว่าบ้านเรา ไม่แย่งกันจนโป๊ะแทบล่ม นั่งรถเมล์สองชั้นไปเที่ยวบนเขาก็ได้รสชาติดีมีวิวสวยๆ ข้างทางให้ชมอย่างเพลินตา ยิ่งถ้าเดินทางกลางคืนจะเห็นไฟฟ้าเล็ดลอดตามช่องตึกเหมือนรังผึ้งที่มีแสงหลากสี ทุกตารางเมตรใช้อย่างคุ้มค่าผมมีวีรกรรม ตอนผ่านทางเข้าสถานีรถไฟดันมามีฤทธิ์มีเดชเอาตอนจะกลับเอาไว้วันหลังจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดครับ

นายตั้ม