ทันโลกทันธรรม 1

.....เส้นทางชีวิตของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ไม่มีใครบอกได้ว่าระยะทางของแต่ละคนนั้นมีความยาวเท่าไหร่ และต้องใช้เวลาในการเดินทางเป็นเวลากี่ปี บางคนก็เดินถึงจุดหมายในเวลาที่สั้นเกินไป และบางคนก็เดินทางไกลไปถึงกว่าร้อยปี แต่ที่อยู่ในช่วงเวลามาตรฐานของคนในยุคนี้นั้น เขาว่ากันว่าน่าจะอยู่ที่เจ็ดสิบห้าก็เป็นอันเพียงพอ

.....ไม่ว่าใครจะถูกจัดไว้ในกลุ่มของคนอายุจะสั้น หรืออายุจะยืนก็ตามสาระสำคัญคงไม่ได้อยู่ที่วันไหนที่เป็นวันสิ้นสุดของชีวิต หากแต่ช่วงระยะเวลาที่ต้องเผชิญร้อนหนาวระหว่างการเดินทางต่างหากที่เป็นสิ่งสำคัญ เราทุกคนจึงควรทำช่วงเวลานั้นให้มีความสุขมากที่สุดจะดีกว่าครับ

.....บางคนสร้างเหตุมาดีเส้นทางการเดินของเขาดูก็ดูราบเรียบเหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่บางคนกว่าจะผ่านได้แต่ละโค้งแต่ละเลี้ยวนั้น ก็ต้องฟันฝ่าอุปสรรคขวากหนาม บางรายถึงกับเอาชีวิตไม่รอดเลยทีเดียว แต่ไม่ว่าเราจะพบกับเส้นทางที่ราบเรียบ หรือเส้นทางที่เต็มไปด้วยขวากหนาม หากเราผ่านพ้นไปได้ก็นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกซึ่งเป็นผลทำให้หลายๆ คนมักเลือกเดินทางเดิมๆ เพราะอย่างน้อยเขาเหล่านั้นจะรู้ว่าเมื่อถึงจุดนี้จะพบกับอะไร เมื่อเลี้ยวโค้งไหนๆ ต้องประคองตัวอย่างไร เรียกว่าแม้เส้นทางที่ก้าวเดินจะมีขวากหนาม ถ้าหากเดินบ่อยๆ ทางก็อาจจะเตียนโล่งเดินได้สะดวกเพิ่มขึ้นหรือเราจะมองว่า เป็นความเคยชินหรือคุ้นเคยก็ไม่แปลก และผมก็เชื่อว่าเส้นทางใหม่ หรือเส้นทางที่ไม่เคยชินนั้นไม่มีใครมารับประกันว่าปลอดภัย สะดวกหรือสบายกว่าทางที่เคยเดิน

.....แต่สำหรับบางคน การเปลี่ยนแปลงเส้นทางเดินเพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีกว่าให้กับชีวิต แม้ว่าบางครั้งอาจพบกับความสำเร็จที่ตั้งไว้คือได้หนทางที่ราบเรียบและเดินง่ายขึ้น แต่บางครั้งก็อาจพบหนทางที่ลำบากมากกว่าเดิม ผมอยากให้แต่ละท่านได้คิดถึงความโชคดีที่เราเป็นผู้ที่ได้โอกาสสัมผัสประสบการณ์อันทรงคุณค่า เพราะจุดหักเหของชีวิตสำหรับบางคนถือว่าเป็นบทเรียนสอนให้เขาเข้าใจ ความละเอียดอ่อนของชีวิตว่ามีคุณค่าควรแก่การทะนุถนอม และสมควรเลือกใช้เส้นทางที่ถูกต้องในการแก้ปัญหา

.....แต่ไม่ว่าคุณจะเดินอยู่ในเส้นทางไหนๆ จะราบเรียบ สวยงาม หรือลำบากลำบนท่วมท้นด้วยอุปสรรคขวากหนาม ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้ในการก้าวเดินและผ่านพ้นไปยังจุดหมายได้โดย
สวัสดิภาพ และโปรดระลึกไว้เสมอนะครับว่า สองข้างที่ผ่านมา และที่เรากำลังจะไปถึงนั้นเป็นเส้นทางที่เราเป็นผู้เลือกเดินด้วยตัวเราเอง โดยที่ไม่มีใครมาบังคับเลยสักนิดสักนิดฉะนั้นอะไรจะเกิดก็ต้องให้มันเกิดจงยอมรับด้วยหัวใจของนักสู้ที่แท้จริง