ทันโลกทันธรรม 1

.....“ กินข้าวด้วยกัน ” เป็นคำพูดที่ฟังดูเหมือนง่าย แต่เชื่อไหมว่าครอบครัวไทยทุกวันนี้ไม่ค่อยได้ทำกันแล้ว และนั่นคือที่มาของปัญหาสังคมมากมายก่ายกองที่หลายคนมองไม่เห็น …
 

.....ไม่ใช่เพียงเพื่อกินข้าวให้อิ่มเท่านั้น แต่ที่โต๊ะอาหาร คือการปรึกษาหารือเพื่อแก้ปัญหาต่างๆ ของที่มีในครอบครัวที่ได้ผลชะงัดที่สุด เพราะความรู้สึกร่วมของการได้รับประทานอาหารของคนในบ้านเดียวกัน คือ สิ่งที่ทำให้เราเป็น “ครอบครัว”…อาหารไม่ต้องโดดเด่น ไม่ต้องแพง และไม่ต้องหรูหรา แต่ความพร้อมเพรียงของการมานั่งกินข้าวด้วยกันทุกเย็น คือโอกาสที่ได้รับรู้ว่าแต่ละคนในบ้านของเรามีความเป็นอยู่แต่ละวันเป็นอย่างไร
 

…และปัญหาใหญ่ๆ ของบ้านก็มาแก้กันที่โต๊ะอาหารนี่เอง… เทียบได้กับการประชุมประจำวัน
 

…บนโต๊ะอาหารเย็น เป็นที่ๆลูกจะได้ฟังปรัชญาชีวิตอันลุ่มลึกจากคุณพ่อคุณแม่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความสำคัญของความซื่อสัตย์ ความขยันหมั่นเพียร การเสียสละเพื่อส่วนรวม
และการไม่เห็นแก่ตัว…คุณพ่อคุณแม่จะมีเรื่องของบ้านโน้นบ้านนี้ ข่าวคราวจากญาติผู้ห่างไกล ปัญหาและทางแก้ไขชีวิตของเพื่อนบ้านที่อยู่ข้างเคียง และแน่นอน เรื่องราวในครอบครัวของเราเอง…
 

....และบนโต๊ะอาหารแห่งนี้…ที่ทำให้เราได้รับรู้การต่อสู้ของพ่อแม่ รู้ถึงคุณค่าของเงิน และซึ้งในสัจธรรมของคนเป็นพ่อเป็นแม่ว่าพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อลูก… และเพราะบนโต๊ะอาหารอีกเหมือนกัน…ที่ทำให้เราฮึดสู้กับอุปสรรคเหมือนอย่างท่าน เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของพ่อแม่ที่จะประคองครอบครัวให้เดินไปข้างหน้า

…แต่วันนี้ครอบครัวไม่ได้กินข้าวด้วยกันในความหมายเดิมอีกแล้ว กลายเป็นต่างคนต่างกิน เพราะการไม่จัดสรรเวลาเพื่อกันและกัน ทุกวันนี้เด็กๆ หลายบ้านกินข้าวหน้าจอทีวี คุณพ่อคุณแม่กินข้าวเย็นตามงานเลี้ยงสังสรรค์
 

.....ทำให้ความผูกพันและความรู้สึกเป็นครอบครัวค่อยๆ จางหายไป…
 

.....การกินข้าวจึงกลายเป็น “กินข้าว” เท่านั้น ไม่ได้เป็นจุดนัดพบของคนในบ้าน ไม่ได้เป็นการ “อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข” เท่าที่ควรจะเป็น
 

.....บางคนคิดว่าการพาครอบครัวไปกินข้าวนอกบ้านนานๆ ครั้ง จะทดแทนความเป็นครอบครัวได้
 

…แต่เชื่อเถอะ ไม่มีอะไรทดแทนการกินข้าวที่บ้านได้ …เพราะมันไม่ได้หมายถึงการกินข้าวในภัตตาคารหรู หรืออาหารเลิศรส แต่คำว่า “กินข้าวบ้าน” นั้น มีความหมายลึกซึ้งและอบอุ่นกว่าอะไรทั้งสิ้น
 

…กลับบ้านกินข้าวกันเถอะค่ะ …และคุณจะรู้ว่า นี่คือความสุขที่หาอะไรมาทดแทนไม่ได้ …

อุบลเขียว