หลวงพ่อตอบปัญหา

คำถาม.. หลวงพ่อเจ้าคะ มีหลักธรรมหรือข้อคิดอะไรบ้าง ที่จะเอาไปสั่งสอนลูกๆที่จะต้องมาบริหารกิจการแทนในอนาคต?

คำตอบ.. คุณพ่อคุณแม่ที่เป็นเจ้าของกิจการ ส่วนมากก็หวังจะให้ลูกๆซึ่งเป็นทายาท มารับเอางานไปดูแลไปทำแทนด้วยกันทั้งนั้น แต่ว่าบางครั้งก็สมหวังบางครั้งก็ผิดหวัง แล้วก็มักจะไม่ทราบด้วยว่า ทำไมจึงสมหวังทำไมจึงผิดหวัง

.....ที่สมหวังก็เพราะว่า คุณพ่อคุณแม่นอกจากจะมอบมรดกทางด้านการงานแล้ว ยังมอบมรดกทางธรรมให้ลูกด้วย คือ คุณพ่อคุณแม่ไม่ใช้สอนแต่งานที่จะมอบให้เขารับเอาไปทำเพียงอย่างเดียว แต่ว่าจะต้องหมั่นบอกหมั่นเตือนกับลูกให้รู้ว่า เป้าหมายชีวิตของคนเราที่เกิดมาชาตินี้ ไม่ใช่เพียงแค่อยู่ไปวันๆหรือว่าหาความสนุกความสบายไปวันๆเท่านั้น แต่ว่าเมื่อเกิดมาแล้ว เรามีอะไรเป็นข้อบกพร่องก็รีบแก้ไขเสียตั้งแต่ชาตินี้ อย่าปล่อยให้กลายเป็นนิสัยที่ไม่ดีติดตัวข้ามชาติไปได้ เพราะว่าคนเรานั้นตายแล้วไม่สูญ ชีวิตหลังความตายยังมีอยู่ ส่วนตายแล้วจะไปที่ไหนนั้นก็อยู่ตรงที่ว่า เราสามารถแก้ไขตัวเองได้ขนาดไหนนั่นเอง

.....เพราะฉะนั้น เกิดมาชาตินี้ต้องสร้างบุญสร้างบารมี ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม ตั้งใจกำจัดทุกข์ให้หมดไป เพราะพระนิพพานนั้นมีจริงและเป็นเป้าหมายสูงสุดในชีวิตมนุษย์ ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชี้เอาไว้ให้แล้ว สิ่งเหล่านี้คุณพ่อคุณแม่ต้องมอบเป็นมรดกธรรมให้ลูกก่อน แล้วจึงค่อยมอบโรงงานมอบกิการให้กับเขา ถ้าทำกันอย่างนี้จะไม่ผิดหวัง เนื่องจากลูกๆจะรู้ว่า อย่างไรเสียเขาก็จะต้องทำงานเพื่อเป็นการหาเลี้ยงชีพ แล้วก็ต้องทำบุญด้วย เพราะบุญจะเป็นอุปกรณ์สำคัญที่สามารถจะแก้ไขตัวเองและปราบทุกข์ ปราบกิเลสอาสวะได้ เมื่อภาพอย่างนี้อยู่ในใจของลูกแล้ว ก็ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะทำงานได้ไม่ดี

.....สิ่งที่คุณโยมจะต้องชี้ให้เขาดูต่อไปอีกคือ กิจการของเรา อาชีพของเรานี้ เป็นอาชีพบริสุทธิ์ เป็นสัมมาอาชีวะ โรงงานของเราก็เป็นโรงงานประกอบสินค้าที่ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดเจนว่า นี่เป็นสัมมาอาชีวะ ซึ่งในโลกนี้สัมมาอาชีวะเท่านั้นที่เป็นหลักประกันว่า เราจะปิดนรกให้ตัวเองได้ บอกกับลูกได้ว่าแม่ตั้งโรงงานมาจนขนาดนี้แล้ว ลูกภูมิใจเถอะว่า เลือดเนื้อทุกหยดในตัวลูกเกจากสัมมาอาชีวะ เกิดจากอาชีพที่บริสุทธิ์ของแม่

.....เพราะฉะนั้น ลูกเองเมื่อรับสิ่งนี้ไปแล้ว ก็ต้องไปทำให้ดี เงินทองแต่ละบาทแต่ละสตางค์ ที่ลูกจะได้จากสัมมาอาชีวะ ได้จากอาชีพบริสุทธิ์อย่างนี้ ย่อมเป็นเงินเป็นทองที่บริสุทธิ์ ถึงเวลาถ้าลูกเอาไปทำบุญทำทาน ลูกก็จะได้บุญมาก ได้บุญที่บริสุทธิ์ ได้บุญที่มีคุณภาพแล้วลูกก็จะได้ภูมิใจ ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องชี้ให้เขาดูอีกว่า คนงานแต่ละคนนั้น แม่เลี้ยงเขามา ฝึกเขามาเหมือนอย่างกับเลี้ยงลูก เพราะแม่อยากจะให้เขาเป็นคนที่ดี มีคุณธรรม มีศีลธรรมประจำใจ แม่จึงทุ่มเทฝึกเขาให้รู้จักบุญบาป ให้รักบุญกลัวบาป เช่นเดียวกับที่ฝึกให้ลูก

.....แม่ไม่ได้ลำเอียงเลยนะ ทุ่มเทให้กับลูกของแม่ลูกอย่างไรก็ทุ่มเทให้กับเขาอย่างนั้น ถึงจะเป็นลูกจ้างแต่แม่ก็รักเขาเหมือนกับลูกและต้องถือว่าลูกเป็นคนที่มีบุญมาก เพราะว่ามีคนรักที่รักบุญกลัวบาปเหมือนอย่างกับลูกมาช่วยเป็นมือ เป็นเท้า มาเป็นอุปกรณ์ในการประกอบอาชีพ

.....เพราะฉะนั้น ลูกต้องรู้จักถนอมโรงงงานของเราที่เป็นกิจการที่เป็นสัมมาอาชีวะให้ดี แล้วก็ทำให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น และรู้จักถนอมคนที่แม่เลี้ยงเขามา ฝึกเขามาพร้อมๆกับลูก โดยให้เขาทำงานและแก้ไขฝึกฝนตัวเองได้อย่างเต็มที่ เขาก็จะได้บุญไปกับลูก แล้วลูกก็จะได้สิ่งแวดล้อมที่เป็นคนดีไว้สำหรับร่วมสร้างบุญสร้างบารมีไปกับลูก ลูกจะได้เป็นคนที่มีบุญที่สุดในโลก เมื่อชี้ให้ลูกอย่างนี้แล้ว ลูกๆ ก็จะรักแม่ รักงานและรักคนของแม่อย่างที่สุดทีเดียว