ธรรมะ

ชายชาวอินเดียคนหนึ่ง ช่วงสองปีที่ผ่านมาผู้คนจะพบเห็นจนชินตาว่า บนบ่าของเขามีหม้อดินใบใหญ่วางอยู่ข้างละใบ หม้อดินใบหนึ่งมีรอยร้าว ขณะที่อีกใบสมบูรณ์ สวยงามไร้ที่ติ หม้อใบสวยสามารถบรรจุน้ำไว้เต็มเปี่ยมนับจากลำธารจนถึงบ้านเจ้านาย ขณะที่อีกใบหนึ่งนั้น เมื่อมาถึงปลายทางกลับเหลือน้ำแค่ครึ่งเดียว เท่ากับว่าชายผู้นี้ขนน้ำได้เที่ยวละหม้อครึ่งอยู่ทุกครั้ง

แน่ล่ะ..หม้อดินใบสวยย่อมภาคภูมิใจในตนเอง ที่ทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ครบถ้วน  ส่วนหม้อดินใบร้าวนอกจากอดไม่ได้ที่จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในความไม่สมประกอบของตนเองแล้ว มันยังรู้สึกผิดกับการทำหน้าที่ ที่ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยอีกด้วย

หลังจากสองปีเต็มที่แบกความทุกข์ระทมขมขื่นนั้นเอาไว้ วันหนึ่ง มันจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนหาบน้ำตรงลำธารว่า “ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน ฉันอยากขอโทษท่าน ตลอดสองปีมานี้ ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เนื่องจากเจ้ารอยร้าวบนตัวฉันมันทำให้น้ำรั่วไหลไปตลอดทาง”

เมื่อฟังเช่นนั้นแล้ว คนหาบน้ำก็พลอยรู้สึกเสียใจไปด้วย และแล้วเขาก็พูดว่า “เอาล่ะ..ระหว่างทางที่เราจะเดินกลับไปบ้าน ฉันอยากให้เธอสังเกตดอกไม้สวยๆ ข้างทางเดินสักหน่อย เฉพาะฝั่งที่ฉันแบกเธอเท่านั้น ทำไมมันไม่ขึ้นอีกฟากหนึ่งด้วยล่ะ นั่นเป็นเพราะฉันได้ตระหนักในข้อจำกัดของเธอ จึงอาศัยเงื่อนไขนี้เพาะเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ป่าตรงทางเดินฝั่งที่ฉันแบกเธอเสมอมา

และทุกๆ วัน ขณะที่เราเดินกลับบ้าน เธอเองก็ได้ช่วยฉันรดน้ำให้มัน แล้วในสองปีนี้ ฉันก็ได้เด็ดดอกไม้สวยๆ นี้ไปปักแจกันให้เจ้านายของเราด้วย นี่ถ้าหากไม่มีเธอแล้วล่ะก็ เจ้านายของเราคงไม่มีโอกาสได้ดอกไม้ป่าอันแสนสวยงามที่ผลิสะพรั่งอยู่ระหว่างทางมาประดับบ้านเป็นแน่

อีกอย่างรู้ไหม เธอได้ให้ความชุ่มฉ่ำแก่ฉัน แม้แสงพระอาทิตย์จะแผดเผาลงมาอย่างไม่ปราณี ทำให้ฉันคลายความเหน็ดเหนื่อยได้อย่างดีทีเดียวล่ะ”

เราเองมีคุณค่าดีพอ ถ้าไม่เปรียบเทียบกับคนอื่นมากเกินไป

ถ้าคิดว่าสิ่งไหนมันไม่ดี ก็พยายามแก้ไขทำให้มันดีขึ้น

ผลลัพธ์ของการกระทำไม่ใช่คำตอบแห่งชัยชนะของชีวิต

จุดมุ่งหมายและความตั้งใจจริงของเราต่างหาก คือ คำตอบที่แท้จริง

“as good as it gets”

ขอขอบคุณ หนังสือ”ปัดใจ”
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย