สายลมที่โบกพัด เสมือนหนึ่งอุปสรรคที่ทำให้สับสนในบางครั้งแต่สิ่งนั้นก็ใช่ว่าจะเสียเปล่าสักคราวเดียวสายลมเมื่อพัดผ่านตัวเราไป ย่อมนำไปซึ่งความร้อนและนำมาซึ่งความเย็นสบายหากเรามองอุปสรรค แล้วทำให้เกิดความท้อ แสดงว่า เรามองไม่เป็นต้องมองอุปสรรคให้เหมือนใกล้สวรรค์ ใกล้สว่าง ใกล้ความสำเร็จอยู่ที่เราว่า จะมองให้เครียดหรือมองให้คลาย จะมองให้เพลียหรือมองให้เพลินอุปสรรคเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆ ก็ต้องพบเจอเมื่อเจอแล้ว อย่าวิตกกังวล อย่าหวั่นไหว สวมหัวใจนักสู้เข้าไว้อุปสรรคทั้งหลายสามารถเอาชนะได้ด้วยปัญญาและกำลังใจ
ปัญญาจะเกิดขึ้นได้ต้องมีสมาธิ จะมีสมาธิได้ต้องมีสติฝึกทำใจหยุดนิ่งอย่างสม่ำเสมอที่ศูนย์กลางกายด้วยอารมณ์สบายๆ และใจเย็นๆหากเรารู้จักเปลี่ยนอุปสรรคให้เป็นครู ก็จะกลายเป็นความรอบรู้ที่สามารถกอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้ายให้กลายเป็นดีได้ในที่สุด
ขอขอบคุณ หนังสือ”หน้าสุดท้าย” ประพันธ์โดย พระสุธรรม สุธมฺโม
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
