.....การไม่ผูกอาฆาตพยาบาท รู้จักให้อภัย จะส่งผลให้เราเป็นบุคคลผู้มีใจสงบเยือกเย็น ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อใคร การปฏิบัติธรรมให้ได้ผลดี เราจะต้องมีจิตประกอบด้วยเมตตา จิตใจจะได้ละเอียดอ่อน จะได้เข้าถึงธรรมอย่างรวดเร็ว
.....ดังนั้น ไม่ควรผูกโกรธ หรืออาฆาตพยาบาทใคร พึงรักษาใจให้สงบเยือกเย็น มีเมตตาจิตในสรรพสัตว์ทั้งหลาย หากทำอย่างนี้ได้ จะทำให้ใจสงบเยือกเย็น มีความสุขกายสุขใจตลอดเวลา
.....เมื่อมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แทนที่จะมัวเสียอารมณ์กับเรื่องราวเหล่านี้ เราก็นำใจของเรา กลับมาหยุดนิ่งอยู่ภายใน ให้ใจอยู่กับเนื้อกับตัว
.....ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก เราไม่มีเวลามากพอที่จะเสียไปกับเรื่องไร้สาระ เพียงแค่เราตามดูจิตของเรา ให้รู้เท่าทันกิเลส ไม่ให้ใจตกอยู่ในอารมณ์โลภ โกรธ หลง ไม่ให้ฟุ้งซ่าน ขุ่นมัว แค่นี้ก็หมดเวลาไปวันๆหนึ่งแล้ว
.....เพราะฉะนั้น อย่ามัวเสียเวลาขุ่นมัวกับคนรอบข้าง อย่าไปถือสาในความไม่สมบูรณ์ของเขา อะไรที่ให้อภัยได้ ก็ควรให้อภัยกัน
.....ถ้าเรารู้จักปลดปล่อยวาง ใจของเราจะปลอดโปร่ง เบา สบาย เป็นเหตุให้เข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายดาย.
ธรรมะเพื่อประชาชน