พระธรรมเทศนา

เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนาพระราชภาวนาวิสุทธิ์(หลวงพ่อธัมมชโย)
เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๘ กรกฏาคม พ.ศ. ๒๕๕๐

    เรื่องหลังคามหารัตนวิหารคด เป็นสิ่งที่จำเป็น ที่เราต้องช่วยกันสร้างให้เสร็จเรียบร้อย เพื่อจะได้รองรับพุทธบุตรเป็นเรือนล้านหลากนิกาย ที่กระจัดกระจายกันไปบำเพ็ญสมณธรรม และเป็น ผู้ให้แสงสว่างแก่เพื่อนมนุษย์ทั่วโลก เพื่อที่จะได้ศึกษาคำสอนดั้งเดิมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะได้ปฏิบัติไปในทิศทางเดียวกัน สิ่งดีๆ ก็จะได้บังเกิดขึ้นกับโลกใบนี้

     ดังนั้น เราจึงต้องสร้างหลังคามหาวิหารให้เสร็จเร็วไว จะได้กราบอาราธนาพุทธบุตรมารวมกัน เป็นหนึ่งเดียวกันเราก็จะได้มีโอกาสฟังธรรม ได้ปฏิบัติธรรม ได้บำเพ็ญบุญ การเห็นพุทธบุตรจำนวนมากมารวมกัน นับเป็นทัสนานุตริยะ คือ การเห็นอันประเสริฐ นึกทีไรก็จะเกิดความปลื้มปีติ ซึ่งความปลื้มปีตินี้เอง จะทำให้เราเข้าถึงพระรัตนตรัย ภายใน นี่เป็นเรื่องที่สำคัญ

       หลวงพ่อเชื่อว่า ทุกคนมีสิทธิ์ทำได้ ขอเพียงอย่าไปวิตกกังวล เราต้องทำให้สำเร็จ เพราะความสำเร็จมันมีอยู่แล้ว ถ้าทำตามลำพังไม่สำเร็จ ก็ไปชวนหมู่ญาติมาร่วมกันทำให้สำเร็จ เราแค่ทำใจ ให้ใส แล้วก็พูดออกไปแค่นั้นเอง ผู้มีบุญเยอะแยะที่เขากำลังรอเราอยู่ เพราะฉะนั้นอย่าไปมัววิตกกังวล

         ตอนที่สร้างวัดใหม่ๆ มีแต่หลวงพ่อกับคุณยาย ๒ คน คิดกัน แล้วไม่มีเงินหรอกนะ แต่ความรู้สึกว่า "ไม่มีเงิน" มันไม่มีแต่ตอนช่วงนั้นเราไม่มีจริงๆ คุณยายท่านก็จะถามสั้นๆ "อยากได้ที่แบบไหน""อยากได้ไปมาสะดวก ติดน้ำ" "เอาเท่าไร""เอา ๒๐๐ ไร่" ตอนนั้นบอกกับคนที่ไม่มีเงินนะ แต่ความรู้สึกว่า "ไม่มี"มันไม่มี เมื่อความรู้สึก "ไม่มี" มันไม่มี คำว่า "มี"ก็เกิดขึ้น ท่านก็ "ค่ะ"แล้วท่านก็นั่งหลับตา หาที่ในที่ หาทุนในที่ และหาทีมที่จะมาช่วยงานในที่

          "ที่" ในที่นี้ ก็คือ ที่ที่ท่านนั่งสมาธิหลับตา ก็ไม่เห็นท่านไปไหน แล้วท่านก็ไม่ได้ไปลงหนังสือพิมพ์ ว่า ต่อจากนี้ไปท่านธัมมชโยจะสร้างวัด ให้มาช่วยกัน นั่นไม่ใช่คุณยาย ถ้าคุณยายก็ "ค่ะ" แล้วก็หลับตาเฉยๆ ของท่านเท่านั้น แล้วยังถามด้วยว่าจะเอาแบบไหนจะเอาอย่างไร แล้วแปลกนะ ท่านก็นั่งอยู่อย่างนั้นแหละ ก็ทำอย่างนั้นทุกวันๆ พอหลวงพ่อสวดมนต์เสร็จก็มานั่งธรรมะกับคุณยายแล้วก็บอกท่าน ท่านก็นั่งหลับตา แล้วในที่สุดเจ้าของบุญซึ่งเป็นเจ้าของที่ ซึ่งไม่เคยเห็นที่ ก็ให้โอกาสเราแล้วเราก็ได้ที่แล้วตรงสเป็กเลย ต่าง ที่ว่าได้ ๑๙๖ ไร่ แต่จริงๆ มัน ๒๐๐ ไร่ แต่ ถูกเวนคืนไป ๔ ไร่ เลยเหลือ ๑๙๖ ไร่ ก็คือ ที่ตั้ง วัดพระธรรมกายในปัจจุบัน

         หาเงินสร้างวัดก็เหมือนกัน ท่านก็นั่งหลับตา เฉยๆ ตรงนั้น ไม่เห็นท่านไปทำมาหากินอะไรก็มีคนนำเงินมาให้ แต่เดิมก็ใส่กระป๋องพลาสติก ต่อมามีคนนำผลไม้ใส่ถุงสีน้ำตาลมาถวายท่าน ท่านก็เอาผลไม้ออก เอาถุงกระดาษสีน้ำตาลไปทำความสะอาดแล้วท่านก็บอกกับหลวงพ่อว่า"ยายจะเอาถุงสีน้ำตาลนี่ใส่เงินล้าน" และถุงกระดาษสีน้ำตาลใบนั้นก็ได้ใส่เงินหลายล้าน และคนที่เบิกก็รูปนั้นแหละหลวงพ่อทัตตะ ตอนนั้นท่านยังไม่ได้บวช คุมขุดดิน ท่านว่า "ยาย พรุ่งนี้ต้องจ่ายเงินเขาแล้วนะ" คุณยายก็ "ค่ะ"ก็จะมีคนเอาปัจจัยมาใส่ในถุงกระดาษสีน้ำตาล มันก็ แฟบๆ แล้วมันจะมาได้อย่างไรแล้ววันนั้นก็มี คนมาทำบุญกับท่านถุงใบนั้นเดี๋ยวฟูเดี๋ยวแฟบ ก็มีอยู่รูปเดียวที่เบิกไปจนแฟบทุกที คุณยายท่าน ก็หาทุนในที่หาทีมในที่ และหาที่ในที่

           ในเมื่อเราเป็นหลานคุณยาย แล้วทำไมเราไม่ทำอย่างคุณยาย เงินสร้างวัด ที่สร้างวัด ทีมสร้างวัด และได้สร้างวัด ถ้าคิดเป็นเงินมันมากกว่า ๑ โมดูล นี่ไม่คิดไม่แปลก ยิ่งคิดยิ่งแปลก แล้วเราจะไปกังวลทำไม แล้วทำไมไม่ทำอย่างคุณยายล่ะ ตั้งเป้า ให้สูงเข้าไว้แล้วทำอย่างคุณยาย เราก็ต้องเอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ ให้นิ่งๆ เบาๆ หลักสูตรวิชชาบอกหมดแล้ว กลั่นใจใสๆแล้ววิธีการก็จะออกมาเอง ถ้ายังคิดอะไรไม่ออก ให้ออกจากความคิด ทำจิตให้ผ่องใส แล้วใจเราจะพบทางออก แล้วเราจะพบคำตอบคำตอบมันออกมาจากการที่เราทำใจง่ายๆ สบายๆ ไม่คิดว่าอะไรมันยาก มัน ลำบากทำนิ่งๆ เฉยๆ เดี๋ยวดวงปัญญาที่มีอยู่ก็จะได้โอกาสสอดละเอียดขยายมาพร้อมกับกำลังใจ นั่นแหละ คือ จะมีพลังอยากจะสร้างให้สำเร็จ อยากทำความดีอย่างที่ได้ ตั้งใจไว้ด้วยดี แล้วก็มี วิธีการ วิธีการก็จะออกมาด้วยเวลาที่ใจมันนิ่ง อีกทั้งอานุภาพของถ้อยคำประโยคเดียวกันแต่ถ้ามีบุญธาตุไปอยู่ในนั้น ในทุกประโยคจะมีเพาเวอร์ มีอานุภาพ คำๆ เดียวที่มีบุญอยู่ในนั้น ความสำเร็จมันก็จะเกิดขึ้นตรงนี้ ดังนั้น ในเมื่อเราคิดอะไรไม่ออกให้ออกจากความคิด ทำจิตให้สงบ เดี๋ยวเราก็จะพบทางออก

            แล้วก็อธิฐานจิตว่า ด้วยบุญที่เราสร้างมา ขอให้เรามีโภคทรัพย์สมบัติเกิดขึ้นมาอย่างอัศจรรย์ มีช่องมีทางมา ใครที่เคยทำบุญร่วมกับเรา หรือเป็นเจ้าของบุญนี้ อาจจะเป็นหมู่ญาติผู้เป็นที่รักของเราก็ดี เพื่อนฝูงก็ดี หรืออยู่ที่ใดก็ดี ให้บุญนี้ไปดลบันดาลให้มาเจอกัน เมื่อเราชวนเขามาสร้างมหารัตนวิหารคด ให้เขามีความปีติยินดี เกิดกุศลศรัทธาให้มาร่วมกันสร้างหลังคากับเรา ทำอย่างนี้สิ แล้วจะสำเร็จเป็นอัศจรรย์แล้วเราจะมหัศจรรย์ใจ