ชาดก
เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ. ๙
|
"เพราะเหตุที่ผู้ถวายวิหาร ย่อมป้องกันทุกข์ มีเย็น ร้อน ลม แดด เหลือบ ฝน สัตว์เลื้อยคลานและสัตว์ร้าย เป็นต้นไม้ ฉะนั้น ผู้นั้นย่อมประสบความสุขในโลกหน้า"(พุทธพจน์)
ผู้ให้ที่อยู่อาศัยแก่ภิกษุสงฆ์เพื่อใช้เป็นที่ประพฤติปฏิบัติธรรม ได้ชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง คือ ตั้งแต่ให้อายุ วรรณะ สุข พละ เรื่อยไปจนถึงการบรรลุมรรคผลนิพพาน เพราะเมื่อพระสงฆ์ได้มีสถานที่ในการปฏิบัติธรรมอย่างสะดวกสบาย มีผลการปฏิบัติที่ก้าวหน้ามากเพียงใด ก็จะนำความรู้ที่เกิด จากการศึกษาธรรมะไปเผยแผ่แก่ชาวโลกต่อไป สันติสุขอันไพบูลย์ก็จะแผ่ขยายออกไปอย่างไม่มี ที่สิ้นสุด ผลแห่งการให้ของเราผู้มีส่วนสนับสนุนพระพุทธศาสนา ก็จะเป็นปฏิพรย้อนกลับมาสู่ตัว ของเราเองให้ได้รับอานิสงส์แห่งบุญเช่นนั้นด้วยทุกประการ
เบื้องต้นคือจะได้รับความสุขใจ ซึ่งต้นทาง แห่งความสุขต้องเริ่มจากการให้ แล้วให้อะไรจะประเสริฐเลิศเท่ากับให้หนทาง แห่งความสุขที่แท้จริง แก่ชาวโลกนั้นเป็นไม่มี การให้อย่างนี้ถือว่าเป็นของเลิศ ให้เขาได้เข้าถึงความสุขในปัจจุบันนี้จนกระทั่ง ถึงความสุขคือพระนิพพาน พระภิกษุทำหน้าที่ระดมธรรม สาธุชนทำหน้าที่กองเสบียง สองฝ่ายต่าง เกื้อกูลเกื้อหนุนซึ่งกันและกัน คำสอนอันบริสุทธิ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าย่อมขยายไปสู่ใจของ ชาวโลกได้อย่างรวดเร็วทรัพย์ของเราที่ได้เสียสละเพื่อสร้างมหาทานบารมีเป็นทรัพย์ที่มีประโยชน์ต่อชาวโลกอย่างแท้จริง
สร้างมหาวิหาร ชีวิตสุขสราญไปทุกชาติ
เหมือนในสมัยของพระโกนาคมนะพุทธเจ้า พระนางสุเมธากับเพื่อนอีก ๒ คน ได้พร้อมใจกันถวายวิหารทานแด่พระภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ด้วยจิตที่เลื่อมใสในวิหารทานในครั้งนั้น เมื่อละโลกไปแล้ว ทั้ง ๓ คน ได้ไปบังเกิดในเทวโลก ๑๐,๐๐๐ ครั้งเป็นเทพธิดาผู้มีฤทธานุภาพมาก เมื่อลงมาเกิดในมนุษยโลก เธอได้เป็นนางแก้ว พระมเหสีของพระเจ้าจักรพรรดินับครั้งไม่ถ้วน ด้วยบุญกุศลที่เกิดจากวิหารทานนั้น ทำให้เข้าถึงฐานะความเป็นสตรีผู้เลิศทั้งในหมู่มนุษย์และเทวดา
เมื่อมาในยุคสมัยของพระกัสสปพุทธเจ้า พระเจ้ากาสีพระนามว่ากิกี มีพระธิดา ๗ พระองค์ ทรงเป็นบรมกษัตริย์ในพระนครพาราณสี และเป็นยอดพุทธอุปัฏฐาก พระนางสุเมธาซึ่งเป็นพระธิดา เมื่อมีโอกาสไปฟังธรรม จึงบังเกิดความเลื่อมใสในพระรัตนตรัยมาก รู้ว่าพระสงฆ์ คือ ประมุข ของผู้หวังบุญ จึงได้ถวายทานด้วยความเคารพ และประพฤติพรหมจรรย์เป็นผู้ที่มั่นคงในศีล หมั่นสั่งสมบุญตลอดชีวิต เพราะกรรมดีที่ทำไว้นั้น ทำให้พระนางได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เสวยทิพยสมบัติอยู่เป็นเวลายาวนาน จนกระทั่ง หมดอายุขัยของชาวสวรรค์ จุติจากดาวดึงส์แล้ว ไปบังเกิดบนสวรรค์ชั้นยามาซึ่งเป็นชั้นสูงขึ้นไป อีก เสวยสุขอยู่ที่นั่นจนหมดอายุขัยของชาวสวรรค์ชั้นนั้น
|
|
เมื่อจุติจากสวรรค์ชั้นยามาแล้วก็ได้บังเกิดใน สวรรค์ชั้นดุสิต พอจุติจากดุสิต ก็เลื่อนชั้นขึ้นไป ที่ชั้นนิมมานรดี แล้วก็ไปชั้นปรนิมมิตวสวัตตี ที่ น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นก็คือว่า ไม่ว่าพระนางจะไปบังเกิดบนสวรรค์ชั้นไหน ก็จะได้เป็นมเหสีของ จอมเทพในสวรรค์ชั้นนั้นๆ จึงเป็นผู้เรืองยศ เป็นที่รู้จักของเทพบุตรเทพธิดาในสวรรค์ทุกชั้นฟ้า เมื่อลงมาเกิดในโลกมนุษย์อีกครั้ง ก็ได้เป็นพระมเหสีของ พระเจ้าจักรพรรดิ และพระเจ้าประเทศราชตามลำดับ มีความสุขในทุกภพทุกชาติไม่เคยพลัดไปเกิดในอบายภูมิเลย นี่เป็นเพราะผลบุญที่ได้ถวายวิหารทานด้วยจิตที่เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา
เมื่อมาถึงสมัยพุทธกาลนี้ ก็ได้มาบังเกิดเป็นพระราชธิดาของพระเจ้าโกญจะ ในกรุงมันตาวดี ได้รับการขนานนามว่าสุเมธาเป็นนารีรัตน์ผู้มีความ งามเป็นเลิศ มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด เมื่อทรงเจริญวัยขึ้นพระชนกชนนีจึงปรึกษากันว่า จักถวายพระนางแด่พระเจ้าอนิกรัตต์ แห่งกรุงวารณวดี แต่เนื่องจากพระธิดาได้ฟังธรรมจากสำนักของภิกษุณีอยู่บ่อยๆ จึงบังเกิดความเบื่อหน่ายในสังสารวัฏ ทรงมีพระทัยน้อมมาทางเนกขัมมะ มีพระประสงค์จะออกผนวชเพื่อหลีกออกจากกาม
พระนางได้ทูลบอกพระบิดาว่า "ลูกไม่ประสงค์จะครองเรือนลูกยินดีอย่างยิ่งในพระนิพพาน ภพถึงแม้ว่าจะเป็นทิพย์ก็ไม่ยั่งยืน จะป่วยกล่าวไปไยถึงกามทั้งหลาย ซึ่งเป็นของว่างเปล่า มีรสอร่อยน้อย มีความคับแค้นใจมาก กามทั้งหลายเผ็ดร้อนเปรียบ ด้วยงูพิษ ที่พวกคนเขลาพากันจมดักดาน คนเขลาเหล่านั้น แออัดกันในนรก ต้องเดือดร้อนเป็นทุกข์เป็น เวลาช้านาน ลูกอยากจะออกบวช"
แต่ถึงพระนางจะอ้อนวอนอย่างไร ก็ยังไม่สามารถจะทำให้พระชนกชนนีทรงยินยอมได้ ทว่าพระนางก็ยังคงหาวิถีทางออกผนวชให้ได้ จึงคว้าพระขรรค์ตัดพระเกศาของตัวเอง ยึดเอาพระเกศานั้นเป็นอารมณ์ เริ่มมนสิการไว้ในใจว่าเป็นของ ปฏิกูลทรงทำอสุภนิมิตให้เกิดขึ้น ใจก็หยุดนิ่งอยู่ ในกลางกาย สุดท้ายก็ได้บรรลุปฐมฌานบนปราสาท เมื่อพระนางบรรลุปฐมฌานแล้วก็ได้ให้โอวาทแก่พระชนกชนนีและเหล่าข้าราชบริพารจนทุกคนบังเกิดความเลื่อมใสยิ่งในพระศาสนา ต่างก็ไม่ขัดข้องและอนุโมทนาในการออกผนวชของพระนาง ครั้นทรงผนวชแล้ว ก็ทำภาวนาต่อ ใช้เวลาเพียง ไม่กี่วัน ก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ผู้ถึงฝั่งแห่ง พระนิพพาน...
มหารัตนวิหารคด มหาวิหาร เพื่อที่สุดแห่งธรรม
เราก็ได้เห็นแล้วว่า อานิสงส์การถวายวิหารทานนั้นเป็นบุญใหญ่ ส่งผลไปตลอดทุกภพทุกชาติ ตราบ กระทั่งหมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ อานุภาพแห่ง วิหารทานเป็นเลิศกว่าวัตถุทานทั้งหลาย ซึ่งจะติดตาม ตัวเราไปตลอดเวลาเป็นบุญที่ส่งผลให้เราได้บรรลุวัตถุประสงค์ของชีวิต ในทำนองเดียวกัน เราทั้งหลาย เป็นนักสร้างบารมีพันธุ์รื้อวัฏฏะ มีที่พักระหว่างทางคือ ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเมื่อครูบาอาจารย์ได้มอบบุญพิเศษสุดให้แล้ว พึงรีบสั่งสมบุญเอาไว้เถอะ อย่าได้รอช้า มาร่วมกันสร้างให้เสร็จเร็ววัน ยิ่งเสร็จ เร็วมากเพียงไรโอกาสที่ชาวโลกจะได้เข้าถึงธรรมก็เร็วขึ้นตามไปด้วยเพียงนั้น มหารัตนวิหารคดนั้นเป็นมหาวิหารขนาดใหญ่ที่สุดในโลก รองรับภิกษุสงฆ์ผู้อุดมด้วยศีล สมาธิและปัญญาจากทั่วโลก บ่งบอก ถึงว่ามหาวิหารแห่งนี้คือศูนย์รวมของพระผู้เป็น เนื้อนาบุญ ผู้สร้างศูนย์รวมพุทธบุตรย่อมประสบบุญ อันไม่มีประมาณไปทุกภพทุกชาติ จนกว่าจะไปถึง ที่สุดแห่งธรรม!!
พระบรมโพธิสัตว์ของเรา เมื่อท่านตั้งความปรารถนาโพธิญาณ ท่านได้ตรวจตราดูว่าจะสร้างบารมีชนิดไหนก่อนดี ก็พบว่าทานบารมีนี้แหละควรจะเป็นเบื้องต้นที่ทำให้การสร้างบารมีในด้านอื่น สะดวกสบายถ้าหากชีวิตสมบูรณ์ไปด้วยทรัพย์สมบัติจะรักษาศีลหรือเจริญภาวนาก็สะดวกสบาย แล้วบารมีอย่างอื่นย่อมจะสร้างได้อย่างง่าย เพราะไม่ต้อง ทำมาหากินให้ลำบาก
|
ส่วนพวกเราทั้งหลาย เมื่อบอกตัวเองว่า เกิดมาชาตินี้ มุ่งจะสร้างบารมีเพื่อไปสู่ที่สุดแห่งธรรม การประกอบเหตุกันเพียงเล็กๆ น้อยๆ ไม่ใช่ว่าจะทำให้ความปรารถนาของเรากลายเป็นจริงได้ ต้อง เอาชีวิตเป็นเดิมพัน ถึงจะสำเร็จมหารัตนวิหารคดคือถาวรวัตถุชิ้นสำคัญที่ต้องเร่งรีบสร้างให้เสร็จถึงเวลาแล้วที่เราจะทุ่มเทสุดฤทธิ์สุดเดช แม้ทรัพย์สินเงินทองมีน้อยแต่ขอให้หัวใจเกินร้อย ด้วยการใช้ดวงปัญญาในการไปชักชวนผู้มีบุญมาช่วยกันสร้างให้เสร็จ การทำหน้าที่ผู้นำบุญนี่แหละจะเป็นบุญพิเศษ อีกอย่างหนึ่ง อันจะทำให้เราได้บริวารสมบัติ มี หมู่ญาติพวกพ้องเพื่อนฝูงที่ดี ทำให้การสร้างบารมี ของเราสะดวกมากยิ่งขึ้น..
...ปัจจุบัน.. แม้เราจะอยู่ในท่ามกลางวิกฤตเศรษฐกิจ แต่จะเป็นห้วงเวลาวัดใจของลูกพระธัมฯทั่วโลก ที่จะสมานสามัคคี ฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน เราจะพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส เราทุกคนจะไม่พลาด ในการทุ่มเทสร้างมหารัตนวิหารคดเพราะนี่คือบุญพิเศษที่จะนำพาเราให้อยู่เหนือวิกฤตของชีวิต มีชีวิตที่สมบูรณ์พร้อมไปทุกภพทุกชาติตราบวันถึง ที่สุดแห่งธรรม....
"การถวายวิหารแก่สงฆ์ เพื่อปลีกวิเวก เพื่อเพ่ง ฌาน และเพื่อเจริญวิปัสสนา พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ทรงสรรเสริญว่าเป็นทานอันเลิศ ดังนั้น ผู้เป็นบัณฑิต เมื่อเล็งเห็นประโยชน์ตน พึงสร้างวิหารอันรื่นรมย์ ให้ภิกษุสงฆ์ผู้เป็นพหูสูตอยู่ในวิหารนั้น พึงถวายข้าว น้ำ ผ้า และเสนาสนะแก่ท่านเหล่านั้น ด้วยใจอันผ่องใสในท่านผู้ปฏิบัติตรงเถิด" (พุทธพจน์)
