เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนา พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)

เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๐ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๘ 

            อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันอยู่ธุดงค์ปีใหม่กันแล้ว โดยเฉพาะช่วงนี้ลมหนาวเริ่มพัดผ่านมา อากาศกำลังเปลี่ยนแปลง ก็ให้รักษาเนื้อรักษาตัวประคับประคองบริหารขันธ์ให้ดี ให้ร่างกายแข็งแรงอย่าให้เจ็บป่วยไข้ ภารกิจการงาน เครื่องกังวลต่างๆ ที่จะเป็นเครื่องพันธนาการของชีวิตเราก็ทำให้เสร็จเรียบร้อย อย่าให้สิ่งเหล่านั้นมาเป็นอุปสรรค ในการมาอยู่ธุดงค์ในคราวนี้

             จะไปกราบอวยพรขอพรผู้หลักผู้ใหญ่ หรือจะไปอวยพรใครก็แล้วแต่ก็ให้รีบไปทำกัน แล้วก็จะต้องทำให้ถูกหลักวิชชา เช่น จะซื้อของขวัญไปอวยพรปีใหม่ก็อย่านำน้ำเมา ใส่กระเช้าไปให้ตามที่สังคมขี้เมาหรือผู้ที่ไม่รู้เขานิยมทำกันไป เพราะว่าถ้าเราเอาน้ำเมา ให้เป็นของขวัญเท่ากับเราหยิบยื่นอบาย ให้กับผู้ที่เป็นที่รักของเรา ให้ความเป็นผู้ใบ้บ้า ปัญญาอ่อนให้กับเขา ซึ่งก็แปลว่าไม่ได้รักกันจริง ถ้ารักกันจริงก็จะต้องเป็นกัลยาณมิตรให้เขา ต้องให้แต่สิ่งที่ดีงาม ให้แต่สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขกายสุขใจ แล้วก็กุศลธรรมที่ยังไม่เกิดก็เกิด ที่เกิดแล้วก็เจริญยิ่งขึ้น อย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา

             ที่ต้องให้รักษากาย รักษาจิตใจให้ใสๆ และปลดเครื่องพันธนาการของชีวิต เพราะว่าเราจะมาอยู่ธุดงค์ปีใหม่เพื่อสร้างความใส ส่งความสุขไปยังเพื่อนมนุษย์กัน กับจะมาร่วมกันประกอบพิธีบุญใหญ่ ในการอัญเชิญจักรแก้วจักรแรกของโลก ซึ่งจะนำไปประดิษฐานบูชาธรรม พระเดชพระคุณหลวงปู่ของเรา ที่หน้ามหาวิหารพระมงคลเทพมุนี ที่เราได้ช่วยกันสถาปนากันขึ้นมา

             จักรแก้วนี้เป็นประธานของรัตนะ ๗ เป็นสมบัติของพระเจ้าจักรพรรดิ ซึ่งเป็นผู้มีบุญมาก เราจะอัญเชิญมาประดิษฐานกันในวันที่ ๓๑ ธันวาคม การอยู่ธุดงค์ก็มาลงทะเบียนในวันที่ ๒๙ สำหรับผู้ที่มีวันหยุดในวันที่ ๓๐ แล้วก็เริ่มเข้าอยู่ธุดงค์เลย เรามีเวลาจำกัดมากทีเดียว ก็จะต้องใช้เวลาที่มีอยู่เพียงเล็กน้อยนี้ให้เป็นประโยชน์ สำหรับการขจัดขัดเกลากิเลสอาสวะ หรือสิ่งที่เป็นมลทินของใจนี้ให้เจือจางลงไป นี่ก็เป็นสิ่งที่เราจะต้องทำกันในวันนั้น

         เพราะฉะนั้น รักษาใจใสๆ ในการสั่งสมบุญบารมีทุกบุญ ทั้งทาน ศีล ภาวนากันให้ได้อย่างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะการเจริญภาวนาจะเป็นทางลัดให้ใจเราใสบริสุทธิ์ได้รวดเร็วที่สุด และเป็นการทำที่ง่าย ก็ขอให้ไปทำสิ่งนี้ ให้ใจใสๆ มีข้อสังเกตอยู่ว่า นั่งแล้วต้องไม่เบื่อ นั่งแล้วต้องมีความสุขทุกครั้ง ตั้งแต่สุข ๑ นาที ๒ นาที เรื่อยขึ้นไป อย่างนี้แปลว่า เราสมหวัง ทำถูกหลักวิชชา แต่ถ้านั่งแล้วเบื่อ นั่นต้องรีบทบทวนแล้ว เบื่อเพราะอะไร เพราะมันเป็นไปไม่ได้ ถ้าทำถูกหลักวิชชาแล้ว มีแต่นั่งแล้วมีความสุข จนกระทั่งไม่อยากจะเลิกนั่ง อยากอยู่เฉยๆ อยู่เฉยๆ ทำอย่างนี้ไม่ได้ แล้วจะไปทำอะไร

             ส่วนบุญเฉพาะหน้า เสาแก้วพันปี ๓๐๐ ต้น เราก็รีบขวนขวายกันนะ เราทำเราก็ได้บุญ งานก็เสร็จ แล้วก็จะได้เป็นบุญต่อบุญด้วย พองานเสร็จ หมายถึงมหารัตนวิหารคดได้สถาปนาขึ้น เราก็จะได้ทำบุญต่อไปอีก คือการอาราธนาพุทธบุตรทั่วโลก ทุกนิกาย ให้มาเป็นเนื้อนาบุญให้กับพวกเรา การเห็นสมณะจำนวนมากๆ อย่างนี้เป็นมงคลอย่างยิ่ง เราจะมีโอกาสได้สั่งสมบุญใหญ่ซึ่งยากที่ใครๆ จะทำได้ในยุคนี้ เราเคยได้ยินได้ฟังแต่ในยุคพุทธกาลหรือพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ โน้นเท่านั้น แต่ยุคนี้เรายังไม่เคยเห็น นอกจากที่นี่ที่เราจะได้เห็นกัน เพราะฉะนั้นบุญใหญ่ก็จะเกิดขึ้นต่อๆ กันไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีวันสิ้นสุด จากการเริ่มต้นสร้างเสาแก้วพันปี ๓๐๐ ต้น

             มีวิธีทำหลายวิธี ทั้งด้วยตัวเองแล้วก็ไปชวนคนอื่นเขามาทำ ซึ่งก็ไม่ยาก การที่เราไปชวนคนอื่นทำความดีก็จะมีบริวารสมบัติ บริวารสมบัติเป็นเครื่องทุ่นแรง ให้เราในการสร้างบารมี กันไปในภพชาติต่อๆ ไป มีพรรคมีพวกความสะดวกก็มี แล้วพรรคพวกที่เกิดขึ้นด้วยบุญ ที่ได้สร้างร่วมกันมานี้ เราจะเจอแต่คนเก่งและดี เจอบัณฑิตนักปราชญ์ที่มาแล้ว ทำให้เกิดความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเราอย่างเดียว ไม่นำปัญหามาให้แก่เรา แต่พรรคพวกที่เราได้มาจากการคบคนพาล หรือไม่ได้สร้างบุญร่วมกับเรา เราต้องตามแก้ปัญหา แทนที่จะเป็นเครื่องทุ่นแรงกลับเป็นเครื่องถ่วงแรง ก็เลือกเอาว่า เราจะเอาอย่างไหน

             ตอนนี้เรายังมีชีวิตอยู่ โอกาสเป็นของเราแล้วในการสร้างบารมี สร้างได้ทุกวันและทุกอนุวินาที ผู้ฉลาดต้องหมั่นสั่งสมบุญ และรู้วิธีการที่จะสั่งสมบุญ เพราะโอกาสสั่งสมบุญสามารถทำได้ทุกๆ อนุวินาที แล้วก็ได้ทุกวัน ตลอดปีและตลอดไป ก็แล้วแต่เรา เราอยากได้บุญมาก เราก็ทำมาก ทั้งด้วยตัวเองและชวนคนอื่นเขาทำ อยากได้ปานกลางก็ทำปานกลาง อยากได้น้อยก็ทำน้อย

             แต่ว่ามโนปณิธานของเราที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ซึ่งการจะไปถึงที่สุดแห่งธรรมได้นั้นไม่ใช่ง่ายๆ ต้องมีบุญมีบารมีมากๆ บารมีจะมีมากก็ต้องสั่งสมมาก ถ้าสั่งสมได้มากก็จะมีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีได้เต็มที่ เช่น มีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ พวกพ้องบริวารที่ดี เป็นต้น อย่างนี้เราจึงจะมีบุญมากๆ แล้วก็จะเป็นบุญต่อบุญในภพชาติต่อๆ กันไป มีสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง ได้สร้างบารมีกันอย่างสนุกสนาน ถ้าทำได้อย่างนี้หนทาง ที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม นั้นใกล้เข้ามา นี่เป็นเรื่องที่สำคัญ

             ดังนั้น พึงสั่งสมบุญกันให้ได้ทุกๆ วันอย่างสม่ำเสมอ อย่าได้ประมาทในการดำเนินชีวิต เพราะเวลาเรามีจำกัดในกายมนุษย์นี้ นี่ก็เป็นเรื่องที่จะต้องบอกพวกเราไปทุกอาทิตย์ที่เจอกัน นอกเหนือจากวันธรรมดาที่เราบอกผ่านไปทางจานดาวธรรม

              อย่าลืมรักษาใจให้หยุดให้นิ่ง การรักษาใจให้หยุดนิ่ง ก็คือการรักษาบุญในตัวของเรา และเติมบุญในตัวเราด้วย รักษาคือพอใจนิ่งจิตจะบริสุทธิ์ จิตที่บริสุทธิ์ที่นิ่งนี่แหละ บุญในตัวไม่มีหกหล่นเลย แล้วก็เป็นการเชื่อมกับสายบุญด้วย สายบุญกับวงบุญก็จะเชื่อมสอดบุญ มาอยู่ตลอดเวลา ยิ่งถ้าหากว่าหยุดนิ่งได้ในระดับเข้าถึงพระธรรมกาย เราจะเห็นบุญของเรา และเห็นสายบุญ ดังนั้นอย่าขาดการปฏิบัติธรรมเป็นอันขาด