(วันที่ ๑๖ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๐)

 

 

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูง

      กระผมได้ย้ายมาอยู่ที่อเมริกามา ๓๕ ปีแล้วครับ ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๑๕ เป็นต้นมาเป็นหนึ่งในทีมบุกเบิกก่อตั้งวัดภาวนาฟลอริดาเคยสร้างองค์พระด้วยตัวเอง ๒๐ องค์ เป็นประธานกฐินปี ๒๕๔๘ ประธานรองกฐินปี ๒๕๔๖, ๒๕๔๗และ ๒๕๔๙ ทำทุกๆบุญมาโดยตลอด และยังเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันพันธุ์แท้ ที่ได้รับชม case study ตั้งแต่เริ่มถ่ายทอดผ่านทางอินเทอร์เน็ตครับ

          ในวันครูธรรมกายที่ ๗ กันยายน ๒๕๔๙ ซึ่งเป็นวันที่มีพิธีอัญเชิญหลวงปู่วัดปากน้ำทองคำประดิษฐานมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี ในวันนั้น ที่วัดภาวนาฟลอริดา ถึงแม้เป็นเวลาตี ๔ ของที่นี่ ลูกพระธัมฯ พันธุ์หัวใจไม่เกี่ยงกว่า๕๐ ท่าน ทุกคนต่างร่วมพิธีอัญเชิญด้วยความเบิกบานแจ่มใสเสมือนหนึ่งว่าเราได้นั่งอยู่ในศูนย์กลางพิธีที่เมืองไทยด้วยเช้าเวลาประมาณ ๐๗.๓๐ น.กัลยาณมิตร ท่านหนึ่งไปยืนสูดอากาศอยู่ที่หน้าศูนย์ เขาอุทานด้วยความตื่นเต้น.!! พระอาทิตย์วันนี้สวยจัง กระพริบถี่ๆ มีวงแหวนสีฟ้าด้วยพวกเราตื่นเต้นออกมาดูอัศจรรย์ตะวันแก้ว ด้วยความปีติขนลุก น้ำตาไหล มีคนที่เห็นหลวงปู่ทองคำในดวงอาทิตย์ ๓ คน ส่วนผมเห็นคลื่นสีชมพูอมแดงผุดกระจายขยายจากดวงอาทิตย์ออกไปสุดขอบฟ้า ที่ผมนำมา บอกเล่า เพราะอยากให้เพื่อนนักเรียนอนุบาล ฝันในฝันฯ ได้อนุโมทนาบุญด้วยครับ

       ปัจจุบันนี้ผมมีความประสงค์อยากรู้เรื่อง กฎแห่งกรรมที่เกิดขึ้นกับตัวผมและครอบครัว จึงกราบ ขอความเมตตาหลวง
พ่อตอบข้อสงสัยดังนี้ครับ

    ตอนผมเป็นเด็กนั้น คุณพ่อคุณแม่ชอบไปทำบุญที่วัดปากน้ำภาษีเจริญและไปร่วมบุญบูชาข้าวพระกับคุณยายอาจารย์ทองสุก สำแดงปั้น เป็นประจำ ผมจึงมีโอกาสได้ติดตามไปนั่งสมาธิที่บ้านไม้ หลังแร มีเสาหัวด้วนอยู่กลางบ้าน

      คุณพ่อของผมเป็นชาวแควใหญ่ จ.นครสวรรค์ คนที่นี่มีที่ดินเยอะ แต่ชอบมีบ้านอยู่บนแพ เรียกว่าเป็นเรือนแพครับคุณพ่อพบเรื่องแปลกที่ยังหา คำตอบไม่ได้เล่าให้ผมฟังอยู่ ๒-๓ เรื่องคือ เรื่องแรก สมัยท่านเรียนอยู่ ม. ๖ ขณะลงเล่นน้ำในแม่น้ำแคว ตรงคุ้งน้ำที่ลึกและเย็น เล่นน้ำอยู่เพลินๆ ท่านก็เห็นที่ใต้น้ำมีอะไรขาวๆ ตรงรี่มาที่ขาท่าน สิ่งนั้นใกล้เข้ามา..ใกล้เข้ามา มันคือมือเล็กๆ เรียวๆ เหมือนมือผู้หญิง แต่มองไม่เห็นตัว ท่านว่ายน้ำหนีมือนั้นขึ้นแพได้ทัน เรื่องที่สอง สมัยที่ท่านได้บวช เรียนอยู่ ๔ พรรษามีอยู่ปีหนึ่งน้ำมาก ท่วมมาถึงวัด ขณะที่ยืนดูเวิ้งน้ำที่โบสถ์อยู่ ก็เห็นอะไรบางอย่างระยิบระยับค่อยๆ ลอยขึ้นมาจากน้ำ ท่านเห็นเต็มตา ว่าสิ่งนั้น คือขวานเพชรทั้งด้าม เมื่อเรียกเณรมาดู เณรก็บอกว่าเห็นเหมือนกันอีกเรื่องหนึ่งก็คือครั้งหนึ่งมีเสียงดังอู้ก้องไปทั่วลำน้ำ ทำให้ชาวเรือนแพ ทั้งหลาย ตื่นตระหนกตกใจ ออกมาดูเห็นเป็นลูกไฟดวงใหญ่มากลอยลิ่ววิ่งไปตามลำน้ำแคว

       คุณพ่อมีอาชีพเป็นสมุห์บัญชีโรงงานยาสูบอยู่ที่กรุงเทพฯ ท่านไม่ดื่มเหล้า แต่สูบบุหรี่ มาเลิกสูบบุหรี่ได้ตอนอายุ ๓๐ ปี มีภรรยา๒ คน คือ แม่ใหญ่ (แม่ของผม) และแม่เล็ก อยู่บ้านหลังเดียวกัน แต่ไม่เคยทะเลาะกันเลยเมื่อพ่ออายุได้ ๘๑ ปี ท่านเริ่มป่วยด้วยมะเร็งต่อมน้ำเหลืองลามมาที่กระเพาะ และเสียชีวิตในวัย ๘๕ ปี

        คุณแม่ของผม ท่านเป็นคนใจดี ใจบุญ ท่านได้สั่งสมบุญตลอดชีวิต ปัจจุบันคุณแม่อายุ ๙๖ ปี ท่านเริ่มมีอาการหลงๆ ลืมๆตัวผมเอง ตอนอายุราว ๗-๘ ขวบ ผมเคยจุดไฟเผามดแดงเล่น พออายุราว ๑๒ ปี ผมก็เล่นปืนแก๊ปแบบเด็กๆ มีกระสุนเป็นดินปืนที่หยอดใส่แถบกระดาษเส้นยาวๆ วันนั้นผมซื้อมา ๑๐ ม้วนติดกัน ผมจึงใช้มีดเฉือนตัดระหว่างม้วน ถูไปถูมา ดินปืนระเบิดไฟพุ่งสูงท่วมหัว ด้วยความกลัวไฟไหม้บ้าน ผมจึงใช้มือขวาตบลงบนม้วนดินปืนไฟดับ ครับ แต่มือผมดำเกรียมนิ้วติดกัน ๔ นิ้วดำเหมือนมือลิง ปวดแสบปวดร้อนทนไม่ไหวจนสลบ หมอต้องให้ยาแก้ปวดรักษาอยู่ ๓ เดือน จึงหายสนิท

       ตอนผมเป็นเด็กนั้น คุณพ่อคุณแม่ชอบไปทำบุญที่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ และไปร่วมบุญบูชาข้าวพระกับคุณยายอาจารย์ทองสุก สำแดงปั้น เป็นประจำ ผมจึงมีโอกาสได้ติดตามไปนั่งสมาธิที่บ้านไม้หลังแรก มีเสาหัวด้วนอยู่กลางบ้าน บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังเล็กๆ แต่ไม่อาจใช้คำว่าซอมซ่อได้ เพราะเป็นบ้านไม้ที่สะอาดมาก ฝากระดานบ้านขึ้นเงาอย่างกับขัดมัน ครั้งหนึ่งคุณพ่อได้ไปกราบขอบารมีคุณยายทองสุกให้ท่านทำพิธีปล่อยปลาสะเดาะเคราะห์ให้ คุณยายทองสุกท่านก็เมตตาทำให้ โดยใช้เข็มจิ้มไปที่ปลายนิ้วของคุณพ่อให้เลือดตกยางออกพอเป็นพิธี แต่เลือดกลับพุ่งจี๊ดไปถูกหน้าผาก คุณยายทองสุก คุณยายท่านรีบหลับตาท่าสมาธิทันทีสักครู่ท่านก็บอกว่า "อ๋อ! น้องชาย...นึกว่าใคร" ท่านบอกคุณพ่อว่า ในอดีตเคยเกิดเป็นพี่น้องกันอยู่ชาติหนึ่ง

       กระทั่งคุณยายอาจารย์ทองสุกท่านละสังขาร คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ท่านก็ได้เป็นผู้นำพิธีบูชาข้าวพระต่อจากคุณอาจารย์ ทองสุกครอบครัวผมยังคงไปร่วมบุญบูชาข้าวพระเรื่อยมา ทำให้ผมได้มีโอกาสรู้จักนิสิตเกษตรรุ่นพี่ ซึ่งมีรูปร่างงดงามมาก สูงใหญ่ ผิวพรรณดี เรียบร้อย ไม่ค่อยพูดคุยนัก แต่เห็นแล้วน่าเข้าใกล้ มีความ น่ารักอยู่ในตัวผมประทับใจมากๆ พออายุครบบวช ผมก็ได้บวชที่วัดปากน้ำและได้พักอยู่กุฏิเดียวกับ รุ่นพี่ท่านนี้ ซึ่งบวชอยู่ที่วัดปากน้ำเช่นกันพอครบ ๑ พรรษาผมก็ลาสิกขา หลังจากลาสิกขาแล้วผมก็ได้ที่ติดตามหมู่คณะไปร่วมบุกเบิกสร้างวัดที่ท้องทุ่ง อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี

         คุณพ่อของภรรยา เป็นชาวจีนที่ไม่ไหว้เจ้า แต่ไหว้บรรพบุรุษ ไม่เข้าใจเรื่องพระพุทธศาสนา แต่ก็ไม่เคยขัดใจลูกหลานเรื่องทำบุญท่านเป็นคนใจดี เป็นเจ้าของร้านขายยา และชอบปรุงยาแจกคนจนที่เจ็บป่วยเสมอ เสียชีวิตด้วยโรคเบาหวาน อายุ ๗๒ ปี

        คุณแม่ของภรรยา ขณะกำลังนั่งอยู่กับเพื่อนบ้าน อยู่ดีๆ ก็คอพับ ขาดใจตายไปเฉยๆ ขณะอายุได้ ๘๐ ปี

       ลูกสาวของผมเป็นเด็กฉลาด หน้าตาดี แข็งแรง ตั้งแต่เกิดไม่เคยเจ็บป่วย นอกจากเป็นไข้หวัดบ้าง แต่พอลูกสาวอายุได้ ๑๙ ปี จู่ๆเธอก็มีอาการแพ้แสงแดดอย่างรุนแรง ถูกแดดแล้วจะปวดบวมตามข้อ โดยเฉพาะหัวไหล่ และต้นคอจะปวดมาก ต้องกินยาแก้ปวดจึงจะทุเลา เช้าวันหนึ่งเธอมีอาการชัก และหมดความรู้สึกไป ๒-๓ วัน ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจคุณหมอบอกว่าไตไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ คงไม่สามารถช่วยชีวิตไว้ได้

         คุณหมอบอกไม่มีทางเลือก แต่ผมยังมี อีกทางให้เลือก ผมเลือกรักษาชีวิตลูกไว้ด้วยบุญ ผมถวายสังฆทาน ปล่อยสัตว์-ปล่อยปลา นิมนต์พระ มาสวดพระปริตร ในระหว่างนั้นผมได้ฝันประหลาด ว่ามีชายผิวดำรูปร่างสูงใหญ่ แต่งชุดเสื้อ-กางเกงสีดำ และมีผ้าคลุมไหล่สีดำ หน้าไม่บึ้ง แต่ก็ไม่ยิ้ม มายืนเคาะประตู แล้วยื่นกุหลาบสีแดงให้ผม หลังจากนั้นลูกสาวก็มีอาการดีขึ้น จนคุณหมอให้กลับบ้านได้ แต่ต้องล้างไตติดต่อกันอีก ๓ เดือน หลังจากนั้นก็ทานยาป้องกันไว้

         อยู่ได้อีก ๓ ปี ตัวเธอบวมอีกครั้ง ต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลด่วน คราวนี้หมอบอกว่าไตหมดสภาพแล้ว ต้องล้างไต
ทุกๆ สามวันตลอดชีวิต ถ้าจะไม่ต้องล้างไตก็ต่อเมื่อได้เปลี่ยนไตใหม่ ภรรยาของผมจึงได้สละไตของเธอข้างหนึ่งให้ชีวิตกับลูกสาว วิกฤติชีวิตในช่วงนั้นหนักมาก ผมโทรศัพท์ไปปรึกษาเพื่อนที่เมืองไทย เพื่อนบอกต้องทำบุญใหญ่ ผมก็รีบทำทันที สร้างพระ ๓ แสนปลื้ม ทำบุญหอฉันคุณยาย ถวายยาภิกษุป่วยไข้ ให้ชีวิตสัตว์เป็นทานผลการผ่าตัดปรากฏว่า ภรรยาผมปลอดภัยแข็งแรง ส่วนลูกสาวใช้เวลาผ่าตัด ๔ ชั่วโมง การผ่าตัดปลอดภัย ๑๐๐ % คุณหมอพอใจมาก แต่วันที่ ๒ หลังจากผ่าตัด ลูกสาวกลับมีอาการทรุด ปวดท้องรุนแรงคุณหมอต้องผ่าตัดซ้ำอีกครั้ง พบว่าท่อไตยาวเกินไปนิดหน่อย ทำให้ท่อบิดงอ ปัสสาวะไหลผ่านไม่ได้ปัจจุบันลูกสาวสามารถมีชีวิตอยู่ได้เป็นปกติ เช่น ขับรถไปเรียนหนังสือ ใช้ชีวิตประจำวันทุกอย่างเหมือนเดิม

 

 

     ๑. อัศจรรย์ตะวันแก้วเกิดขึ้นด้วยเหตุแห่งบุญ และอานุภาพของหลวงปู่วัดปากน้ำ ในวันครูธรรมกาย เป็นวันที่พระนิพพาน พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านส่งบุญบารมี
ซ้อนลงมาอย่างเต็มที่ ประกอบกับใจของลูกๆ ทุกๆ คนที่อยู่ที่นั้น ปีติในบุญ ใจผูกกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ จึงทำให้ล็อกบุญเปิด ลูกๆ จึงเห็นอัศจรรย์ตะวันแก้วกันได้ เป็นนิมิตหมาย อันเป็นมงคลอย่างยิ่ง ที่วิชชาธรรมกายจะไปสว่างไสว ที่นั่นในเร็ววัน

 

 

    ๒. สำหรับที่คุณพ่อของลูกมีมือใต้น้ำมาไล่คว้าขา ผู้ใหญ่บอกว่าเป็นเงือกน้ำจะเอาไปเป็นสามี เรื่องนี้จริงๆ แล้วไม่ใช่เงือก แต่เป็นอมนุษย์ประเภทหนึ่ง จำพวกผีพรายน้ำ ไม่ได้ จะไล่จับคุณพ่อของลูกไปเป็นสามี แต่จะให้ไปเฝ้าคุ้งน้ำแทนเขา แต่คุณพ่อของลูกไม่มีวิบากกรรมจึงรอดพ้นมาได้ ส่วนขวานเพชรที่เห็นเป็นสมบัติอยู่ใต้โบสถ์ เป็นภาพสะท้อนลวงตาของผิวน้ำ ไม่ควรเอาเป็นจริงเป็นจัง ส่วนลูกไฟที่ลอยมาให้ชาวบ้านเห็นเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ ไม่ใช่เทวดา หรือภูตผีอะไร ดังนั้นอย่าไปสนใจเลย

 

 

   ๓. การที่ก่อนคุณพ่อสิ้นใจ ลูกได้บอกให้คุณพ่อนึกถึงบุญที่ได้สร้างพระพุทธรูปถวายวัดที่จังหวัดน่าน ทำให้ท่านระลึกถึงบุญได้ จึงมีคตินิมิตสว่างไสว สายบุญที่เคยทำกับคุณยายทองสุกเคยบูชาข้าวพระ กับท่าน จึงเชื่อมที่ศูนย์กลางกายทำให้ท่านไปแบบหลับแล้วตื่นขึ้นในกลางวิมานทอง ในวงบุญพิเศษ เขตเสบียง ดุสิตบุรีเทวโลก

 

 

    ๔. การที่คุณแม่อายุมากมีอาการหลงลืมบ้าง จำอะไรไม่ค่อยได้ ทั้งๆ ที่สั่งสมบุญกุศลมาตลอดชีวิต ไม่ได้เป็นเพราะกรรมในปัจจุบัน แต่เป็นเพราะกรรมในอดีตชาติ ชาติหนึ่งท่านเคยเกิดเป็นแม่ค้าขายของ แล้วมักจะโกหกเล็กๆ น้อยๆ แต่บ่อยๆในการขายของ ด้วยบุพกรรมนี้จึงทำให้ท่านมีอาการหลงลืม

 

 

   ๕. ในวาระสุดท้ายท่านจะสามารถระลึกถึงบุญได้ เพราะพื้นฐานใจของท่านใสดีมาก ลูกควรช่วยท่านตามหลักวิชชา คือ พูดถึงบุญให้ท่านฟังบ่อยๆ และการที่ติดจานดาวธรรมให้ท่านดูก็ถูกหลักวิชชาแล้ว

 

 

    ๖. เหตุที่คุณแม่ของภรรยาคอพับตายไปเฉยๆ เพราะหมดอายุขัย ทั้งคุณพ่อคุณแม่ของภรรยาลูกตายแล้วไปเป็นภุมเทวาที่หมู่บ้านภุมเทวาแห่งหนึ่ง

 

 

   ๗. พี่ชาย ซึ่งเป็นลูกแม่เล็ก รับราชการทหารม้า เคยบวชพระ ๑ พรรษา เสียชีวิตขณะเข้าห้องน้ำ เพราะบุพกรรมฆ่าสัตว์ทำกับแกล้มสุรา ตอนตายคตินิมิตไม่ชัดเจน วนเวียนอยู่ ๗ วัน เจ้าหน้าที่พาไปยมโลก เมื่ออยู่หน้าแท่นพิพากษาของพญายม ระลึกถึงบุญได้บ้าง จึงถูกส่งกลับมายังมนุษยโลก วนเวียนอยู่ไม่นานก็ไปเกิดเป็นมนุษย์แล้ว

 

 

   ๘. ในอดีตลูกสร้างบุญและมักรีบทำก่อน แม้ยังมีไม่มาก แต่ก็รีบทำ แล้วมักอธิษฐานให้ได้ร่วมสร้างบารมีตั้งแต่บุกเบิก เพราะเหตุนี้ ลูกจึงได้มีโอกาสร่วมบุญบุกเบิกสถาปนา สร้างบ้านธรรมประสิทธิ์ สร้างวัดพระธรรมกายและเมื่อไปอยู่อเมริกาก็ได้เป็นผู้บุกเบิกสร้างวัดภาวนาฟลอริดาขึ้น สมดัง คำอธิษฐานที่เคยตั้งไว้

 

 

      ๙. อานิสงส์ที่ลูกจะได้รับคือ ลูกจะได้เกิดเป็นผู้นำในที่ที่ลูกเกิด คือจะเกิดในตระกูลของผู้นำ ไม่ผู้นำชุมชน ก็ผู้นำท้องถิ่นถ้าบุญส่งผลพร้อมกันเต็มที่ ก็จะได้เกิดในตระกูลผู้นำระดับประเทศ หรือโลกเลยทีเดียว สมบัติจะเกิดขึ้นรอ โดยไม่ต้องรอสมบัติจะเข้าถึงธรรมได้โดยง่าย นี้เป็นอานิสงส์โดยย่อ

 

 

     ๑๐. ในช่วงที่บวชพระ ลูกได้มีโอกาสพักกุฏิเดียวกับหลวงพ่อ เพราะในพุทธันดรที่แล้ว ลูกได้เกิดเป็นทหารมหาดเล็กอยู่ในพระราชวังของพระราชาองค์ที่ออกบวชแล้วได้ออกบวชตามอยู่ในช่วงแรก แต่ภายหลังทนคิดถึงน้องหญิงไม่ได้ จึงลาสิกขา ออกไปครองเรือน ก่อนลาสิกขาอธิษฐานว่า ชาติต่อไป ขอให้ได้อยู่ใกล้ชิดพระราชาองค์ที่ออกบวชอีก จึงทำให้ในช่วงบวชพระได้มีโอกาสมาพักกุฏิเดียวกัน

 

 

        ๑๑. ตอนที่ลูกอายุ ๗-๘ ขวบ ได้จุดไฟเผามดแดงเล่น เป็นเพียงกรรมเสริมทำให้ตอนอายุ ๑๒ ปี ก็ถูก ไฟเผาที่มือ กรรมหลักที่ทำให้ลูกถูกไฟเผาที่มือ เพราะในอดีตชาติลูกเคยนึกสนุก ทรมานทาสที่กระทำผิดโดยจับทาสมัดไว้ แล้วยังมัดมือกับคบไฟจนไฟลามมาถึงมือทาส จนทาสได้รับความทรมานแล้วจึงปล่อย

 

 

      ๑๒. กรรมที่ส่งผลให้ลูกสาว พออายุได้ ๑๙ ปี ก็ป่วยเป็นโรคประหลาด แพ้แดดอย่างรุนแรง เพราะในอดีตลูกสาวของลูกเกิดเป็นกุลธิดาในวัยเด็กชอบเอาปลาเป็นๆ ที่เขาจับ มาขังไว้ในโอ่ง ออกมาโยน ไว้ที่พื้นดิน กลางแดด แล้ว ดูมันดิ้นไป ดิ้นมาเอาไม้เขี่ยเล่นอย่างสนุกสนาน

 

 

     ๑๓. ที่ต่อมาเป็นโรคไต ต้องฟอกไต ต้องเปลี่ยนไตเพราะกรรมในอดีตในชาติ ที่เป็นกุลธิดานั้นเอง เมื่อโตขึ้นชอบปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยโหดเมื่อไม่มีเงินจ่ายก็ยึดที่ดินและทรัพย์มา เธอรอดมาได้เพราะบุญที่ทำกับหมู่คณะ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน

 

 

    ๑๔. ที่ลูกฝันเห็นชายผิวดำ ชุดดำ ยื่นกุหลาบแดงให้ หลังจากนั้นลูกสาวก็หายป่วย ก็ไม่เกี่ยวข้องกัน ความฝันเป็นเพียงเกิดจากธาตุวิปริต จิตนิวรณ์ ไม่ต้องไปสนใจในการป่วยโรคไตครั้งที่สอง ลูกสาว ของลูกก็หายด้วยบุญที่ทำกับหมู่คณะ ที่ต้องผ่าตัด ๒ ครั้งเพราะมีกรรมปาณาติบาตที่ฆ่าสัตว์เป็นอาหาร มาเสริม เลยต้องผ่าตัดติดๆ กัน

 

 

       ๑๕. ลูก ภรรยา และลูกสาว มีกรรมเกี่ยวข้องกัน เพราะในชาติที่ลูกสาวเป็นกุลธิดา ปล่อยเงินกู้ ดอกเบี้ยโหด ลูกกับภรรยาก็ได้เป็นบิดา มารดา ที่สนับสนุนในการที่ลูกสาวปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยโหด โดยเฉพาะภรรยาของลูกจะสนับสนุนมากเป็นพิเศษ ทั้งยังเอาเงินมาฝากให้ลูกสาวช่วยปล่อยกู้อีกด้วย

 

 

     ๑๖. การที่ภริยาของลูกต้องบริจาคไตเป็นเพราะวิบากกรรมเก่าดังกล่าว แต่ถ้าทำใจให้เป็นกุศล ก็จัดเป็นบุญใหม่ได้ ถ้าปรารถนาให้กรรมเบาบางต้องหมั่นสั่งสมบุญทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อุทิศส่วนบุญให้กับทุกๆ ชีวิตที่เราเคยล่วงเกินไว้

 

 

     ๑๗. ครอบครัวของลูกมีสายบุญกับหมู่คณะมาตลอดเกือบทุกชาติ แต่ก็มีบางชาติประมาทบ้างเหมือนกัน ดังนั้นต้องอธิษฐานจิตให้ดี ให้ได้มี สายบุญกับมหาปูชนียาจารย์ หมู่คณะ กลับดุสิตบุรี

 

 

       ๑๘. ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย

 

 

กัลฯ นริศ ศิริทัพ
(ภาพสมัยยังบวชอยู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ)

กัลฯ นริศ : ด้วยความปลื้มและอัศจรรย์ที่ วัดปากน้ำ ได้อยู่กุฏิเดียวกับหลวงพี่องค์หล่อๆ เป็น ผังเดิมที่พุทธันดรที่แล้วเคยเป็นมหาดเล็ก รับใช้พระราชาองค์ที่ออกบวช ใช่เลย เพราะตอนที่พระรูปหล่อๆ มาบวช อายุพรรษาน้อยกว่าตน แต่ยินดีดูแลเรื่องการนุ่งห่ม จีวร เรื่องอื่นๆ อย่างเต็มใจโดยไม่คิดว่าตนเองเป็นภันเตเลย ปลื้มมากๆ ที่อัศจรรย์ท่านรู้ได้อย่างไร บวชได้ ๑ พรรษา ก็คิดลาสิกขา จึงไปลาหลวงพี่องค์นั้น ท่านรู้ปั๊บ ท่านบอกเลยโอ้หลวงพี่รู้แล้วว่าท่านอยู่ไม่ได้ ที่แท้เป็นผังเดิมของตนเอง

กัลฯ นริศ : การที่ตนได้ร่วมสร้างบารมีกับ หมู่คณะยุคบุกเบิก ตั้งแต่สร้างบ้านธรรมประสิทธิ์ เพราะชอบคิดทำบุญก่อนและอธิษฐาน เรื่องนี้ก็ใช่เลย เพราะชาตินี้ ก็คิดทำก่อนตั้งแต่บ้านธรรมประสิทธิ์แล้ว แม้มีไม่มาก พอทราบข่าวบุญก็รีบทำทันที

กัลฯ นริศ : ดีใจที่คุณพ่อได้ไปดุสิตบุรี เพราะได้สร้างบารมีกับหมู่คณะ ส่วนแม่ แม้จะหลงๆ ลืมๆ แต่ ๒ เรื่องที่แม่ไม่ลืม คือวัดพระธรรมกาย และคุณครูไม่ใหญ่ แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนที่คุณครู ไม่ใหญ่ บวชใหม่ๆ มีโอกาสได้ถวายภัตตาหารเป็นประจำคุณครูไม่ใหญ่เรียกแม่ว่าโยมน้า... แล้วบอกว่าอีกหน่อยคนจะมาเป็นล้าน ยากที่จะได้เจอคุณครูไม่ใหญ่ ซึ่งคุณแม่บอกว่าก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

กัลฯ นริศ : ลูกสาวที่เป็นโรคประหลาดมา ๑๐ ปี หมอฟันธงว่าอยู่ไม่เกิน ๑ อาทิตย์ ถือว่าเป็นวิกฤติที่หนักมาก เลยสู้วิกฤติด้วยบุญด้วยการให้ลูกสาวเป็นประธานกฐิน อานุภาพแห่งบุญมีจริง ลูกสาวรอดชีวิตและหายจากโรคต่างๆภายหลังลูกสาวมากราบพ่อแม่ขอบคุณที่ให้โอกาสเขาทำบุญใหญ่

กัลฯ นริศ : ชาตินี้ขอตั้งปณิธานสืบสานทุกโครงงานของพระเดชพระคุณหลวงปู่ คุณครูไม่ใหญ่ คุณยาย ให้สำเร็จทุกประการโดยเฉพาะหลังคามหารัตนวิหารคดในครั้งนี้จะทุ่มชีวีทำสุดชีวิต จะสร้าง บารมีไปจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม