นิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับพวงองุ่น
ผู้แต่ง : อีสป
 

     สุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยตัวหนึ่งเดินผ่านมายังไร่องุ่น มันเห็นพวงองุ่นสุกฉ่ำห้อยอยู่บนกิ่งไม้สูง มันจึงพูดว่า "พวงองุ่นพวงนั้นคงจะพอช่วยดับกระหายให้ข้าได้บ้าง"  มันกระโดดขึ้นคว้าพวงองุ่นแต่ก็พลาด มันจึงหาวิธีอื่น แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร มันก็ไม่สามารถคว้าพวงองุ่นลงมากินได้สักที ในที่สุดมันก็ล้มเลิกความตั้งใจ ก่อนจะบ่นกับตัวเองว่า "องุ่นนั่นคงจะเปรี้ยวมาก ไม่เห็นจะน่ากินสักนิด" แล้วมันก็เดินจากไป

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนที่ทำสิ่งใดไม่สำเร็จ มักหาเรื่องตำหนิว่าสิ่งนั้นด้อยค่า

:: พุทธภาษิต ::

ปรวชฺชานุปสฺสิสฺส นิจฺจํ อุชฺฌานสญฺญิโน  อาสวา ตสฺส วฑฺฒนฺติ อารา โส อาสวกฺขยา

คนที่เห็นแต่โทษผู้อื่น คอยแต่เพ่งโทษนั้น อาสวะก็เพิ่มพูน เขายังไกลจากความสิ้นอาสวะ