นิทานอีสป เรื่อง สิงโตป่วย
ผู้แต่ง : อีสป
 

     กาลครั้งหนึ่ง มีสิงโตตัวหนึ่งได้มาถึงวาระสุดท้ายของชีวิต มันนอนป่วยรอความตายใกล้ๆ ถ้ำของมัน มันหายใจอย่างแผ่วเบา สัตว์ต่างๆ พากันมารายล้อมรอบตัวสิงโต และเขยิบเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าสิงโตช่วยตัวเองไม่ได้ พวกสัตว์แน่ใจว่าสิงโตกำลังจะตาย พวกมันคิดกับตัวเองว่า “ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่จะเอาคืนคู่ปรับเก่าที่แสนดุร้าย” ดังนั้นหมูป่าจึงเข้ามาและเอาเขี้ยวแทงไปที่ตัวสิงโต แล้วกระทิงตัวหนึ่งก็ใช้เขาของมันขวิดสิงโต ทว่าสิงโตยังคงนอนแน่นิ่งช่วยตัวเองไม่ได้อยู่ต่อหน้าพวกมัน ด้วยเหตุนี้เมื่อเจ้าลารู้สึกปลอดภัยดีแล้วมันจึงหันหางไปทางสิงโตและใช้เท้าหลังถีบหน้าสิงโต “นี่คือความตายแบบสองเท่าตัว” สิงโตคราง 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

พวกขี้ขลาดตาขาวเท่านั้นที่ดูหมิ่นพระราชาที่กำลังจะตาย

:: พุทธภาษิต ::

สเจ ปุพฺเพกตเหตุ      สุขทุกฺขํ นิคจฺฉติ
โปราณกํ กตํ ปาปํ       ตเมโส มุญฺจเต อิณํ 
ถ้าประสบสุขทุกข์ เพราะบุญบาปที่ทำไว้ก่อนเป็นเหตุ 
ชื่อว่าเปลื้องบาปเก่าที่ทำไว้ ดุจเปลื้องหนี้ ฉะนั้น