นิทานอีสป เรื่อง ลิงกับนกขมิ้น
ผู้แต่ง : อีสป
 

        มีนกขมิ้นตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่า ทำรังอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่ง โดยเลือกเอาตรงง่ามไม้สูงๆ คุ้มแดดคุ้มฝนและค่อนข้างปลอดภัยจากอันตรายที่จะมาจากสัตว์ร้าย และอยู่บนรังอย่างสงบสุขเรื่อยมาคราวหนึ่งเกิดฝนตกชุกติดต่อกันมาหลายวัน จนน้ำฉ่ำฟ้า ชุ่มแผ่นดิน

        ไม่ว่าฝนจะตกมาหนักหนาขนาดไหน ก็ไม่ทำให้เจ้านกขมิ้นเดือดร้อนอะไรเลย เพราะรังของมันคุ้มครอง ป้องกันลม และฝนได้เป็นอย่างดี

        ...และที่ใกล้ๆ รังของนกขมิ้น มีลิงตัวหนึ่ง นั่งหลบฝนอยู่ แต่ก็หลบไม่พ้น มันเปียกปอนไปทั้งตัว นั่งสั่นงันงกจนนกขมิ้นอดสงสารไม่ได้ จึงร้องถามว่า "พี่ลิงจำ.. ท่านพี่มีลักษณะเหมือนอย่างมนุษย์ แต่ทำไมจึงไม่สร้างบ้านอยู่อย่างมนุษย์ละจ๊ะ มาทนตากฝนอยู่ทำไม"

         ลิงตอบนกขมิ้นน้อยว่า "เมื่อก่อนนี้ฉันอาศัยอยู่ในถ้ำ ซึ่งมีทั้งอาหารและน้ำอยู่รอบ ๆ บริเวณถ้ำ แต่ตอนนี้ได้มีลิงแม่ลูกอ่อนหลายตัวมาอาศัยอยู่ ฉันสงสารแม่ลูกอ่อนเหล่านั้น ไม่อยากแย่งอาหาร ฉันก็ต้องออกมาหาที่อยู่ใหม่ แต่ยังไม่ได้ทำที่อยู่อาศัยเลย ฝนก็ตกมาหนักหลายวันแล้ว แต่ถ้าฝนหยุด ฉันอยากจะทำที่อยู่ใกล้ๆ กับเจ้าได้ไหม !"

         นกขมิ้นน้อยตอบว่า "ได้ซิจ๊ะพี่ลิง เพราะฉันก็อยู่ตัวเดียว จะได้มีเพื่อน พ่อกับแม่ของฉันตายหมดแล้ว" ลิงดีใจ และลงมือทำที่อยู่อาศัยใกล้กับรังของนกขมิ้น จากนั้นมา ลิงกับนกขมิ้นก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันช่วยกันคิดแก้ปัญหาหรือเมื่อมีความทุกข์ ก็ปรึกษาร่วมกันคิดแก้ปัญหา

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
 การมีปัญญาและมีเพื่อนที่ดี สามารถแก้ปัญหา หรือทุกข์ที่เกิดขึ้นได้

:: พุทธภาษิต ::
คบคนดี มีแต่ความเจริญ