Case Study กรณีศึกษา
เชื่อมสายบุญสร้างสมบัติ
๒ ธันวาคม ๒๕๔๙
กราบแทบเท้าคุณครูไม่ใหญ่ ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ
ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาพันธุ์แท้ค่ะ ลูกรู้จักวัดตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๔๑ จากนั้นลูกก็เริ่มเรียนรู้ ศึกษาคำสอนของ ครูบาอาจารย์ และฝึกนั่งสมาธิปฏิบัติธรรม จนเกิดปัญญาควบคู่กับความศรัทธา จนลูกมั่นใจว่าไม่ใช่ความหลงงมงาย เพราะนับตั้งแต่ที่ลูกได้นำคำสอนที่หลวงพ่อและพระอาจารย์ชี้แนะไปปฏิบัติตาม เริ่มจากการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา สั่งสมบุญบารมีซึ่งติดตามตัวไปทุกชาติ ไม่ใช่แค่เพียงสะสมทรัพย์ ซึ่งเราเอาไปไม่ได้เลย ชีวิตของลูกและครอบครัว ก็เหมือนได้พบทางสว่าง เป็นทางที่เดินไปสู่ ความสุข ความเจริญ และอยากบอกทุกคนว่า “มาสิ ..ทางนี้สว่าง”
ลูกมาวัดในวันอัญเชิญพระบรมพุทธเจ้าประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ โดย การชักชวนของน้องสะใภ้ ให้มาสร้างองค์พระภายในประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๑ มาครั้งแรกลูกได้สร้างพระ ๑ องค์ ให้ตัวเอง พอกลับไปบ้านก็มีอาการนอนไม่หลับ อยากสร้างพระเพิ่มอีก ๔ องค์ ให้ ทุกคนในครอบครัว แต่ไม่อยากจ่ายเงิน เพราะลูกไม่เคยทำบุญมากขนาดนี้มาก่อน แต่ด้วยความที่อยากสร้างพระมีมากกว่า จึงชนะ ความตระหนี่ได้ ลูกจึงนำปัจจัยมาทำบุญ เมื่อได้เห็นหลวงพ่อเป็นครั้งแรก ลูกปีติจน น้ำตาไหล เพราะหลวงพ่องามสง่า สว่างไสวมาก ลูกไม่เคยเห็นพระงามอย่างนี้มาก่อน เมื่อได้ฟังโอวาทของหลวงพ่อก็เกิดความเลื่อมใสศรัทธา และคิดว่าเราอยากจะพาครอบครัวมาศึกษาธรรมะและปฏิบัติธรรมที่วัดนี้ วันนั้นหลวงพ่อได้พูดถึงอานิสงส์การบูชาข้าวพระในวันอาทิตย์ต้นเดือนว่ามีความสำคัญมาก ลูกรับจำและ รับทำ จึงตั้งใจมาบูชาข้าวพระไม่เคยขาดเลย และเวลามีบุญอะไรก็ตามที่หลวงพ่อบอก ลูกก็ทำทุก ๆ บุญ จนถึงปัจจุบันนี้ค่ะ
ลูกเป็นลูกสาวคนโต จากจำนวน พี่น้อง ๔ คน ในครอบครัวคนจีนที่เคร่งครัด ในประเพณีจีน
คุณพ่อของลูก เป็นคนจิตใจดี รักครอบครัว ชอบช่วยเหลือผู้อื่น และชอบไหว้เจ้า ตั้งแต่จำความได้ ลูกไม่เคยเห็นคุณพ่อสูบบุหรี่เลย แต่ท่านป่วยเป็นมะเร็งปอดและเสียชีวิต เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๕ ขณะอายุได้ ๗๒ ปี
คุณแม่ของลูก รักและเป็นห่วงลูกหลานมาก ท่านป่วยเป็นโรคเบาหวาน โรคต้อกระจก ข้อเข่าเสื่อม และโรคหัวใจ มักจะเหนื่อยง่าย ปัจจุบันท่านอายุ ๗๙ ปี
สามีของลูก เป็นคนดี ซื่อสัตย์ ขยัน และรักครอบครัว แต่เขายังไม่เข้าใจและไม่กล้าทำบุญด้วยปัจจัยก้อนใหญ่ แต่ก็ยังยอมให้ลูกและลูกของเขาทั้งสามมาทำบุญบูชาข้าวพระ ทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน แต่เขาไม่ยอมมาด้วย เพราะวันอาทิตย์เป็นวันที่ร้านขายดีที่สุดในหนึ่งสัปดาห์ เขาจึงเสียดายรายได้ แม้ลูกพยายามอธิบายอย่างไรก็เปิดใจเขาไม่สำเร็จ แต่เขาก็ยอมมาด้วยในงานบุญใหญ่ของวัดเป็นครั้งคราว
น้องชายและน้องสะใภ้ ผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรให้กับลูก อายุ ๔๙ ปี แต่ดูอ่อนวัยเหมือนอายุ ๓๐ ทั้งสองเริ่มต้นจากฐานะติดลบ ก่อร่างสร้างตัวด้วยความมีคุณธรรมและมุมานะจนมีกิจการมั่นคงก้าวหน้ามาก เมื่อครั้งที่ยังเริ่มสร้างตัว ทั้งสองตักบาตรทุกวันด้วยมาม่าและดอกบัว เพราะจน แต่ถึงแม้จะลำบากอย่างไร ก็สั่งสมบุญตลอดมา ทั้งในพระพุทธศาสนาและสังคมสงเคราะห์ ด้วยตระหนักดีว่าที่มีความสุขความสำเร็จในวันนี้เพราะ “มีบุญ”
จนกระทั่งปี พ.ศ. ๒๕๔๐ น้องสะใภ้ ก็เข้าวัดพระธรรมกาย จากนั้นก็เป็นต้นบุญ เป็นยอดกัลยาณมิตร ชักชวนให้ทุกคนในครอบครัวและหมู่ญาติมาพบหนทางสว่าง และในปี ๒๕๔๓ น้องชายและน้องสะใภ้ก็ได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อให้เป็นต้นบุญใหญ่ ที่เกี่ยวเนื่องกับงานสลายร่างคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง คือ ได้เป็นเจ้าภาพในการสร้างเจดีย์น้อยที่ใช้สลายร่าง คุณยาย ซึ่งเป็นบุญที่ทั้งครอบครัวปีติมากที่สุดในชีวิต นอกจากนี้ยังทุ่มเทในทุก ๆ โครงงานของหลวงพ่ออย่างเต็มกำลังด้วยความเคารพรักหลวงพ่ออย่างสูงสุด
พี่สาวของสามี รู้จักวัดด้วยการชักชวนของน้องสะใภ้เหมือนกัน เมื่อได้มาวัดครั้งแรกในงานมาฆบูชาปี พ.ศ. ๒๕๔๑ เธอก็ศรัทธาใน ความสงบ เรียบง่าย สะอาด และเป็นระเบียบของสถานที่ พระภิกษุผู้มีศีลาจารวัตรงดงาม น่าเลื่อมใส เธอจึงได้เปิดใจไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ ได้ศึกษาและรับฟังคำสอนจากพระอาจารย์ ทำให้เข้าใจเป้าหมายของชีวิตว่า เกิดมาสร้างบารมี เธออยากช่วยให้การเผยแผ่พระศาสนาเป็นไปอย่างสะดวก ประกอบกับเธอไม่มีภาระ เพราะเป็นโสด อาศัยอยู่กับครอบครัวของน้องชาย (คือสามีของลูก) ช่วยกันค้าขาย จึงทำหน้าที่เป็นกองเสบียงให้พระพุทธศาสนา อย่างเต็มที่ทุกงานบุญ เป็นประธานรองตั้งแต่ ปี พ.ศ. ๒๕๔๕ แต่ระเบิดเวลาของชีวิตไม่มีนิมิตหมาย เธอไปตรวจสุขภาพจึงทราบว่าเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้าย เมื่อรู้ว่ามรณภัยกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ เวลาที่จะได้สร้าง บุญใหญ่เหลือน้อยลงทุกที เธอจึงทุ่มเททำบุญ ไปปฏิบัติธรรมต่อเนื่อง ชมรายการ DMC ทั้งวัน ทำใจให้เกาะเกี่ยวในบุญมากที่สุด
ปี พ.ศ. ๒๕๔๘ เธอต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยขึ้น แม้ร่างกายเธอจะอ่อนแอลงเรื่อย ๆ แต่จิตใจเธอก็อยู่ในบุญ เธอเปิดเทปนั่งสมาธิ ฟังเสียงหลวงพ่อตลอดเวลา และได้ทำบุญใหญ่ตลอด
เดือนมีนาคม ๒๕๔๙ เธอต้องไปพัก ที่โรงพยาบาล ทานอาหารไม่ได้ ซูบผอมมาก เมื่อวาระสุดท้ายของชีวิตใกล้มาถึง สามีของลูกได้มอบปัจจัยให้เธอหนึ่งแสนบาท เพื่อหล่อ องค์พระแสนองค์ในวันคุ้มครองโลก ๒๒ เมษายน ๒๕๔๙ โดยนิมนต์พระอาจารย์มารับปัจจัย แม้จะไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้จากเธอ มีเพียงน้ำตาที่ไหลปริ่มออกมา เราก็ทราบว่าเธอรับรู้และปลื้มปีติ หลังจากนั้น ๒ วัน เธอไม่สามารถรักษาลมหายใจไว้ได้อีกต่อไป ละโลกนี้ไปอย่างสงบเมื่อ วันที่ ๑๙ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๙
ตลอดเวลาที่เธอป่วยนั้น ความอัศจรรย์ที่ทุกคนเห็นได้ชัดเจน คือทุกครั้งที่ได้ทำบุญใหญ่ ในขณะที่ทรุดลง อาการของเธอจะดีขึ้น และต่ออายุได้อีกนาน และเธอไม่เคยเจ็บปวดทรมานเพราะโรคร้ายนี้เหมือนคนอื่น ๆ เลย
ลูกมั่นใจว่าเธอน่าจะไปสู่สุคติ เพราะเธอได้เตรียมตัวกับการเดินทางไกลในครั้งนี้อย่างดีมาก สั่งสมเสบียงบุญอย่างเต็มที่ โดยมี DMC เป็นสื่อสีขาว ส่องสว่างหนทางให้ใจใส มีหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่เป็นติวเตอร์ผู้ให้ หลักวิชชา ทำให้ไม่ประมาทในชีวิต และพิชิตชัยชนะในสงครามศึกชิงภพได้
หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดังนี้
๑. คุณพ่อเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอด เพราะในอดีตพ่อมีอาชีพตีรังผึ้ง โดยเอาควันรมแล้วนำเอาตัวอ่อนของผึ้งมากินกับกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารบ่อย ๆ มารวมส่งผล
๒. ตายแล้วไปเป็นอากาศเทวาด้วยบุญที่ท่านสงเคราะห์โลก บุญที่ลูกสร้างพระและ บุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนาอุทิศไปให้ จึงทำให้มีวิมานทอง ตอนนี้พ่อเข้าใจเรื่องบุญเพิ่มขึ้น และซาบซึ้งเรื่องบุญมากกว่าตอนเป็นมนุษย์แล้ว ให้ทำบุญทุกบุญอุทิศให้ท่านต่อไป
๓. คุณแม่เป็นโรคหัวใจ โรคเบาหวาน โรคเข่าเสื่อม และต้อกระจก เพราะกรรมในอดีตหลายกรรมหลายวาระมารวมกัน เช่นฆ่าสัตว์ทำอาหาร อีกทั้งก่อนฆ่าก็มัดขาสัตว์ไว้ จึงทำให้เป็นโรคเข่าเสื่อม มองสัตว์ด้วยจิตคิดจะฆ่า จึงทำให้เป็นต้อกระจก ก่อนฆ่าสัตว์ทำอาหาร ก็ทำให้สัตว์ตกใจ ทำให้เป็นโรคหัวใจ และ ฆ่าสัตว์ทำอาหาร ทำให้เป็นโรคเบาหวาน
๔. จะแก้ไขก็ให้ท่านทำบุญทุกบุญ ทั้งทาน ศีล ภาวนา และปล่อยสัตว์ปล่อยปลาบ่อย ๆ แล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้สรรพสัตว์ เหล่านั้น ลูกต้องค่อย ๆ เป็นกัลยาณมิตรให้ท่าน โดยทำบุญให้ท่านก่อน แล้วค่อย ๆ ชวนท่านทำ โดยอธิบายให้ท่านค่อย ๆ เรียนรู้และเข้าใจ
๕. น้องชายและน้องสะใภ้ผู้เป็นยอดกัลยาณมิตรให้กับตัวลูกสร้างบุญร่วมกับลูกมาในอดีต โดยเป็นญาติกันบ้าง เป็นเพื่อนกันบ้าง ได้ชวนตัวลูกสร้างบุญร่วมกันเสมอมา ชาตินี้ จึงได้มาสร้างบุญร่วมกันอีก ส่วนน้องชายและน้องสะใภ้ก็ได้สร้างบุญร่วมกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียงประเภทบางทีก็เต็มกำลัง บางทีก็ตามกำลัง แล้วมักจะอธิษฐานว่า ขอให้ ได้สร้างบุญกับมหาปูชนียาจารย์ไปตลอด บุตรธิดาทั้ง ๔ ก็มีสายบุญกับหมู่คณะ โดยสร้างร่วมกับพ่อแม่มา
๖. มักได้รับบุญเนื่องกับคุณยายอาจารย์ฯ เพราะพุทธันดรที่ผ่านมาได้มาทำบุญกับท่าน ซึ่งเป็นพระมหาเถระ แล้วก็อธิษฐานขอให้มี สายบุญกับท่าน ดังนั้นชาตินี้จึงมักจะได้โอกาส รับบุญเนื่องกับท่าน
๗. การที่จะสร้างผังบุญมหาเศรษฐี ผู้ใจบุญค้ำจุนพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ให้หนาแน่นนั้น จะต้องทำอย่างต่อเนื่อง เต็มกำลัง และทำให้ถูกหลักวิชชา ทั้งก่อนทำ กำลังทำ และทำไปแล้ว ให้มีปีติยินดีตลอด แล้วอธิษฐานจิตทุกครั้งว่า ให้เป็นมหาเศรษฐีผู้ใจบุญค้ำจุนพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ไปทุกภพ ทุกชาติ
๘. คุณแม่ของน้องสะใภ้ป่วยเป็นโรคมะเร็งที่กล่องเสียง เพราะกรรมในอดีตได้ ฆ่าสัตว์ทำอาหารบ้าง ฆ่าสัตว์ขายบ้าง ต่างกรรมต่างวาระ มารวมกับวจีกรรมที่ด่าว่า โต้เถียงบุคคลอื่น เช่น ผู้หลักผู้ใหญ่บ้าง ผู้มีศีลมีธรรมบ้าง ลูกหลานบ้าง เถียงพ่อแม่บ้าง หลาย ๆ ชาติ ต่างกรรมต่างวาระกันมารวมกันทำให้เป็นโรคนี้ ให้ท่านสั่งสมบุญทุกบุญให้มาก ๆ ทั้งทาน ศีล ภาวนา ปล่อยสัตว์ปล่อยปลา อุทิศไปให้ผู้ที่ท่านเคยไปเบียดเบียนเขาเอาไว้บ่อย ๆ
๙. พี่สาวของสามีเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปากมดลูก เพราะกรรมในอดีต ในชาติที่เป็นผู้ชาย มีกรรมกาเมเจ้าชู้ มารวมกับกรรมปาณาติบาต ฆ่าสัตว์ทำอาหารและฆ่าขาย ต่างกรรมต่างวาระมารวมส่งผล แต่ไม่เจ็บปวดหรือทุกข์ทรมานจากโรคภัยนี้ เพราะได้สั่งสมบุญในปัจจุบันและนึกถึงบุญเหล่านี้อยู่ตลอดเวลา จึงทำให้บุญนี้ไปตัดรอนวิบากกรรมดังกล่าว ให้อ่อนตัวลงในระดับไม่มีทุกขเวทนา
๑๐. ครองตัวเป็นโสดไม่มีครอบครัว แต่มีญาติคอยดูแลในยามเจ็บป่วยเป็นอย่างดี เพราะมีบุญที่เคยสงเคราะห์ญาติและบุญที่มีความกตัญญูกตเวทีต่อบิดามารดามารวมส่งผล
๑๑. ตายแล้วก็ได้ทำตามหลักวิชชา ได้มาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ แล้วระลึกนึกถึงบุญได้ทุกบุญ แล้วก็กลับไป ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง ขณะนี้กำลัง นังสมาธิอยู่ที่วิมานของมหาสมณเทวบุตรในเขตที่กองเสบียงนั่งอยู่ ตอนนี้ก็มีความสุขมาก ได้ฝากมาบอกว่าทุกคนมาถูกทางแล้ว ให้ตั้งใจสร้างบุญให้เต็มที่ จะได้มาอยู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษด้วยกัน
๑๒. ตัวลูกมีโรคประจำตัว คือโรคหัวใจ ความดันโลหิตสูง ทำให้เหนื่อยง่าย เพราะกรรมในอดีตได้เป็นเศรษฐินี มีข้าทาสบริวาร และสัตว์เลี้ยงเยอะ ได้ใช้แรงงานข้าทาสบริวารและสัตว์ต่าง ๆ มากเกินไปมาส่งผล
๑๓. จะแก้ไขก็ให้สั่งสมบุญทุกบุญ ทั้งทาน ศีล ภาวนา ปล่อยสัตว์ปล่อยปลาให้มาก ๆ แล้วอุทิศบุญกุศลไปให้สรรพสัตว์ที่เราเคยไปเบียดเบียนเขาเอาไว้
๑๔. ลูกนั่งสมาธิได้ไม่นานแต่มี ความสุขมาก และมักจะมีอาการง่วงนอน ก่อนนั้น ก็สามารถจะเข้าถึงธรรมะภายในได้แต่ต้องพยายามแก้ไขไม่ให้ง่วงด้วยวิธีการต่าง ๆ เช่น ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาบ้าง หรือนึกถึงแสงสว่างบ้าง รับประทานอาหารแต่พอดีบ้าง นอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอบ้าง เป็นต้น
๑๕. ลูกต้องพยายามเป็นกัลยาณมิตรให้น้องทั้ง ๓ คน ทุกวิถีทางอย่างต่อเนื่อง ทั้งหยาบและละเอียด หยาบ คือ ค่อย ๆ แนะนำชักชวนให้น้องทั้ง ๓ คน เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความจริงของชีวิต และการสร้างบารมีอย่างเยือกเย็นและอดทน ส่วนละเอียดก็คือ ให้ทำบุญแล้วใส่ชื่อของน้องทั้ง ๓ บ้าง หรือทำบุญทุกบุญแล้วอธิษฐานให้น้องทั้ง ๓ ได้ มาสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะ
๑๖. ตัวลูก สามี และบุตร ๓ คน เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียงประเภทบางครั้งก็เต็มกำลัง บางครั้งก็ตามกำลัง บางครั้งก็ตามอารมณ์หลากหลาย อย่าง บุตรชายคนโตก็มีบุญบวชช่วงสั้นมา ชาตินี้ ถ้าจะบวชระยะยาวจะต้องมีกำลังใจสูง
๑๗. ตัวลูกก็จะต้องชักชวนให้ลูกอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี เช่น ให้อยู่ในหมู่กัลยาณมิตรหรือคบเพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตร จะได้ชักชวนกันสร้างบารมี
๑๘. ครอบครัวใหญ่ที่มีหลากหลายวัยจะอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขและสามัคคีปรองดองกันเป็นครอบครัวธรรมกายนั้น ก็ขึ้นอยู่กับการให้ เช่น ให้ความรัก ความปรารถนาดีต่อกัน ให้ความช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ให้อภัยในข้อผิดพลาดซึ่งกันและกัน ให้รอยยิ้มพิมพ์ใจต่อกัน และชักชวนกันมาสร้างบารมีร่วมกับ หมู่คณะอย่างต่อเนื่อง เป็นต้น
๑๙. ชาตินี้มาเจอกันแล้วก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย
