ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : อิ่มธรรม

ไม่ใส่ใจสรรเสริญนินทา

นินฺทาย นปฺปเวเธยฺย น อุณฺณเมยฺย ปสํสิโต ภิกฺขุ
โลภํ สห มจฺฉริเยน โกธํ เปสุณิยญฺจ ปนุเทยฺย
ภิกษุไม่ควรหวั่นไหวเพราะนินทา
ได้รับสรรเสริญ ก็ไม่ควรเหิมใจ
พึงบรรเทาความโลภกับความตระหนี่
ความโกรธและความส่อเสียดเสีย

(ขุ.สุ. ๒๕/๕๑๖)

ยากนักที่ใครจะปฏิเสธสรรเสริญและนินทา
สรรเสริญ นินทา เป็นของคู่โลกมายาวนาน
ถ้าเราใส่ใจคำสรรเสริญนินทา
ตัวเราก็เหมาะที่จะอยู่กับโลกต่อไป
เพราะสรรเสริญนินทาเป็นของคู่โลก
ถ้าเราปรารถนาที่จะพ้นโลก
ก็ต้องไม่ใส่ใจกับคำสรรเสริญนินทานั้น
ไม่หวั่นไหวกับคำนินทา
ไม่เคลิบเคลิ้มกับคำสรรเสริญ
แจ้งชัดว่าเป็นของคู่โลก มีมาก็มีไป
ไม่ยึดติดกับถ้อยคำสรรเสริญ
ไม่โกรธเกลียดกล่าวคำส่อเสียดผู้ที่นินทาเรา
ละความโลภ ตัดความตระหนี่ ฝึกฝนตนเรื่อยไป
ชีวิตอย่างนี้ย่อมอยู่ในโลกด้วยความสุข
ห่างไกลความทุกข์อย่างแน่นอน