ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น

 

Case Study กรณีศึกษา 
ลุงฉลอม มีแก้วน้อย
วันที่ ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

     ลุงฉลอม มีแก้วน้อย (ลุงหลอม) เป็นหลานชายของพระเดชพระคุณ หลวงปู่เสียชีวิตเมื่อวันศุกร์ที่ ๑๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๕ (อายุ ๙๑ ปี)

        ปู่ใส มีแก้วน้อย เป็นน้องชายของพระเดชพระคุณหลวงปู่ (พ่อของลุงฉลอม) เสียชีวิตด้วยโรคหอบ (เสียชีวิตก่อนหลวงปู่ ๑ สัปดาห์)

         กัลฯ ลือพงศ์ ลีลพนัง เข้าวัดครั้งแรกปี พ.ศ. ๒๕๒๖ รับบุญดังต่อไปนี้

      ๑. งานออกแบบสัญลักษณ์ต่าง ๆ ขององค์กร ออกแบบสื่อสิ่งพิมพ์ ปกหนังสือ ภาพประกอบเรื่องศิลปกรรมประตูชัยในยุคแรก ๆ บนลานธรรม เข็มที่ระลึกงานบุญต่าง ๆ

    ๒. เป็นวิทยากรอบรมเจ้าหน้าที่ในองค์กรหน่วยงานต่าง ๆ, เป็นผู้อำนวยการค่ายวัยรุ่นคุณธรรม อบรมเยาวชนทั่วประเทศ

         ๓. เป็นผู้ประสานงานโครงการอนุสรณ์สถานในเส้นทางมหาปูชนียาจารย์

         ๔. เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยธรรมกายแคลิฟอร์เนีย (DOU)

         ๕. เป็นผู้ประสานงาน, คณะกรรมการพุทธอุทยานนานาชาติ อ.โพนพิสัย จ.หนองคาย

 

หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว
ก็มีคำตอบจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ดังนี้

     ๑. หลังจากที่ลุงฉลอมเสียชีวิตไปแล้วกายละเอียดของท่านก็หลุดออกมายืนอยู่ข้าง ๆกายหยาบหรือร่างของท่านซึ่งนอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยความรู้สึกมึน ๆ งง ๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่า ตัวเองเสียชีวิตไปแล้ว

       แต่พอเวลาผ่านไปได้สักครู่หนึ่ง ด้วยผลแห่งบุญที่ท่านตั้งใจทุ่มเทสั่งสมมาตลอดชีวิตโดยเฉพาะบุญที่ตัวท่านมีโอกาสอุปัฏฐากรับใช้พระเดชพระคุณหลวงปู่ (พระผู้ปราบมาร) ในสมัยที่ท่านยังเป็นเด็ก, บุญที่ได้ถวายที่ดินสร้างอนุสรณ์สถานพระมงคลเทพมุนีเป็นคนแรกและบุญที่เป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวยุคต้นวิชชาของพระเดชพระคุณหลวงปู่ให้มหาชนผู้มีบุญได้รับรู้ รวมถึงผลแห่งบุญทุก ๆ บุญที่ตัวท่านได้ทุ่มเทสั่งสมร่วมกับหมู่คณะ เป็นต้น ก็มาประมวลรวมกันที่ศูนย์กลางกายของกายละเอียดของท่าน ทำให้กายละเอียดของท่านมีความผ่องใส สว่างไสว เริ่มมีสติรู้ตัวมากขึ้น

      ๒. ทันทีที่มีสติรู้ตัวมากขึ้น กายละเอียดของท่านก็เริ่มรู้สึกแปลกใจที่ความรู้สึกเจ็บป่วยต่าง ๆ หายไปเป็นปลิดทิ้ง และเริ่มหันมาสนใจสิ่งที่อยู่รูอบ ๆ ตัวมากขึ้น เมื่อกายละเอียดของลุงฉลอมมองเห็นร่างของตัวท่านกำลังนอนอย่างสงบนิ่ง ท่านจึงรู้ตัวในทันทีว่า "ในตอนนี้ตัวท่านเสียชีวิตไปแล้ว"

   ๓. หลังจากที่ทราบว่าเสียชีวิตแล้ว กายละเอียดของท่านจึงเริ่มทำตามหลักวิชชาที่ศึกษาเรียนรู้มาอย่างดีจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ด้วยการตรึกระลึกนึกถึงพระเดช-พระคุณหลวงปู่ (พระผู้ปราบมาร) และพระเถระรวมไปถึงบุญทุก ๆ บุญที่ตัวท่านตั้งใจทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ตลอดชีวิต

     ๔. เมื่อกายละเอียดของลุงฉลอมตรึกระลึกนึกถึงมหาปูชนียาจารย์และบุญทุก ๆ บุญได้เช่นนี้ บุญต่าง ๆ ก็ยิ่งได้ช่องไหลมาจรดเชื่อมที่ศูนย์กลางกายของท่านอย่างต่อเนื่องทำให้ทั้งกายและใจของท่านผ่องใสและสว่างไสวอย่างสุด ๆ

      เมื่อใจของท่านอัดแน่นและเต็มเปี่ยมไปด้วยกระแสบุญอย่างสุด ๆ แล้ว ทันใดนั้นกายละเอียดของท่านก็เกิดความสว่างพรึบ พร้อมกับแปรเปลี่ยนไปเป็นกายของเทพบุตรสุดหล่อในทันที

     ๕. จากนั้น ตัวท่านก็เห็นขบวนของเหล่าบริวารและเทวรถที่สวยสดงดงามมาจอดรอต้อนรับ ทำให้ท่านเกิดความรู้สึกปลื้มปีติเบิกบานใจอย่างสุด ๆ นอกจากนี้ตัวท่านยังรู้สึกอยากไปวัดพระธรรมกาย เพื่อตรึกระลึกนึกถึงบุญและทบทวนบุญทุก ๆ บุญที่ตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ และปรารถนาที่จะมากราบลาพระเถระที่ตัวท่านเคารพรัก ก่อนที่จะเดินทางกลับไปสู่เทวโลก

    ๖. เมื่อท่านเทพบุตรใหม่เกิดความรู้สึกเช่นนั้นแล้ว จึงเดินแบบลอย ๆ ขึ้นไปสู่เทวรถที่มารอรับด้วยความปลื้มปีติในบุญอย่างที่สุดหลังจากที่ท่านเทพบุตรใหม่ขึ้นไปนั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถแล้ว ตัวท่านก็เคลื่อนเทวรถมุ่งตรงไปที่วัดพระธรรมกาย ซึ่งเป็นบุญสถานที่ตัวท่านเคยทุ่มเทสั่งสมบุญเอาไว้ในสมัยที่มีชีวิตอยู่ในทันที

     เมื่อไปถึงวัดพระธรรมกายแล้ว ตัวท่านก็ลงจากเทวรถแล้วเดินแบบลอย ๆ ไปทั่วทั้งบุญสถาน เพื่อชื่นชมและดื่มด่ำกับบรรยากาศภายในบุญสถานแห่งนี้เป็นครั้งสุดท้าย

     โดยเฉพาะที่มหาวิหารพระมงคลเทพมุนีนั้น ท่านได้เดินเวียนประทักษิณแบบลอย ๆ รอบมหาวิหาร ด้วยความรู้สึกเคารพรักเทิดทูนบูชาพระเดชพระคุณหลวงปู่เป็นอย่างยิ่ง

      จากนั้น ก็ไปเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อสักการบูชาพระรัตนตรัยและนึกทบทวนบุญทุก ๆ บุญ ด้วยหัวใจที่พองโต

   ๗. หลังจากนั้น ท่านก็ลอยตัวขึ้นไปสู่เทวรถซึ่งจอดรออยู่ที่บริเวณด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อไปนั่งสมาธินึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ และนึกทบทวนบุญทุก ๆ บุญเมื่อนึกทบทวนบุญมากเข้า ๆ ความสุขและความปลื้มปีติในบุญก็เอ่อล้นและพรั่งพรูอยู่ภายในใจของท่านอย่างไม่มีประมาณ

   ในเสี้ยววินาทีแห่งความปลื้มปีตินี้เองพระธรรมกายก็เมตตามาปรากฏอยู่ต่อหน้าท่านเทพบุตรใหม่ ทันทีที่ท่านได้เห็นพระธรรมกายท่านก็เกิดความรู้สึกอัศจรรย์ใจและปลื้มปีติใจอย่างสุด ๆ ท่านเทพบุตรใหม่จึงไม่รอช้า รีบลงจากเทวรถแล้วมานั่งคุกเข่าก้มลงกราบพระ-ธรรมกายในทันที

     ๘. จากนั้น พระธรรมกายเมตตาประทานโอวาทในทำนองที่ว่า "ขอให้ท่านเทพบุตรใหม่ตั้งใจนั่งสมาธิให้เห็นองค์พระที่ชัดใสสว่างเสียก่อน จึงค่อยเดินทางกลับไปสู่เทวโลก" เมื่อได้ฟังโอวาทจากพระธรรมกายแล้วท่านก็รับปากว่า "จะปฏิบัติตามโอวาทที่พระธรรมกายเมตตาประทานเอาไว้ทุกประการ"

     ๙. หลังจากที่พระธรรมกายจากไปแล้วท่านเทพบุตรใหม่ก็ตั้งใจนั่งสมาธิอยู่บนเทวรถตามที่รับปากกับพระธรรมกายเอาไว้

      ณ ช่วงเวลานั้น ท่านเทพบุตรใหม่นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้ง่ายมาก ดังนั้นใจของท่านจึงกลับมารวมหยุดนิ่งและเกาะเกี่ยวอยู่กับพระเดชพระคุณหลวงปู่ที่อยู่ในกลางกายของท่านได้ตลอดเวลา

    เมื่อถึงช่วงค่ำของวันแรกที่เสียชีวิตลงท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้มากราบพระเถระที่โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา จากนั้นก็แวบกลับไปนั่งสมาธิต่อที่บริเวณด้านหน้ามหา-ธรรมกายเจดีย์

    ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ท่านเทพบุตรใหม่ทำกิจวัตรกิจกรรมหลัก ๆ อยู่แค่ ๓ อย่างเท่านั้น คือ การนั่งธรรมะให้เห็นองค์พระที่ชัดใสสว่าง และไปร่วมงานบำเพ็ญกุศลสวดพระอภิธรรมกายหยาบของท่าน รวมทั้งไปกราบพระเถระที่โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

      ๑๐. สำหรับสาเหตุที่ทำให้ลุงฉลอมเก็บจีวรและเครื่องอัฐบริขารของพระเดชพระคุณหลวงปู่เอาไว้ทั้งหมด (รวมทั้งเสาเรือนเกิดและหัวเรือค้าข้าว) นั้น เป็นเพราะผังเดิมที่ท่านเคยทำ หน้าที่นี้เอาไว้มารวมกับคำอธิษฐานจิตที่เคยอธิษฐานเอาไว้ในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆโน้นว่า "ในภพชาติต่อ ๆ ไป ขอให้ได้ทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระเดชพระคุณหลวงปู่อย่างใกล้ชิด และขอให้ได้รับสิ่งของที่เป็นเครื่องแทนตัวของพระเดชพระคุณหลวงปู่"

      ๑๑. ดังนั้น เมื่อผังเดิมและคำอธิษฐานจิตดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลรวมกัน จึงทำให้ในภพชาติต่อ ๆ มา ลุงฉลอมได้ทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระเดชพระคุณหลวงปู่ และได้เก็บรักษาอัฐบริขารของพระเดชพระคุณหลวงปู่เอาไว้ เพื่อรอถวายแด่ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายเรื่อยมา ดังเช่นในพุทธันดรที่ผ่านมา ลุงฉลอมก็มีโอกาสทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระเดชพระคุณหลวงปู่อย่างใกล้ชิด

      ๑๒. หลังจากที่ลุงฉลอมมาทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระเดชพระคุณหลวงปู่แล้ว พระเดชพระคุณหลวงปู่ (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ก็เห็นด้วยญาณทัสนะว่า "ลุงฉลอมเคยสั่งสมบุญร่วมกับท่านมาหลายภพหลายชาติ อีกทั้งยังมีหน้าที่ที่จะต้องเก็บรักษาผ้าไตรจีวรของท่านเอาไว้ เพื่อรอถวายให้แก่ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายอีกด้วย"

      ดังนั้น เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม พระเดชพระคุณหลวงปู่จึงมอบผ้าไตรจีวรของท่านให้แก่ลุงฉลอม พร้อมกับสั่งไว้ในทำนองที่ว่า "ให้เก็บรักษาผ้าไตรจีวรชุดนี้เอาไว้ให้ดี เพื่อรอถวายแด่ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกาย โดยผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายจะเป็นบุคคลที่เกิดอยู่ในตระกูลสูงและเพียบพร้อมด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เมื่อถึงวันหนึ่ง ท่านจะสละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วออกบวชเป็นพระอยู่ในวัดป่า เพราะท่านชอบชีวิตที่สงบ สันโดษ และเรียบง่าย อีกทั้งท่านยังรักในการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างมาก และท่านจะเป็นผู้ที่สามารถเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปได้ทั่วทุกแคว้น"

      ๑๓. หลังจากที่ลุงฉลอม (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ได้รับผ้าไตรจีวรมาแล้ว ก็เก็บรักษาเอาไว้เป็นอย่างดี และเมื่อได้พบกับผู้สืบทอดวิชชาธรรมกาย (ซึ่งมีคุณสมบัติเหมือนดังที่พระเดชพระคุณหลวงปู่บอกเอาไว้) ก็ถวายผ้าไตรจีวรชุดนั้นแด่ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายตามที่พระเดชพระคุณหลวงปู่สั่งเอาไว้ จากนั้นลุงฉลอมก็ตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีเรื่อยมาจนกระทั่งหมดอายุขัย

     ๑๔. ในภพชาติปัจจุบันนี้ เมื่อผังเดิมและคำอธิษฐานจิตที่ลุงฉลอมได้เคยอธิษฐานเอาไว้ในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน ๆ โน้นว่า "ในภพชาติต่อ ๆ ไป ขอให้ได้ทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระเดชพระคุณหลวงปู่อย่างใกล้ชิด และก็ขอให้ได้รับสิ่งของที่เป็นเครื่องแทนตัวของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ได้ช่องตามมาส่งผลจึงทำให้ลุงฉลอมได้มาทำหน้าที่เก็บรักษาจีวรและเครื่องอัฐบริขารของพระเดชพระคุณหลวงปู่เอาไว้ทั้งหมด (รวมทั้งสิ่งที่เนื่องด้วยพระเดช-พระคุณหลวงปู่ เช่น เสาเรือนเกิดและหัวเรือค้าข้าวในภพชาติปัจจุบัน เป็นต้น) เพื่อถวายแด่ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

    ๑๕. สาเหตุที่ทำให้ลุงฉลอมตัดสินใจถวายที่ดิน สร้างอนุสรณ์สถานพระมงคลเทพมุนี(ที่โลตัสแลนด์แดนเกิดด้วยรูปกายเนื้อของพระเดชพระคุณหลวงปู่) เป็นคนแรกนั้น เป็นเพราะความเลื่อมใสศรัทธาในพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารกับพระเถระที่ตัวท่านเคารพรัก จึงทำให้ตัวท่านเกิดความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะมีส่วนสำคัญในการสถาปนาอนุสรณ์สถานพระมงคลเทพมุนี เพื่อให้ชนรุ่นหลังได้มาศึกษาเรียนรู้ถึงจุดกำเนิดและประวัติความเป็นมาของบุคคลสำคัญของโลกและจักรวาล (ซึ่งก็คือ พระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร) รวมถึงจะได้มาศึกษาเรียนรู้วิชชาธรรมกาย ที่จะทำให้จิตใจสูงส่ง และเป็นการปิดประตูอบาย เปิดหนทางสวรรค์และมรรคผลนิพพาน ต่อไป

     ๑๖. หลังจากที่คุณพ่อของลุงฉลอมเสียชีวิตไปแล้ว พระเดชพระคุณหลวงปู่ก็ได้เมตตาช่วยคุมบุญให้ท่าน (ทั้ง ๆ ที่ในตอนนั้นพระเดชพระคุณหลวงปู่ก็กำลังอาพาธอยู่ แต่ถึงกระนั้นใจของท่านก็ทำความละเอียดและอยู่กับวิชชาธรรมกายตลอดเวลา) โดยพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้เมตตาประมวลรวมเอาบุญทุก ๆ บุญที่ตัวคุณพ่อของลุงฉลอมตั้งใจสั่งสมเอาไว้มารวมกับบุญที่ลูกชายของท่าน(ลุงฉลอม) ตั้งใจทำหน้าที่อุปัฏฐากพระเดชพระคุณหลวงปู่เป็นอย่างดี ไปซ้อนตรึงติดไว้ที่ศูนย์กลางกายของกายละเอียดของคุณพ่อของลุงฉลอม

 

      ๑๗. และทันทีที่กำลังบุญในตัวของคุณพ่อของลุงฉลอมมีกำลังมากเพียงพอแล้วกายละเอียดของท่านก็ได้แวบไปบังเกิดเป็น "เทพบุตรสุดหล่อ" อยู่ที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ ในทันที ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ด้วยกำลังบุญของคุณพ่อของลุงฉลอมเพียงอย่างเดียว ไม่สามารถที่จะไปบังเกิดอยู่ที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ได้ แต่เพราะพระเดชพระคุณหลวงปู่เมตตาช่วยคุมบุญให้ จึงทำให้ท่านได้ไป

      ๑๘. สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของผู้ประสานงานของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น เขาก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกันเรื่องมีอยู่ว่า ในพุทธันดรที่ผ่านมา ผู้ประสานงานของตัวลูกได้เกิดมาเป็น "กุลบุตรสุดหล่อผู้เต็มเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่น" อยู่ในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช และเมื่อเติบใหญ่ขึ้นเขาก็ได้ไปสมัครเข้ารับราชการเป็นทหาร

      หลังจากที่ผู้ประสานงานของตัวลูกได้เข้ารับราชการเป็นทหารแล้ว เขาก็ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่เป็นครูฝึกทหารควบคู่ไปกับการทำหน้าที่ให้คำปรึกษาเรื่องการตรวจดูชัยภูมิพื้นที่ในการสร้างสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ภายในแคว้น

  ด้วยความที่ผู้ประสานงานของตัวลูกเป็นผู้ที่มีความเชี่ยวชาญทางด้านการตรวจดูชัยภูมิพื้นที่เป็นอย่างมาก กอปรกับตัวเขาก็เป็นครูฝึกทหารที่มีชื่อเสียงและเป็นที่นับหน้าถือตาของคนทั้งหลาย

      ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้พระเถระ (ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายต่อจากพระมหาเถระหรือคุณยายอาจารย์ฯ ของเรา) ตัดสินใจเลือกผู้ประสานงานของตัวลูกให้มาทำหน้าที่รับบุญเกี่ยวกับเรื่องการจัดหาพื้นที่สำหรับสร้างพระเจดีย์ และบุญสถานที่เป็นจุดรวมใจของมหาชนทั้งหลายตามที่ต่าง ๆ ทั้งภายในแคว้นและนอกแคว้น

     ๑๙. นอกจากมีโอกาสได้รับบุญเกี่ยวกับเรื่องการจัดหาพื้นที่สำหรับสร้างพระเจดีย์และบุญสถานตามที่ต่าง ๆ แล้ว ตัวเขายังได้รับมอบหมายจากพระเถระให้ไปทำหน้าที่รวบรวมเรื่องราวและสิ่งต่าง ๆ ที่เนื่องด้วยพระเดชพระคุณหลวงปู่ (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) อีกด้วยเพราะภายหลังจากที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ละสังขารลงที่วัดป่า (วัดเดียวกันกับวัดของพระมหาเถระหรือคุณยายอาจารย์ฯ ของเรา) แล้ว บุคคลที่เคยอยู่สนองงานพระเดชพระคุณหลวงปู่ต่างกระจัดกระจายและแยกย้ายกันไปอยู่ตามที่ต่าง ๆ

   เมื่อผู้ประสานงานของตัวลูกได้รับมอบหมายภารกิจที่สำคัญแล้ว ตัวเขาก็ให้คำมั่นสัญญากับพระเถระในทำนองที่ว่า "จะมุ่งมั่นทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ จะไม่ย่อท้อและไม่หวาดหวั่นต่ออุปสรรคใด ๆ ทั้งสิ้น ถึงแม้ว่าจะต้องเอาชีวิตเข้าแลกก็ตาม"

     ๒๐. จากนั้น ผู้ประสานงานของตัวลูกก็เริ่มทำชุมชนสัมพันธ์และติดต่อประสานงานกับผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งภายในและภายนอกแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) เพื่อรวบรวมเรื่องราวและสิ่งต่าง ๆ ที่เนื่องด้วยพระเดชพระคุณหลวงปู่ ซึ่งในบางครั้งก็มีคนไม่เข้าใจและไม่เห็นด้วยกับภารกิจดังกล่าว

      มีอยู่ครั้งหนึ่งผู้ประสานงานของตัวลูกได้ลงพื้นที่ไปทำชุมชนสัมพันธ์ เพื่อจะสร้างพระเจดีย์ที่เป็นศูนย์รวมใจของชาวพุทธไว้ในหัวเมืองแห่งหนึ่ง ที่อยู่ภายในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช

       แต่ทว่า ในเมืองแห่งนั้นมีเศรษฐีผู้มีอิทธิพลอยู่ ๒ ท่าน ที่ไม่ถูกโฉลกกัน เมื่อผู้ประสานงานของตัวลูกลงไปทำชุมชนสัมพันธ์ที่หัวเมืองแห่งนี้ ตัวเขาก็ได้ไปติดต่อพูดคุยและแจ้งเรื่องการสร้างพระเจดีย์กับเศรษฐีคนที่ ๑โดยที่ยังไม่ได้ไปแจ้งให้เศรษฐีผู้มีอิทธิพลคนที่ ๒ ได้รับรู้เลย

      เมื่อเวลาผ่านไป ทันทีที่เศรษฐีผู้มีอิทธิพลคนที่ ๒ ทราบเรื่องนี้ ก็เกิดความรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เพราะเหมือนกับผู้ประสานงานของตัวลูกไม่ให้ความสำคัญกับตัวเขาเลย

      ๒๑. เมื่อเป็นเช่นนี้ เศรษฐีผู้มีอิทธิพลคนที่ ๒ จึงเกิดความรู้สึกต่อต้านและตั้งใจว่าถ้าผู้ประสานงานของตัวลูกมาขอความช่วยเหลือจากตัวเขา ตัวเขาก็จะไม่ให้ความร่วมมือใด ๆ ทั้งสิ้น

     ดังนั้น ในเวลาต่อมา เมื่อผู้ประสานงานของตัวลูกเข้ามาหาเศรษฐีผู้มีอิทธิพลคนที่ ๒ เพื่อขอความร่วมมือเกี่ยวกับการสร้างพระเจดีย์ตัวเขาจึงไม่ให้ความร่วมมือใด ๆ เลย อีกทั้งยังปลุกปั้นพวกชาวบ้านให้มีกระแสต่อต้านการสร้างพระเจดีย์อีกด้วย

     เมื่อผู้ประสานงานของตัวลูกเจอกับเหตุการณ์เช่นนั้น ด้วยความที่ตัวเขาเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง เพราะคิดว่า "ตัวเขาเองก็มีดีกรีเป็นถึงครูฝึกทหาร และเป็นถึงที่ปรึกษาทางด้านการตรวจดูชัยภูมิพื้นที่ในการสร้างสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ทั้งภายในแคว้นและภายนอกแคว้น" ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ผู้ประสานงานของตัวลูกคิดว่า ตัวเขาจะต้องใช้ไม้แข็งหรือใช้วิธีการข่มขู่และกดดันเศรษฐีคนที่ ๒ และพวกกลุ่มคนที่มาต่อต้านเหล่านั้นให้อยู่หมัด แล้วผู้ประสานงานของตัวลูกก็ไปติดต่อทหารที่มีอาวุธครบมือให้มาช่วยกันกดดันแกมข่มขู่เศรษฐีผู้มีอิทธิพลคนที่ ๒ และกลุ่มคนที่มาต่อต้านในทันที

     เมื่อเศรษฐีผู้มีอิทธิพลคนที่ ๒ ถูกกดดันแกมข่มขู่มากเข้า ๆ ก็เลยยอมให้ความร่วมมือและเลิกปลุกปั้นกระแสพวกชาวบ้านลงในที่สุด

    ๒๒. ด้วยวิบากกรรมที่ผู้ประสานงานของตัวลูกเคยกดดันแกมข่มขู่เศรษฐีผู้มีอิทธิพลคนที่ ๒ และกลุ่มคนที่มาต่อต้านการสร้างพระเจดีย์ในหัวเมืองดังกล่าวในพุทธันดรที่ผ่านมานี้เอง ได้กลายเป็นวิบากกรรมที่ติดตามตัวเขานับตั้งแต่ภพชาตินั้นเรื่อยมา

     จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลจึงเป็นผลทำให้ตัวเขาต้องมาถูกข่มขู่และกดดันเหมือนอย่างที่ตัวเขาได้เคยกระทำเอาไว้นั่นเอง

      ๒๓. และยังมีอีกเหตุการณ์หนึ่ง ที่ผู้ประสานงานของตัวลูกต้องไปเจอกับคนที่ไม่เข้าใจในภารกิจของตัวเขา จนถึงขั้นขู่ทำร้ายหมายที่จะเอาชีวิตเลยทีเดียว เรื่องมีอยู่ว่า

    มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผู้ประสานงานของตัวลูกได้เดินทางไปยังหัวเมืองแห่งหนึ่ง เพื่อหาสถานที่สำหรับสร้างบุญสถานที่เป็นศูนย์รวมใจของผู้มีบุญทั้งหลาย แต่เมื่อเดินทางไปถึงสถานที่แห่งนั้นแล้ว ตัวเขากลับพบว่า "สถานที่แห่งนั้นมีชาวบ้านที่นับถือลัทธิความเชื่ออื่นอาศัยอยู่"

    ต่อมา เมื่อพวกชาวบ้านเหล่านั้นได้รู้ว่า "ผู้ประสานงานของตัวลูกต้องการจะมาสร้างบุญสถานซึ่งเป็นศูนย์รวมใจของชาวพุทธ" พวกเขาก็รู้สึกไม่พอใจและไม่เห็นด้วยอย่างแรง จนถึงขั้นขู่ทำร้ายหมายที่จะเอาชีวิต

      ๒๔. แต่ด้วยความที่ผู้ประสานงานของตัวลูกมีความตั้งใจมั่นว่า "จะต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จให้ได้" จึงทำให้ตัวเขาไม่ได้หวาดหวั่นหรือหวาดกลัวต่อคำขู่ทำร้ายของพวกที่ไม่ประสงค์ดีเหล่านั้นเลย

     ด้วยอัธยาศัยที่ตัวเขามีความมุ่งมั่นในการทำงานอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันนี้เอง จึงกลายเป็นอุปนิสัยที่ติดตามตัวเขามาข้ามภพข้ามชาติ จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ เมื่อตัวเขาได้รับมอบหมายภารกิจที่สำคัญจากพระเถระแล้ว ตัวเขาจึงทุ่มเททำภารกิจที่ได้รับมอบหมายอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

     ๒๕. ในระหว่างที่ผู้ประสานงานของตัวลูกกำลังรวบรวมเรื่องราวและสิ่งต่าง ๆ ที่เนื่องด้วยพระเดชพระคุณหลวงปู่อยู่นั้น ตัวเขาก็มีโอกาสได้พบกับลุงฉลอม (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) เมื่อผู้ประสานงานของตัวลูกได้พบกับลุงฉลอมแล้ว เขาก็เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับพระเถระ (ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายต่อจากพระมหาเถระหรือคุณยายอาจารย์ฯ ของเรา)รวมถึงภารกิจที่ตัวเขาได้รับมอบหมายมาจากพระเถระให้ลุงฉลอมได้ฟัง

     ทันทีที่ลุงฉลอมได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับพระเถระและภารกิจดังกล่าวแล้ว ลุงฉลอมก็หวนระลึกนึกถึงคำที่พระเดชพระคุณหลวงปู่(ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ได้สั่งเอาไว้ว่า (ให้เก็บรักษาผ้าไตรจีวรของท่านเอาไว้ เพื่อรอถวายแด่ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกาย)

     หลังจากที่ลุงฉลอมพิจารณาไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็เกิดความมั่นใจว่า "พระเถระที่ผู้ประสานงานของตัวลูกกล่าวถึงจะต้องเป็นผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายอย่างแน่นอน"

    ๒๖. เมื่อลุงฉลอมมีความมั่นใจเช่นนั้นท่านจึงเดินทางไปถวายผ้าไตรจีวรชุดนั้นแด่พระเถระ (ผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายต่อจากพระมหาเถระหรือคุณยายอาจารย์ฯ ของเรา)อีกทั้งยังรวบรวมเรื่องราวและสิ่งต่าง ๆ ที่เนื่องด้วยพระเดชพระคุณหลวงปู่ เพื่อถวายแด่พระเถระโดยผ่านทางผู้ประสานงานอีกด้วย

     ๒๗. หลังจากที่ผู้ประสานงานของตัวลูกปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากพระเถระสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีแล้ว ก็ได้ออกบวชเป็นพระภิกษุในช่วงบั้นปลายของชีวิต

      เมื่อออกบวชแล้วก็ตั้งใจฝึกตน ทนหิวบำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ ควบคู่ไปกับการบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ด้วยผลแห่งความเพียรที่หมั่นประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างถูกหลักวิชชานี้เอง จึงทำให้ตัวเขาสามารถหยุดใจจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้ในที่สุด

     เมื่อผู้ประสานงานของตัวลูกละจากโลกไปแล้ว ก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่างสมภาคภูมิแห่งความเป็นนักรบกล้าแห่งกองทัพธรรม

 

บทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคส

กัลฉลอม มีแก้วน้อย อุปัฏฐากหลวงปู่

 

อ.ลือพงศ์ ลีลพนัง  ผู้ประสานงานพิเศษ

     อ.ลือพงศ์ : ด้วยบุญที่ลุงหลอมเป็นอุปัฏฐากพระเดชพระคุณหลวงปู่ และบุญที่เนื่องด้วยหลวงปู่ เช่น ถวายที่ดินสร้างอนุสรณ์สถานที่ อ.สองพี่น้อง ฯลฯ ซึ่งเป็นบุญที่แรงมาก ๆพอกายละเอียดออกจากร่างก็กลายเป็นเทพบุตรสุดหล่อทันที ต่างกับเคสอื่น ๆ หลาย ๆ เคสที่กว่าจะเป็นเทพบุตร เทพธิดา ต้องนั่งสมาธินึกถึงบุญอยู่นาน

   อ.ลือพงศ์ : ไม่แปลกใจเลยที่ลุงหลอมได้บุญเก็บเครื่องอัฐบริขารและสิ่งของที่เนื่องด้วยพระเดชพระคุณหลวงปู่ เช่น จีวร เสาเรือนเกิด ไม้กระดานหัวเรือค้าข้าว และของสำคัญคือ "พระต้นแบบ"ก่อนมาเป็นพระผงของขวัญรุ่น ๑ ซึ่งลุงหลอมได้รับจากมือพระเดชพระคุณหลวงปู่ จากฝันในฝันของคุณครูไม่ใหญ่ เป็นบุญของลุงหลอมที่ทำมาข้ามภพข้ามชาติ เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ลุงหลอมก็มีหน้าที่เก็บรักษาผ้าไตรจีวรของพระมหาเถระเพื่อมอบถวายแด่พระราชาองค์ที่ออกบวช ซึ่งเป็นผู้สืบทอดวิชชาธรรมกาย

    อ.ลือพงศ์ : ส่วนเรื่องของกระผม เมื่อได้ฟังจากฝันในฝันแล้ว ยิ่งทำให้เรามีความปลื้มปีติในงานที่ได้รับมอบหมายจากคุณครูไม่ใหญ่และหมู่คณะ ในการรวบรวมชีวประวัติและปฏิปทาของพระเดชพระคุณหลวงปู่ รวบรวมแผ่นดินเกิดและประสานงานเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำมาข้ามภพข้ามชาติ แม้หน้าที่ในชาติปัจจุบัน การเป็นครูฝึกบุคลากรภายในวัดหรือการฝึกสาธุชนให้มีระเบียบวินัยก็เป็นงานเดิม ๆ ที่เคยทำมาแล้วทั้งสิ้น เป็นข้อคิดว่า คนเราจะมีความชอบ ความถนัดในงานประเภทไหน ต้องเคยทำซ้ำ ๆ มาแล้วในอดีตทั้งสิ้น เพียงแต่ชาตินี้มาทำต่อให้เป็นบุญบารมียิ่ง ๆ ขึ้นไปจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม

     เรื่องนี้เป็นข้อคิดว่าคนเราจะมีความชอบ ถนัดในงานประเภทไหน ต้องเคยทำซ้ำ ๆ มาแล้วในอดีตทั้งสิ้น เพียงแต่ชาตินี้มาทำต่อให้เป็นบุญบารมียิ่ง ๆ ขึ้นไป จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม

     ในเส้นทางแห่งการสร้างบารมีตามติดมหาปูชนียาจารย์ไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม “ความเป็นทีมความสามัคคีเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ว่าอย่างไรว่าตามกัน โดยเฉพาะการศึกที่รบยืดเยื้อ ความอดทนเป็นสิ่งที่ลูกพระธัมฯ นักเรียนอนุบาลฯ ซึ่งเป็นหัวขบวนในการต่อสู้ ต้องตระหนักและปฏิบัติ และมีความสม่ำเสมอ มีความปลื้มปีติในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ซึ่งเป็นคุณธรรมที่ทำให้เราไม่หลุดออกจากหมู่คณะ ทำซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ บ่อย ๆ จนเป็นนิสัยข้ามชาติ การสวดธัมมจักกัปปวัตนสูตร คือการตอกย้ำเส้นทางสายกลาง เป้าหมายจากคุณครูไม่ใหญ่จะกี่ล้านจบก็ตาม ถ้าเราได้สวด เราคือบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ที่ทำให้เป้าหมายของคุณครูไม่ใหญ่สำเร็จเป็นอัศจรรย์ ตัวเราก็มีสายบุญเชื่อมติดกับเส้นทางสายกลาง เชื่อมติดกับมหาปูชนียาจารย์เป็นผังที่หนาแน่น ยิ่งสวดเยอะผังยิ่งติดแน่น คุณครูไม่ใหญ่มักพูดเสมอว่า “พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์ สำคัญมาก และการสวดธัมมจักกัปปวัตนสูตร เรามาถูกทางแล้ว จักรแห่งธรรมเคลื่อนแล้วสวดไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง” ณ เวลานี้พวกเรายังประมาทไม่ได้ แม้ดูเหมือนว่าไม่มีเหตุการณ์อะไรร้ายแรง พวกเราก็ต้องร่วมแรงร่วมใจปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจากหมู่คณะให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป