ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์ [email protected] คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น

Case Study กรณีศึกษา
นักมวยหญิง “ดาวน้อย ส. สมเดช”
วันที่ ๑๗ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

        กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูง

       ลูกเป็นนักเรียนประจำของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ที่เกาะติดสถานการณ์ “ปรโลกนิวส์” ตลอดทุกวันไม่ขาดเลยค่ะ ยิ่งได้ฟังมินิซีรีส์เรื่อง “มวย” แล้ว ภาพของคุณพ่อและของตัวลูกเองก็ผุดขึ้นมาอย่างชัดเจน ด้วยความรักและปรารถนาดีต่อคุณพ่ออย่างสุดหัวใจ ลูกจึงไม่อาจนิ่งเฉยอีกต่อไปได้ จึงส่งเคสมาขอความเมตตาต่อคุณครูไม่ใหญ่ ให้ช่วยไขข้อข้องใจค่ะ

       คุณพ่อของลูกเป็นลูกกำพร้าตั้งแต่เด็กคุณย่าสิ้นเมื่อคุณพ่ออายุได้ ๕ เดือน ต่อมาเมื่อคุณพ่ออายุได้ ๒ ปี คุณปู่ก็มาตายไปอีกคนจึงทำให้คุณป้าซึ่งตอนนั้นมีอายุเพียง ๑๒ ปีต้องออกจากโรงเรียนมาแต่งงาน เพื่อหาเงินและหาคนมาช่วยเลี้ยงดูน้อง ๆ โดยเฉพาะคุณพ่อซึ่งเป็นน้องคนสุดท้อง คุณพ่อจึงมีชีวิตลำบากต้องดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน โดยไปเป็นนักมวยสมัครเล่นขึ้นชกตามเวทีมวยต่าง ๆ ตั้งแต่อายุยังน้อยท่านสามารถส่งตัวเองเรียนจนกระทั่งจบครูและด้วยความวิริยอุตสาหะต่อมาคุณพ่อก็ได้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนประถมศึกษาแห่งหนึ่ง คุณพ่อจึงภาคภูมิใจในศิลปะมวยไทยมาก และความภูมิใจก็ถ่ายทอดมาสู่ลูกทั้ง ๓ คนซึ่งยังเล็กอยู่ โดยเฉพาะตัวลูกเองซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวของท่าน

      เนื่องจากคุณพ่อเป็นผู้บริหารโรงเรียนหลังเลิกเรียนทุกวัน คุณพ่อจะใช้โรงเรียนเป็นสนามฝึกซ้อมมวย แล้วให้เด็กนักเรียนผู้ชายมาซ้อมมวยกันเป็นประจำ และทุกครั้งคุณพ่อก็จะให้น้องชายและตัวลูกมาซ้อมมวยด้วย ลูกจึงเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มที่เล่นหมัดมวยและมีคู่ซ้อมเป็นเด็กผู้ชาย ซึ่งมวยที่ลูกถนัดมากคือ มวยไทย โดยเฉพาะหมัดขวาตรงและตีเข่าโดยคุณพ่อจะแขวนกระสอบทรายไว้ที่ใต้ต้นไม้หน้าบ้าน เวลาว่าง ๆ พวกเราจะไปซ้อมเตะต่อยและบ่อยครั้งที่พวกเราทะเลาะกัน ก็จะหันมาชกต่อยกันเองด้วยความเมามัน

      และแล้ววันที่ลูกได้ขึ้นชกบนเวทีแข่งขันมวยจริง ๆ ก็มาถึง เมื่อคุณพ่อและครูที่โรงเรียนในอีกตำบลหนึ่งร่วมกันจัดแข่งขันการชกมวยสากลสมัครเล่นขึ้น โดยเอานักเรียนจากทั้ง ๒โรงเรียนมาชกกัน ปกติแล้วก่อนขึ้นชก จะมีอยู่วันหนึ่งที่เขาจะให้นักมวยทั้ง ๒ ฝ่ายมาเจอกันและชั่งน้ำหนักเพื่อเทียบน้ำหนักตัว แต่ลูกและน้องชายไม่เคยได้เห็นคู่ชกเลย จนกระทั่งถงึวันชกจริง ลูกได้รับฉายาว่า ดาวน้อย ส.สมเดชเป็นมวยหญิงคู่เดียวของงาน จึงได้รับความสนใจจากผู้ชมมากเป็นพิเศษค่ะ ลูกรู้สึกตื่นเต้นหวาดเสียวมากจนบอกไม่ถูก เมื่อถึงคิวคู่ของลูกขึ้นชก เสียงคนเชียร์รอบสนามก็ดังอื้ออึงและพอได้เห็นคู่ชกครั้งแรก ลูกก็ถึงกับตะลึงเพราะนึกว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นนางยักษ์ ตอนนั้นลูกมีอายุ ๘ ขวบ ร่างกายผอมกะหร่อง คู่ชกของลูกอายุ ๑๐ ปี มีร่างกายที่อ้วนใหญ่บึกบึนน่าเกรงขามมาก

      เมื่อเสียงระฆังยกแรกดังขึ้น ลูกก็เริ่มหูอื้อตาลาย แม้จะสั่นแต่ก็สั่นสู้ จึงโชว์ลีลาท่าทางที่เคยฝึกซ้อมมาเพื่อข่มขวัญคู่ต่อสู้ ลูกไม่ลืมสิ่งที่พ่อเคยสอนไว้ จึงปล่อยหมัดแย็บซ้ายแล้วตามด้วยหมัดขวาตรง ซึ่งโดนคู่ต่อสู้จัง ๆถึงสองหมัด แต่ที่เหลือนอกนั้นลูกเป็นฝ่ายถูกชกเรียบ เมื่อสู้ด้วยหมัดไม่ได้ ลูกก็เลยกอดคอตีเข่า ปรากฏว่ากรรมการเตือน เพราะถือว่าผิดกติกาของมวยสากล แม้จะถูกเตือนแต่ลูกก็หน้ามืดเสียแล้ว ลูกจึงแทงเข่าอีก ลูกถูกเตือนถึง ๒ ครั้ง และก่อนที่จะถูกจับแพ้ฟาวล์ ระฆังก็ช่วยไว้เสียก่อน

       เมื่อครบ ๓ ยก ผลปรากฏว่า ลูกเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไปอย่างขาดลอย แม้จะแพ้แต่ลูกก็ยังร่าเริง เพราะได้เงินไปซื้อขนมกิน และหลังการชกครั้งนั้น คุณพ่อก็ยังสอนมวยให้ลูกและน้อง ๆ มาโดยตลอด จนกระทั่งลูกเริ่มโตเป็นเด็กสาว คุณพ่อจึงให้ลูกเลิกซ้อมมวยกับเด็กผู้ชายโดยเด็ดขาด และเมื่อคุณพ่อย้ายจากโรงเรียนนี้ไปประจำอีกแห่งหนึ่ง ค่ายมวยเด็กก็เป็นอันล้มเลิกไปเช่นกัน

      แม้ครอบครัวลูกจะชกมวย แต่ในอีกอารมณ์หนึ่งที่เหมือนกันทั้งครอบครัว คือ เป็นศิลปิน ชอบร้องเพลง คุณพ่อดีดกีตาร์และเล่นอิเล็กโทน ส่วนคุณแม่ซึ่งมีอาชีพครูเหมือนกันก็เคยชนะเลิศการประกวดร้องเพลงในวันครู ลูกและน้อง ๆ จึงดำเนินรอยตามท่าน ลูกได้เข้าร่วมประกวดร้องเพลงตั้งแต่อยู่ชั้น ป. ๑ ถึงชั้นมัธยมเรื่อยมาจนถึงมหาวิทยาลัย ซึ่งเมื่อมีการประกวดร้องเพลงที่โรงเรียนครั้งใด ก็ต้องมีลูกร่วมด้วยเกือบทุกครั้ง และได้รางวัลที่ ๑ด้วยค่ะ จนมีคนมาทาบทามให้ไปออกเทปเป็นนักร้องอาชีพ แต่เป้าหมายชีวิตของลูกยิ่งใหญ่กว่านั้น เมื่อจบการศึกษาแล้วจึงตัดสินใจเข้าวัดมาเป็นอุบาสิกาทันทีโดยไม่รีรอค่ะ

        ลูกขออนุญาตเล่าถึงญาติพี่น้องหน่อยนะคะ

     คุณยายทวดและคุณตาทวดมีอายุยืนมาก ท่านมีอายุร้อยกว่าปี จนชาวบ้านในละแวกนั้นต่างก็กล่าวหาว่า ท่านเป็นปอบผีฟ้า ผู้คนจึงพากันกลัวไม่กล้าเข้าใกล้ ในวันที่คุณยายทวดจะเสีย คุณแม่เห็นอาการท่านไม่ดี จึงให้หมอชาวบ้านมาฉีดยาเพื่อบำรุงหัวใจ แต่ปรากฏว่าท่านแพ้ยา ในเย็นวันนั้นท่านก็เลยสิ้นใจตายเมื่อคุณยายทวดไม่อยู่แล้ว คุณตาทวดคงจะเหงามาก ต่อมาไม่นานท่านก็เลยสิ้นใจตายไปอีกคน

       มีอีกเรื่องหนึ่งคะหลานสาวของคุณป้ามีอายุเพียง ๗ ขวบเท่านั้น วันหนึ่งเขาไปเล่นน้ำ เมื่อกลับมาถึงบ้านก็ป่วย มีอาการไข้ขึ้นสูง ชั่วเวลาเพียง ๒๔ ชั่วโมงเท่านั้น ก็สิ้นใจตาย หมอวินิจฉัยว่ามีเชื้ออะมีบาขึ้นสมอง จึงเป็นไข้เฉียบพลันและตายในเวลาอันสั้น

หลังจากส่งคำถามไปกราบเรียนถามคุณครูไม่ใหญ่แล้ว ก็มีคำตอบ
จากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ดังนี้

      ๑. คุณพ่อเป็น “กำพร้า” ตั้งแต่ยังเด็กและต้องยึดอาชีพนักมวยสมัครเล่นมาส่งเสียตัวเองจนได้ดี เพราะกรรมในอดีตหลายกรรมมารวมกัน อันดับแรกคือ กรรมเคยถูกพ่อแม่ดุด่าว่ากล่าว ลงโทษ เฆี่ยนตี เพราะเถียง ท่านก็เลยน้อยใจได้กล่าววจีกรรมว่า “ท่านทั้งสองไม่ใช่พ่อแม่ ถึงได้มาเฆี่ยนตีอย่างนี้ พ่อแม่แท้จริงตายไปแล้ว” ดังนี้ อันดับสอง คือ กรรมฆ่าสัตว์ลูกอ่อน โดยฆ่าแม่หมูที่มีลูกอ่อนเลี้ยงญาติที่มาเยี่ยมในชาติที่เกิดในสังคมเกษตรกรรมอันดับสาม ทำทานมาน้อย ไม่สม่ำเสมอ จึงทำให้ชีวิตลำบากช่วงต้น และมีเชื้อชอบดูเขาชกต่อยกันและชกต่อยเองด้วย จึงทำให้ดิ้นรนต่อสู้ชีวิตด้วยวิธีการนี้

        พ่อเป็นประธานชมรมไก่ชนประจำอำเภอ และมีนิสัยครู ก็จะดื้อสักหน่อย ลูกต้องเอาสกูปพิเศษและมินิซีรีส์ไก่ชนไปให้ท่านดูอีกทั้งทำบุญทุกครั้งให้อธิษฐานจิตให้ท่านเลิกเล่นชนไก่ ตอนนี้คงทำได้แค่นี้ไปก่อน

     ๒. ตัวลูกและน้องชายมีเศษกรรมอนุโมทนาบาปที่ชอบดูเขาชกมวยต่อยกันมาในอดีต จึงถูกจับให้มาต่อยมวย (ส่วนตัวลูกชอบดูทหารเขาซ้อมต่อสู้กัน) ถ้าลูกไม่ยินดี และทำบุญให้มาก ๆ กรรมนี้ก็จะหมดไป ไม่ติดไป
ในภพเบื้องหน้า

      ๓. ผู้หญิงที่มีอาชีพนักมวย เพราะมีกรรมในอดีตหลายแนว เช่น เชียร์หรือชอบชกต่อยกัน หรือชอบเชียร์สัตว์ให้ตีกัน บวกกับเศษกรรมกาเม จึงทำให้มาเกิดเป็นผู้หญิงหรือสนับสนุนให้เขาชกกัน

     ๔. หากเชียร์มวยชิงแชมป์โลก แต่ไม่มีการพนันติดปลายนวม ก็ได้ชื่อว่าเป็นการอนุโมทนาบาป หรือสนุกสนานพลอยยินดีกับการเชียร์มวยชิงแชมป์ ก็จะมีเชื้อที่จะชอบตัดสินปัญหาด้วยความรุนแรง ถ้ากรรมหนักก็จะไปเกิดในสังคมที่ชอบใช้ความรุนแรงตัดสินระหว่างเผ่าหรือแคว้นที่ตนไปเกิด โดยขึ้นอยู่กับการอนุโมทนาบาปรุนแรงมากน้อยเพียงใด ถ้ากรรมหนักสุดก็จะทำให้ไปเกิดในยุคสงครามระหว่างประเทศ

      ๕. ลูกเองชอบร้องเพลง อ่านกลอนทำนองเสนาะและเป็นพิธีกร ทั้ง ๆ ที่ครอบครัวชอบชกมวย รวมทั้งตัวลูกด้วย เพราะในอดีตเป็นคนชอบสวดมนต์ พูดธรรมะและปิยวาจาจึงทำให้ชาตินี้มีเสียงไพเราะและมีนิสัยติดมาจากอดีตที่ชอบร้องรำทำเพลงเป็นอาชีพ

     ๖. พ่อ-แม่-น้อง ๆ ก็เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา แต่พ่อแม่สร้างบ้างไม่สร้างบ้าง ไม่ต่อเนื่อง ทำบุญตามอารมณ์แบบ “กองเสบียง”จึงทำให้เจอหมู่คณะบ้างไม่เจอบ้าง

       น้อง ๆ สร้างบารมีกับหมู่คณะมามากกว่าพ่อแม่ แบบ “กองเสบียง”

      ตัวลูกเอง พุทธันดรที่ผ่านมาเป็นนักร้องนักฟ้อนที่มีชื่อเสียง ภายหลังก็ “ครองเรือน” ได้สามีเป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวชแต่ภายหลังสามีตามพระราชาออกบวช ลูกจึงมาช่วยงานพระศาสนาแบบ “กองเสบียง” และได้มาประพฤติพรหมจรรย์ในภายหลัง เมื่อเข้าใจความจริงของชีวิตดีขึ้น แล้วได้อธิษฐานจิตว่า ชาติต่อไปขอให้ได้ประพฤติพรหมจรรย์ไม่ต้องครองเรือนและให้ได้สร้างบารมีตั้งแต่อายุยังน้อย

       ๗. คุณยายทวดของลูกไม่ได้เป็น “ปอบ” แต่ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็น “ปอบ” เพราะวจีกรรมในอดีตชาติที่เคยไปกล่าวหาคนอื่นว่าเป็นปอบเหมือนกัน คุณยายทวดตายเพราะหมดอายุขัย ร่างกายไม่รับยาอะไรแล้ว จะฉีดยาหรือไม่ฉีดยาก็ต้องตาย ให้บอกแม่ว่า แม่ไม่ได้มีวิบากกรรมใด ๆ ในเรื่องนี้ และถ้าจะให้แม่สบายใจดียิ่งขึ้น ก็ให้แม่ไปทำภาวนาให้เห็นองค์พระในตัว

        ๘. หมอดูก็พูดส่งเดชไปอย่างนั้นเองว่ามีคนแก่เดินตามหลังแม่

     คุณยายทวด ตาทวด ตายแล้วไปอยู่ชั้น “จาตุมหาราชิกา” สายคนธรรพ์ ด้วยบุญที่ทำตามประเพณีเป็นประจำ มีวิมานใกล้กัน

        ท่านทั้งสองฝากบอกมาว่า ท่านสบายดี ให้ทำบุญอุทิศไปให้ท่านบ่อย ๆ ท่านจะได้มีสภาพที่ดีกว่านี้ยิ่งขึ้นไป

       ๙. หลานสาวของคุณป้าตายใหม่ ๆ วนเวียนอยู่ที่บ้าน จนเจ้าหน้าที่เขตชี้ให้ไปเกิดเป็นมนุษย์ ตอนนี้ไปเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ที่เป็นไข้และตายโดยเฉียบพลัน เพราะกรรมในอดีตชอบจับปลาในแม่น้ำมาฆ่ากินและขายเป็นอาจิณเมื่อตอนเกิดเป็นเด็กหญิงชาวบ้านในสังคมเกษตรกรรม เมื่อกรรมตามมาส่งผลจึงมาตัดรอนให้ตายโดยเฉียบพลัน

***********************************************************

บทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคส

 กราบขอบพระคุณในความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่อย่างยิ่งที่เมตตาตอบปัญหาไขข้อข้องใจแก่ตัวลูกและญาติพี่น้องทุกคน ได้ฟังคำตอบของคุณครูไม่ใหญ่แล้ว ก็คลายความสงสัยและรู้สึกอัศจรรย์ขึ้นมาทันทีว่า คุณครูไม่ใหญ่รู้ได้อย่างไร เพราะบางอย่างก็มิได้เขียนเล่าไปในเคสเลย แต่คุณครูไม่ใหญ่ก็รู้ราวกับว่าไปเห็นเหตุการณ์นั้นจริง ๆ เช่น ๑. เหตุที่คุณพ่อต้องกำพร้าบิดามารดา นอกจากจะน้อยใจและพลาดพลั้งกล่าววจีกรรมแล้ว ยังมีกรรมฆ่าสัตว์ลูกอ่อน เช่น ฆ่าแม่หมูมาส่งผลด้วย ขอยืนยันว่าเป็นอย่างนั้นจริง เพราะแม้ในภพชาตินี้คุณพ่อก็ยังทำอยู่ ซึ่งตัวลูกเองจำได้ว่า ตอนที่ยังเป็นเด็กเคยเห็นบทสัมภาษณ์จากเจ้าของเคสคุณพ่อฆ่าหมูแม่ลูกอ่อนและฆ่าแม่ไก่ที่กำลังไข่อยู่ เพื่อนำมาทำอาหารให้ลูก ๆ กินนี่แหละค่ะ บอกอัธยาศัยของคุณพ่อได้ถูกต้อง เช่น ที่บอกว่า เหตุที่คุณพ่อต้องยึดอาชีพนักมวยเลี้ยงตนเองในช่วงแรกก็เพราะมีเชื้อชอบดูเขาชกต่อยกันและชกเองด้วย คุณพ่อเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ ตอนลูกยังเด็กคุณพ่อพาไปเยี่ยมบ้านเพื่อนท่านทีไร ก็จะจับลูก ๆ มาซ้อมมวยทุกครั้งไป บางทีลูกไม่ได้ไปด้วย ก็เอาไก่ไปซ้อมตีไก่ตามบ้านเพื่อน ยามว่างก็ชอบให้พวกเราซ้อมมวยกันเอง แล้วท่านจะคอยดู คอยเชียร์ คอยแนะนำว่าจะป้องกันตัวอย่างไร หรือเวลามีงานสังสรรค์แล้วมีคนเมาทะเลาะชกต่อยกันก็จะเป็นที่สนใจของคุณพ่อ เข้าไปดูไปห้ามเขาโดยไม่กลัวลูกหลงเลย

      เหตุที่ลูกต้องมาต่อยมวยในชาตินี้ ก็เพราะในอดีตชอบดูทหารซ้อมรบซ้อมต่อสู้กัน อันนี้ยืนยันว่าจริงแท้ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ค่ะ เพราะดูเรื่องเหล่านี้แล้วรู้สึกฮึกเหิมค่ะ ลูกชอบเรื่องการสู้รบยิ่งช่วงเวลาที่ต้องปกป้องพระศาสนา ลูกชอบมาก!!! ขออาสาอยู่แนวหน้าทีเดียว ไม่เคยกลัวตายตอนเด็ก ๆ ลูกยังเคยพกมีดเอาไว้ป้องกันตัว และเคยคิดว่าโตขึ้นอยากพกปืนด้วยค่ะ ไม่ให้ใครมารังแกเราได้ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ ยิ่งได้ฟังโทษของมันก็ยิ่งปล่อยวางมากขึ้นค่ะ เหตุที่เสียงไพเราะเพราะในอดีตชอบสวดมนต์ พูดธรรมะ และปิยวาจา ขอยืนยันว่า แม้ในปัจจุบันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ ในเรื่องปิยวาจานั้นจำได้ว่า ตอนลูกยังเด็กอายุเพียง ๘ ขวบก็ตกลงทำสัญญากับน้องชายว่าต่อจากนี้ไป พวกเราจะไม่ด่าไม่พูดคำหยาบอีกเลย และพวกเราก็รักษาสัญญามาโดยตลอด แม้โกรธกันแค่ไหนก็จะไม่เผลอพูดหยาบ ๆ ต่อกัน และลูกชอบสวดมนต์มากค่ะ ชอบฟังเสียงตัวเองเวลาสวดมนต์ สวดแล้วมีความสุข ยิ่งช่วงนี้คุณครูไม่ใหญ่เมตตาให้ลูก ๆ ได้มาสวดธรรมจักรที่หน้าพระมหาธรรมกายเจดีย์ ลูกชอบมาก เพราะบรรยากาศที่นี่ดี ยิ่งสวดยิ่งปลื้ม พอปลื้มแล้วมานั่งสมาธิต่อโอ้โฮ นั่งดีมาก มีผลการปฏิบัติธรรมที่ก้าวหน้ามากจริง ๆ ขอยืนยันค่ะ จึงอยากเชิญชวนนักเรียนอนุบาลฯมาสวดมนต์ที่หน้าพระมหาธรรมกายเจดีย์นี้กันเยอะ ๆ ค่ะ จะมีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับชีวิตมากมายทรัพย์ไหลมาเทมาไม่ขาดสาย มีเสียงไพเราะด้วยนะคะ แถมยังได้บรรลุธรรมเร็วอีกด้วย