ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต

บัณฑิตกับสิ่งเป็นและไม่เป็นประโยชน์

อนตฺถํ ปริวชฺเชติ อตฺถํ คณฺหาติ ปณฺฑิโต.
บัณฑิตย่อมเว้นสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ถือเอาแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์
(องฺ.จตุกฺก ๒๑/๕๙)

ขึ้นชื่อว่าเป็นบัณฑิต ย่อมฝึกตนฝึกใจอย่างยิ่งยวด
บัณฑิตย่อมแยกแยะดี-ชั่วออก
บัณฑิตย่อมชี้ชัดบุญ-บาปได้
เมื่อจำแนกออกได้อย่างนี้
บัณฑิตย่อมถือเอาแต่สิ่งที่ดี มีประโยชน์
สิ่งใดเป็นโทษ ไม่เป็นคุณ ย่อมสละเสีย
ไม่ยอมให้ความไม่ดีติดตัวไป
การกระทำเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย
ต้องเป็นผู้มีดวงปัญญามากและมีกำลังใจอย่างสูงส่ง
ต้องฝึกฝนทั้งกาย-ใจมานับชาติไม่ถ้วน
จึงจะสามารถสะสมดวงปัญญาและพลังใจได้เช่นนี้
เราจึงควรคบหาบัณฑิต
จะได้ละเว้นสิ่งไม่เป็นประโยชน์
ถือเอาแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์
อันก่อเกิดประโยชน์สุขอย่างไพศาล
ทั้งประโยชน์ชาตินี้และประโยชน์ชาติหน้า
เจริญรอยตามบัณฑิตทั้งปวงได้อย่างน่าชื่นชม