นิทานอีสป เรื่อง สุนัขป่าและโพรงไม้
 

       สุนัขผู้หิวโหยตัวหนึ่งมุดเข้าไปในโพรงต้นโอ๊คเพื่อกินอาหารที่มีคนมาทิ้งเอาไว้ เมื่อกินเสร็จท้องของมันป่องมากจนไม่สามารถออกมาจากโพรงได้ มันจึงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ "ใครก็ได้ช่วยข้าที" สุนัขป่าอีกตัวเดินผ่านมาเห็นจึงถามว่า "มีอะไรให้ข้าช่วยรึ" มันโอดครวญ "ข้าติดอยู่ในนี้ช่วยข้าออกไปทีเถอะ" "แล้วเจ้าเข้าไปในโพรงได้อย่างไรล่ะ" "ข้าก็มุดเข้ามาตามปกตินั่นแหละ แต่พอข้ากินอิ่มกลับออกไปไม่ได้นะสิ" สุนัขอีกตัวจึงพูดว่า "ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็รอให้อาหารมันย่อยเสียก่อน เดี๋ยวเจ้าก็มุดออกมาได้เองนั่นแหละ" พูดจบมันก็เดินจากไป

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงรู้จักทำอะไรให้อยู่ในความพอดี

:: พุทธภาษิต ::

อิจฉา โลกสฺมิ ทุชฺชหา. 
ความอยากละได้ยากในโลก. 

สํ . ส. ๑๕/ ๖๑.