นิทานอีสป เรื่อง ลูกหมูกับสองสหาย
ผู้แต่ง : อีสป
 

       ลูกหมูตัวหนึ่งถูกนำมาเลี้ยงรวมไว้ในคอกเดียวกันกับแพะและแกะ เช้าวันหนึ่งชาวนาเข้ามาจับลูกหมู มันส่งเสียงร้องและดิ้นหนีสุดชีวิต จนแพะกับแกะรำคาญ จึงพูดเหน็บแนมลูกหมูว่า "พวกเราถูกจับไปตั้งหลายครั้ง ไม่เห็นจะต้องส่งเสียงร้องเหมือนเจ้าที่เพิ่งโดนจับครั้งแรกเลย" เมื่อลูกหมูได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า "มันก็ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว เวลาที่พวกเจ้าโดนจับไป อย่างมากก็แค่โดนตัดขนหรือรีดนมเท่านั้น แต่ถ้าหากข้าโดนจับไปก็คงจะไม่มีชีวิตรอดกลับมาหรอก" 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

เรื่องเดียวกันอาจส่งผลกระทบต่อคนแต่ละคนไม่เท่ากัน

:: พุทธภาษิต ::

อจฺจยนฺติ อโหรตฺตา ชีวิตํ อุปรุชฺฌติ 
อายุ ขีวติ มจฺจานํ กุนฺนทีนํว โอทกํ. 

วันคืนย่อมล่วงไป ชีวิตย่อมหมดเข้าไป 
อายุของสัตว์ย่อมสิ้นไป เหมือนน้ำแห่งแม่น้ำน้อย ๆ ฉะนั้น. 

(พุทฺธ) สํ. ส. ๑๕/ ๑๕๙. ขุ. มหา. ๒๙/ ๑๔๔.