นิทานอีสป เรื่อง หมาป่า ลูกแพะและแม่แพะ
ผู้แต่ง : อีสป
 

             เช้าวันหนึ่งแม่แพะกำลังจะไปตลาดเพื่อหาของกินมาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งก็มีเพียงลูกแพะน้อยๆ หนึ่งตัวและตัวมันเอง

          "ดูแลบ้านให้ดีๆ นะจ๊ะ ลูกแม่" นางกล่าวกับลูกแพะ พลางใส่กลอนประตูอย่างระมัดระวัง "อย่าปล่อยให้ใคเข้ามาข้างในล่ะ เว้นแต่เขาจะบอกรหัสผ่านนี้กับลูก 'หมาป่าและพวกพ้องของมันจงพินาศ'"

              ประจวบเหมาะอย่างน่าประหลาดที่หมาป่าตัวหนึ่งแอบซุ่มอยู่ใกล้ๆ และได้ยินแม่แพะพูดพอดี ดังนั้น ทันทีที่แม่แพะห่างไปพ้นสายตา มันก็รีบวิ่งเหยาะๆ เข้ามาเคาะประตู

               "หมาป่าและพวกพ้องของมันจงพินาศ" หมาป่าพูดน้ำเสียงนุ่มนวล

          นี่เป็นรหัสผ่านที่ถูกต้อง แต่เมื่อลูกแพะแอบมองลอดรอยแตกของประตูออกไปเห็นเงาร่างที่อยู่ข้างนอก มันก็ให้รู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก

               "ขอข้าดูอุ้งเท้าสีขาวหน่อย" มันเอ่ยขึ้น "ไม่อย่างนั้นข้าไม่ยอมให้แม่เข้ามาหรอก"

          แน่นอนว่าอุ้งเท้าสีขาวเป็นคุณลักษณะที่หมาป่าน้อยตัวนักจะมีให้ใครดูได้ ดังนั้นมันจึงต้องจากไปอย่างหิวโหยเช่นเดียวกับตอนขามา

               "เจ้าจงอย่ามั่นใจอะไรมากเกินไป" ลูกแพะเอ่ย เมื่อมันเห็นหมาป่าเดินดุ่มเข้าป่าไป
 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ยืนยันความมั่นใจซ้ำอีกครั้งย่อมดีกว่าครั้งเดียว

:: พุทธภาษิต ::
ลพฺภา ปิยา โอจิตฺเตน ปจฺฉา
ตระเตรียมตนให้ดีเสียก่อนแล้ว ต่อไปจะได้สิ่งอันเป็นที่รัก
 

THE WOLF, THE KID, AND THE GOAT

            Mother Goat was going to market one morning to get provisions for her fhousehold, which consisted of but one little Kid and herself.

                "Take good care of the house, my son," she said to the Kid, as she carefully latched the door. "Do not let anyone in, unless he gives you this password: 'Down with the Wolf and all his race!'"

              Strangely enough, a Wolf was lurking near and heard what the Goat had said. So, as soon as Mother Goat was out of sight, up he trotted to the door and knocked.

                 "Down with the Wolf and all his race," said the Wolf softly.

               It was the right password, but when the Kid peeped through a crack in the door and saw the shadowy figure outside, he did not feel at all easy.

                  "Show me a white paw," he said, "or I won't let you in."

                A white paw, of course, is a feature few Wolves can show, and so Master Wolf had to go away as hungry  as he had come.

               "You can never be too sure," said the Kid, when he saw the Wolf maling off to the woods.

:: The moral of this story is ::
Two sureties are better than one.