ส่องธรรม ลํ้าภาษิต
เรื่อง : พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต
ห่างไกลคนอกตัญญู
สพฺพญฺเจ ปฐวึ ทชฺชา นากตญฺญุมภิราธเย.
ถึงให้แผ่นดินทั้งหมด ก็ยังคนอกตัญญูให้จงรักไม่ได้
(ขุ.ชา.เอก. ๒๗/๒๓)
คนอกตัญญูไม่รู้คุณคน เป็นบุคคลอันตรายอย่างยิ่ง
ทำดีก็ไม่รู้ค่า ให้เท่าไรก็ไม่รู้จักพอ
คอยจับผิด ใส่ร้าย จ้องทำลาย
ไม่สำนึกคุณความดีผู้อื่นเลย
เขาอาจเสแสร้งแกล้งเอาใจ
ทำประจบประแจง แกล้งพูดดี
เพียงเพื่อให้ได้ผลประโยชน์
เมื่อสำเร็จประโยชน์ตน
ก็ลืมเลือนผู้มีพระคุณเช่นเดิม
แม้ยกสมบัติให้ทั้งหมด แม้ยกแผ่นดินให้หมดโลก
ก็ไม่สามารถแปรเปลี่ยนคนอกตัญญูได้
คนอกตัญญูจึงเปรียบเหมือนอสรพิษร้าย
ที่ทำลายผู้อื่นให้ได้รับความเดือดร้อน
ห่าง ๆ คนไม่รู้คุณคน เข้าใกล้คนกตัญญูรู้คุณ
ชีวิตจะปลอดภัยและมีสุขกว่าแน่นอน
