ทบทวนบุญบวช
บทกลอน : ปริญดา วัฒนจึงโรจน์
 

ปลื้มบุญบวชรุ่นบูชาธรรม
มหาปูชนียาจารย์ ๕,๕๕๕ รูป

*************************************************
 

โอวาทพระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช, ป.ธ.๙ ราชบัณฑิต)
เจ้าอาวาสวัดราชโอรสาราม ราชวรวิหาร

      บัดนี้ เธอทั้งหลายได้เป็นสามเณร เป็นโอรสของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นเบื้องต้น ก่อนที่จะได้เป็นพระภิกษุในโอกาสต่อไป เธอได้เป็นสามเณรถูกต้องตามพระวินัย สามเณร หมายถึง บุตรของสมณะหรือเหล่ากอของสมณะ สมณะ หมายถึง ผู้สงบเสงี่ยม เรียบร้อยสง่างาม

     บวชคราวนี้เป็นประวัติศาสตร์ ไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่าย ๆ ทำสำเร็จแล้ว จะเป็นสิ่งที่จารึกอยู่ในความทรงจำของเราตลอดชีวิต

      เมื่อบวชแล้ว ก็ให้หมั่นอยู่ในพระธรรมวินัย คือ บวชเพื่อละ บวชเพื่อรู้ และบวชเพื่อเริ่ม เพราะฉะนั้นก็ต้องพยายามละ พยายามเรียนรู้ พยายามในการที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ในทางที่ดี ถูกต้องตามที่ได้เรียนรู้ เมื่อทำอย่างนี้ก็จะเป็นประโยชน์ จะได้อานิสงส์จากการบวชเต็มที่ และอานิสงส์นี้ก็จะติดตัวเราไปตลอด

      จากการที่เธอทั้งหลายมาจากต่างที่ต่างถิ่น มาจากหลายจังหวัด หลายท่านมาจากต่างประเทศ เรียกว่ามากันทั่วโลก ไม่ได้รู้จักกัน ไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่มาอยู่รวมกันไม่กี่วัน ก็หลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ ถือเป็นการแสดงถึงความสามัคคี ซึ่งถ้าสิ่งนี้ขยายวงกว้างออกไป ก็จะเกิดกายสามัคคี วาจาสามัคคี และจิตสามัคคี โลกเราก็สงบเย็นเป็นสุขได้แน่นอน