นิทานอีสป เรื่อง หมีกับหมาป่า
ผู้แต่ง : อีสป
หมีตัวหนึ่งถูกชาวบ้านนำมาเลี้ยงตั้งแต่เล็กๆ ชาวบ้านสอนให้มันเป็นหมีที่เชื่อง มีนิสัยอ่อนโยน น่ารัก
จนวันหนึ่งหมีได้เดินเที่ยวเข้าไปในป่าลึก ขณะที่มันกำลังเพลินเพลินชมนกชมไม้อยู่นั้น ก็มีฝูงหมาป่า ดุร้ายมาล้อมเจ้าหมีไว้ เพราะเห็นว่าหมัตัวนี้ดูอ่อนแอ ไม่ดุร้าย
"เจ้าหมีเชื่อง วันนี้พวกข้าจะกินเจ้าเป็นอาหาร"
พูดจบหมาป่าตัวหนึ่งก็กระโดดกระโจนเข้าไปหาหมี หวังที่จะตะปบให้ตาย
หมีเห็นดังนั้น สัญชาตญาณความเป็นหมีของมันก็เกิดขึ้นทันที มันจึงใช้มือตบหมาป่าที่กระโจนเข้ามาหาด้วยพลังทั้งหมดที่มี ทำให้หมาป่ากระเด็นไปไกล ดิ้นตายในทันที
"ยังมีใครคิดจะกินข้าเป็นอาหารอีกไหม"
ฝูงหมาป่าเห็นดังนั้นก็พากันวิ่งหนีไม่คิดชีวิต
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่าตัดสินคนจากท่าทางภายนอก
:: พุทธภาษิต ::
ยถา น สกฺกา ปฐวี สมายํ
กาตุํ มนุสฺเสน ตถา มนุสฺสา
แผ่นดินนี้ ไม่อาจทำให้เรียบเสมอกันทั้งหมดได้ ฉันใด
มนุษย์ทั้งหลายจะทำให้เหมือนกันหมดทุกคนก็ไม่ได้ ฉันนั้น
ชา. ขุ. ๑๙/๒๗/๗๓๑
