เรื่อง : นิตยา จรุงจิตต์
มื่อครั้งยังเป็นเด็ก หลายคนคงเคยมีกล่องสมบัติส่วนตัว เป็นที่เก็บของกระจุกกระจิก สำหรับเด็กหญิงภายในกล่องอาจจะมีกิ๊บหนีบผม ริบบิ้น หรือรูปภาพ สวยๆ ที่ตนเองชอบ ส่วนเด็กชายอาจจะเป็นตัวการ์ตูน หรือสัตว์ประหลาด กล่องสมบัตินี้แม้จะดูไร้ค่าในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับเจ้าของแล้ว นี่คือ "หีบสมบัติ" ทีเดียว
วันเวลาผ่านไป จากวัยเด็กสู่ความเป็นผู้ใหญ่ ของสะสมในหีบสมบัติก็เปลี่ยนไป ตามความชอบ ตามเพศภาวะและฐานะ บางคนอาจชอบสะสมเครื่องประดับ เพชรพลอยอัญมณี บ้างชอบสะสมตัวเลขในบัญชีเงินฝาก บ่อยครั้งที่เรามักเปิด "หีบสมบัติ" ส่วนตัว เพื่อชื่นชมกับสมบัติของเรา
นับจากวันที่ได้มาเป็นลูกพระราชฯ หลานคุณยาย หีบสมบัติของเราก็เปลี่ยนขนาดไปกลายเป็น "คลังมหาสมบัติ" และที่สำคัญสมบัติที่เราสะสมไว้ก็เปลี่ยนไป จากทรัพย์หยาบกลายเป็นทรัพย์ละเอียด จากโลกียทรัพย์กลายเป็นอริยทรัพย์ จากสมบัติผลัดกันชมกลายเป็นสมบัติส่วนตัวอย่างแท้จริง ที่ไม่มีใครสามารถแย่งชิงจากเราไปได้
ปีพุทธศักราช ๒๕๔๖ ที่ผ่านไป เราได้สะสมอริยทรัพย์ คือบุญใหญ่ของเราไว้มากมาย ก่อนจะเปิดศักราชใหม่ เรามาเปิดคลังมหาสมบัติ เพื่อชื่นชมบุญซึ่งกันและกันให้ใจใสสว่างอีกครั้ง
ลมหนาวในช่วงเปลี่ยนศักราช หอบเอาความเยือกเย็นมาฝากแต่ทั้งกาย และใจกลับอบอุ่นด้วยบุญจากการ อยู"ธุดงค์ต้อนรับปีใหม่ ตั้งแต่วันศุก์่ที่ ๒๗ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๔๕ - วันพุธที่ ๑ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๖ ตลอด ๕ คืน ๖ วัน ที่อาศัยอยู่ภายใต้ร่มกลดหลังน้อย หลับอยู่ในอู่แห่งทะเลบุญ และการได้สวดมนต์ กลั่นแผ่นดินเพื่อสร้างหอฉันคุณยายในครั้งนั้น ยังจดจำบรรยากาศได้แม่นยำราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน ปีติในบุญ ว่าเราคือผู้หนึ่ง ที่ได้ทำสิ่งสุดท้ายและสิ่งแรกในคราวเดียวกัน
สิ่งสุดท้าย คือ การได้อยู่ธุดงค์บนลานดิน ลานธรรมมหาธรรมกายเจดีย์ โอกาสเช่นนี้ไม่มีอีกแล้ว ส่วนสิ่งแรก คือการได้สวดมนต์กลั่นแผ่นดิน ก่อนการลงมือก่อสร้างหอฉัน มาถึงวันนี้ หอฉันใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้ว เรา คือ หนึ่งในผู้สถาปนา
หลังจากการสวดมนต์กลั่นแผ่นดินได้เพียง ๕ วัน ในวันอาทิตย์ ต้นเดือนที่ ๕ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๖ หลังจากพิธีบูชาข้าวพระแล้ว ในช่วงบ่ายเราได้รับบุญพิเศษ ด้วยการปิดทองเสาเข็มมงคลต้นแรก สร้างหอฉัน เสาต้นแรกนั้น ขณะนี้กลายเป็นรากฐาน มั่นคงของหอฉันอยู่ใต้ผืนแผ่นดินอันบริสุทธิ์แล้ว แต่ภาพเสาเข็มสีทองยังอร่ามอยู่ในใจเราเสมอ
ในค่ำคืนของมาฆปุรณมี วันอาทิตย์ที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๔๖ ความสว่างของพระจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ ความสว่างของพระมหาธรรมกายเจดีย์ และความสว่างของประทีบโคมธรรมนับหมื่นดวง ที่จุดบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นเสมือนสัญลักษณ์ที่บ่งบอกว่า ธรรมะของพระพุทธองค์เป็นแสงสว่างของมวลมนุษยชาติอย่างแท้จริง
ภาคบ่ายของงานบุญวันมาฆบูชา เป็นพิธีมอบโล่พระราชทาน โล่เกียรติยศ และทุนการศึกษาแก่ผู้ได้รับรางวัลการสอบตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้าครั้งที่ ๒๑ โดยในการสอบครั้งนี้มีผู้สมัครเข้าสอบแข่งขันกว่า ๔ ล้านคนทั่วประเทศ
เช่นกับทุกปีที่ผ่านมา ในวันคุ้มครองโลก ๒๒ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๖ ลูกพระราชฯ หลายหมื่นคนจากทั่วทุกภาคของประเทศ ตลอดจนที่เดินทางมาจากต่างแดน เพื่อร่วมงานบุญใหญ่ ถวายไทยธรรมแด่พระเถรานุเถระ พระสังฆาธิการจากวัดต่างๆ ทั่วประเทศ จำนวนกว่า ๓,๐๐๐ วัด
นับเวลาจากเช้าจรดบ่ายของวันคุ้มครองโลกปี พ.ศ.๒๕๔๖ ทุกนาทีล้วนเป็นนาทีแห่งการสร้างบุญ หลังจากปีติเบิกบานในบุญกับการถวายเครื่องไทยธรรมพระสังฆาธิการกว่า ๓,๐๐๐ วัดแล้ว เราเดินทางสู่สถานที่ก่อสร้างหอฉันเพื่อร่วมกันตอกเสาเข็มมงคลต้นสุดท้าย เสียงปั้นจั่นใหญ่ตอกเสาเข็ม ประสานกับเสียง "ค้อนสำเร็จ" กระทบกับเสาเข็มจำลองกว่า ๔,๐๐๐ อันพร้อมกัน บทเพลงทิพย์บทนี้บรรเลงด้วยนักดนตรีที่มีใจผ่องใสที่สุดในโลก และเป็นเพลงอมตะที่ติดตรึงใจผู้ฟังไปตราบนานแสนนาน
เมื่อถึงวันเพ็ญวิสาขปุรณมี ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑๕ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๔๖ พวกเรามาร่วมกันทำทาน รักษาศีล และนั่งสมาธิเจริญภาวนาพร้อมๆ กับชาวพุทธทั่วโลก ซึ่งในปัจจุบันองค์การสหประชาชาติ ประกาศให้วันวิสาขบูชาเป็นวันสำคัญของโลกอีกวันหนึ่ง
ในภาคบ่ายของวันวิสาขบูชา เวลา ๑๖.๐๐ น. เป็นพิธีอุปสมบทอุทิศชีวิตของสามเณรเปรียญธรรม ๖ รูป ที่ได้ฝึกฝนอบรมตนเป็นอย่างดี ตลอดระยะเวลานับสิบปี พร้อมเป็นเนื้อนาบุญให้กับญาติโยมสาธุชน นับเป็นบุญลาภของเราโดยแท้ ที่ได้มาร่วมบุญใหญ่กับสิ่งที่ได้ชื่อว่าเกิดขึ้นได้ยากสิ่งหนึ่งในโลก นั่นคือ การบวช
เข้าพรรษาปี พ.ศ.๒๕๔๖ พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้ให้โอวาทไว้ว่า "หลวงพ่ออยากให้เป็นพรรษาแห่งการบรรลุธรรม คือ พระเห็นพระ สามเณรเห็นพระ โยมเห็นพระ.." พวกเราจึงตั้งใจเอาบุญจากการนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมกันอย่างเต็มที่ตลอดทั้งพรรษา และยังได้ร่วมเป็นกำลังใจในการบวชพระธรรมทายาทนานาชาติอีกด้วย
พระภิกษุจำนวน ๒๐ รูป จาก ๘ ชาติ เข้ารับการฝึกฝนอบรมตนภายใต้ร่มเงาของผ้ากาสาวพัสตร์ และได้มาเป็น เนื้อนาบุญแก่เราตลอดพรรษา กำแพงภาษา ชาติพันธ์ุ และภูมิภาคมิอาจกีดกั้นผู้มีหัวใจรักบุญ รักการสร้างบารมี ได้เลย
พระมหาพรเทพ ธมฺมนฺตทสฺสี พระนาคหลวงรูปที่ ๔ แห่งวัดพระธรรมกาย หนึ่งในขุนพลกล้าแห่งกองทัพธรรม ผู้เจริญรุ่งเรืองในชีวิตพรหมจรรย์ ท่านพากเพียรศึกษาพระบาลีจนกระทั่งสำเร็จเปรียญธรรม ๙ ประโยค สมเป็นเนื้อนาบุญของโลก ยังความปีติภาคภูมิใจแก่พวกเราทั้งหลาย
เมื่อนึกถึงงานมุทิตามหาเปรียญธรรมครั้งนี้ ในวันอาทิตยที่ ๓ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๖ ภาพ "มหาอาทิจจมยุรวีชนี" คงฉายชัดขึ้นในความทรงจำ พัดรูป นกยูง สัญลักษณ์แห่งเกียรติยศที่พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์อำนวยการออกแบบด้วยตัวท่านเอง เพื่อเป็นกำลังใจแก่วัดหรือสำนักเรียนที่ให้การสนับสนุนการศึกษาพระบาลี จนมีผู้สอบได้จำนวนสูงสุดในแต่ละปี
วันพุธที่ ๒๗ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๔๖ ลูกพระราชฯ พร้อมใจกันตอกเสาเข็มมงคลต้นแรกสร้างอาคาร ๖๐ ปี พระราชภาวนาวิสุทธิ์
อาคารภาวนาเพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย สิ่งที่เราร่วมกันทำนี้เป็นประโยชน์อันยิ่งใหญ่ต่อมวลมนุษยชาติ ต่อโลก จักรวาล และธาตุธรรมอย่างแท้จริง เพราะมีส่วนในการสนับสนุนผู้ประพฤติธรรม เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกาย มีมโนปณิธานที่จะไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม คิดถึงบุญใหญ่แล้วปลื้มปีติ ภาคภูมิใจว่าสองมือเราร่วมสร้างสิ่งอัศจรรย์ของโลกได้
มหาวิหารคุณยายเด่นเป็นสง่าด้วยรูปทรงเรียบง่ายและสีทองอร่าม ส่วนยอดที่เคลื่อนสูงขึ้น สายตาทุกคู่จับที่ยอดมหาวิหารที่เริ่มทิ้งตัวลง ประกบกับองค์วิหารอย่างช้าๆ แต่มั่นคง เวลาเพียงเสี้ยววินาทียอดวิหารก็เชื่อมสนิทสมบูรณ์
ภาพที่เกิดขึ้นในพิธียกยอดมหาวิหารคุณยาย ในวันพุธที่ ๑๐ กันยายน พ.ศ.๒๕๔๖ ราวกับภาพสะท้อนถึงประวัติชีวิตที่สมบูรณ์แบบของท่าน งดงามทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย หน้าที่สำคัญที่สุดที่ท่านได้รับมอบหมายจากพระเดชพระคุณหลวงปู่ในการเชื่อมต่อวิชชาธรรมกายถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายท่านทำสำเร็จอย่างงดงาม เพียบพร้อมสมบูรณ์ที่สุด
วันศุกร์ที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๖ วันคล้ายวันเกิดของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ พวกเราร่วมกันสร้างบุญใหญ่บูชาธรรมแด่หลวงปู่ในวันสำคัญนี้ร่วมกัน ด้วยการสร้างมหาทานบารมีถวายภัตตาหารแด่พระภิกษุสามเณร ภาคบ่ายได้ฟังธรรมจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโว และพระมหา ดร.สมชาย ฐานวุฑฺโฒ
ในภาคเย็นเป็นพิธีเทคอนกรีตปิิดยอดโดม เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อ กดปุ่มประกอบพิธีเทคอนกรีต ปั้นจั่นใหญ่ยกถังคอนกรีตสีขาวลอยคว้างอยู่กลางอากาศ เคลื่อนตัวสู่ยอดโดม ทุกดวงใจน้อมบูชาธรรมพระเดช- พระคุณหลวงปู่ ส่งใจไปราวกับว่าได้เทคอนกรีตด้วยมือตนเอง
มหาวิหารหลังนี้ จะเป็นที่ประดิษฐานรูปหล่อทองคำของท่าน เพื่อให้มนุษย์และเทวดาได้มาเคารพสักการบูชา ซึ่งจะเป็นทางมาแห่งบุญอย่างยากที่จะนับจะประมาณทีเดียว
วันมหากฐินสามัคคี วันอาทิตย์ที่ ๒ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๖ ลูกพระราชฯ ที่หัวใจไร้เส้นรอบวงทุกคนพร้อมใจกันมาทอดกฐิน เป็นบุญยิ่งใหญ่สำหรับเรา เพื่อร่วมกันสถาปนาอาคาร ๖๐ ปี พระ-ราชภาวนาวิสุทธิ์ บุญสร้างอาคารนี้ เป็นสุดยอดแห่งถาวรทาน เพราะผู้ให้สถานที่ปฏิบัติธรรมชื่อว่าให้ทุกสิ่ง รวมทั้งให้การบรรลุมรรคผลนิพพานด้วย
เมื่อทอดกฐินเสร็จสิ้นลง เวลาแห่งยากจนของเราก็สิ้นไปด้วย บัดนี้จึงเป็นเวลาแห่งความจนยาก คือ จนได้ยาก แต่จะรวยรวดไปถึงภพชาติสุดท้าย
เมื่อบ่ายวันอาทิตย์ที่ ๙ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๖ เชือกเส้นใหญ่ขนาดที่ฝ่ามือกำได้อย่างมั่นคง ประกอบด้วยเส้นด้าย เส้นเล็กๆ นับพันๆ เส้น ได้รับการฟั่นเป็นเกลียวรวมกันเป็นหนึ่ง เสมือนดวงใจ
ของลูกพระราชฯ ทุกคนที่สมัครสมานสามัคคีกันเพื่ออัญเชิญเสามงคลต้นสุดท้าย ในการก่อสร้างอาคาร ๖๐ ปีพระราชภาวนาวิสุทธิ์
หลังคาหอฉันคุณยายแผ่นสุดท้าย ได้รับการอัญเชิญขึ้นประกอบบนหอฉัน ในวันอาทิตย์ที่ ๙ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๔๖ การก่อสร้างหอฉันใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้ว สามารถรองรับการถวายภัตตาหารแด่พระภิกษุสามเณรพร้อมกันถึง ๖,๐๐๐ รูป บุญใหญ่นี้จะเกิดขึ้นทุกวัน โดยเจ้าของบุญนั้น คือ เรา ลูกพระราชฯ หลานคุณยายทุกคน
หินเกล็ดเม็ดเล็กๆ ทุกเม็ดที่จะได้ไปฉาบบนเสาทุกต้นในหอฉัน ได้ผ่านสายตาพินิจพิเคราะห์จากหลานคุณยายอย่างละเอียดลออ หินเกล็ดเม็ดใดมีจุดดำ รอยด่าง สีขาวขุ่น ไม่สดใส ถูกคัดออก คัดไว้แต่สีขาวสะอาดหมดจด กิจกรรมนี้นอกจากได้บุญมากแล้ว ยังทำให้ใจทุกดวงของหลานคุณยายใสพิสุทธิ์ประดุจเพชรเจียระไนกันถ้วนหน้า
วันอาทิตย์ที่ ๑๖ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๖ พวกเราได้ร่วมกันอัญเชิญเสามงคลต้นสุดท้ายด้วยแรงกายของทุกคนผ่าน "เชือกมงคลมหาสมบัติ" อัญเชิญเสามงคลจากสภาธรรมกายสากลถึงพื้นที่ก่อสร้าง ระยะทางกว่า ๒ กิโลเมตร ท่ามกลางเปลวแดดยามบ่าย มือขวาถือเชือก มือซ้ายถือร่ม เหงื่อชุ่มกายแต่ใจฉ่ำบุญ
เสาเข็มมงคลต้นสุดท้ายชำแรกสู่ผืนดินด้วยเครื่องจักร เสาเข็มจำลองจมลงสู่ดินด้วยค้อนมงคล วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่จะประทับอยู่ในความทรงจำของเราไปตราบนานเท่านาน สิ่งก่อสร้าง มงคลนี้ เรามีส่วนร่วมอยู่ด้วยทุกอณูเนื้อ บุญที่เกิดขึ้นจะหลั่งไหลสู่ใจเราไปอีกนานเท่าใดไม่อาจคำนวณได้ แต่อย่างไร ต้องไม่น้อยกว่าอายุของอาคารหลังนี้
คลังมหาสมบัติแห่งปีพุทธศักราช ๒๕๔๗ กำลังจะเปิดให้เราได้สั่งสมสมบัติใหญ่ คือ "บุญของเรา" อย่างเต็มที่ เมื่อเวลาและโอกาสผ่านไป แม้มีเงินทองนับหมื่นแสนล้าน ก็มิอาจแลกบุญต่างๆ นี้กลับคืนมาได้อีก ดังนั้นทุกบุญที่ผ่านมา รีบช่วงชิง ชิงช่วงเก็บไว้ในคลังมหาสมบัติของเราก่อน มิฉะนั้นอาจได้แต่ชื่นชมบุญของคนอื่น ความปลื้มปีติใจคงไม่เท่ากับการชื่นชมบุญของตนเอง แน่นอน
