จะฝึกลูกหลานของเราอย่างไร เพื่อว่าเมื่อโตขึ้นเขาจะเป็นผู้ใหญ่ที่มีระเบียบวินัยเคร่งครัดเจ้าคะ ?

ในเรื่องของความมีระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัดนั้น ก็เป็นเรื่องของนิสัย ซึ่งเกิดจากการ ย้ำคิด ย้ำพูด ย้ำทำ เป็นประจำนั่นเอง              เมื่อมองเห็นคุณค่าของความมีระเบียบวินัย เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของลูกหลาน ประเทศชาติบ้านเมือง ตลอดจนพระศาสนาของเรา ก็ดีแล้วที่คุณโยมคิดจะฝึกให้ลูกหลานมีวินัยตั้งแต่เล็กๆ ไม่ใช่ไปบังคับกันตอนโต ฝึกวินัยเรื่องเวลาโดยผ่านปัจจัย ๔              การจะเป็นคนที่มีวินัยนั้น ไม่ว่าจะเป็นวินัยที่เกี่ยวกับเรื่องอะไรก็ตาม ล้วนต้องตั้งต้นด้วยความมีวินัยจากบ้านทั้งนั้น              เพราะฉะนั้น ฝึกให้ลูกหลานของเรามีวินัยกับตัวเองเสียก่อน โดยเริ่มจากเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เป็นต้นไป เดี๋ยวเราจะได้ลูกหลานที่มีวินัยเคร่งครัดเมื่อโต              เช่น ตั้งแต่วินัยในเรื่องการกิน การนอน การใช้เสื้อผ้า การปัดกวาดเช็ดถูบ้านเรือน ไปจนกระทั่งวินัยในการใช้ห้องน้ำ ห้องส้วม เป็นต้น              ยกตัวอย่าง ฝึกลูกหลานของเราให้เป็นคนที่นอนตรงเวลา คือนอนแต่หัวค่ำ อย่าให้เกิน ๔ ทุ่ม แล้วตื่นแต่เช้ามืด จะตื่นตี ๔ หรือตี ๕ ก็ได้ ขอให้ตื่นก่อนดวงอาทิตย์ขึ้นเท่านั้น แล้วเราจะได้ลูกหลานที่เป็นคนมีความตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา เพราะว่าแกได้นอนอย่างเต็มอิ่มนั่นเอง              พอลุกขึ้นมาก็พร้อมที่จะเตรียมตัวไปรับงาน ไม่ว่างานนั้นจะเป็นการเรียน การช่วยคุณพ่อคุณแม่ทำงานบ้าน หรือการออกไปทำงานนอกบ้านก็ตาม ลูกหลานของเราจะกลายเป็นคนที่ มีวินัยในเรื่องเวลาขึ้นมาโดยอัตโนมัติ              ส่วนประเภทนอนเที่ยงคืนแล้วตื่นสายๆ ก็จะกลายเป็นคนที่ขาดวินัย เพราะถ้านอนดึกล่ะก็ ตอนเช้ามักไม่อยากตื่น แม้จะรู้สึกตัวก็ไม่ยอมลุกขึ้นจากที่นอน เอาแต่นอนพลิกซ้าย พลิกขวา แถมยังบิดขี้เกียจจนตัวเป็นเกลียวทีเดียว เพราะฉะนั้น วินัยในเรื่องเวลาของเขาได้เสียไปแล้ว              นอกจากเวลาในเรื่องของการนอนและการตื่นแล้ว เวลาในเรื่องของการกินอาหารก็เช่นกัน แม้เมื่อคืนลูกมีงานต้องทำมาก จึงนอนดึกเป็นพิเศษ แต่พอถึงเวลาตื่น ลูกต้องตื่น              ถึงเวลารับประทานอาหารเช้า เรียกลูกมากินข้าวพร้อมๆ กัน หรือถ้าแกเพลียจริงๆ รับประทานอาหารเสร็จ จะกลับไปนอนใหม่ก็ไม่ว่ากัน เพราะเมื่อเวลานอน เวลากิน ตรงเวลา เวลาไปโรงเรียน เวลาทำการบ้าน ก็จะตรงเวลาตามไปด้วย              แต่ว่าถ้าปล่อยให้นอนตื่นสาย ลูกจะผิดทั้งเวลาตื่นและเวลาอาหารเช้า แล้วเวลาอย่างอื่นก็จะรวนตามไปหมด              เพราะฉะนั้น ถ้าปล่อยให้ลูกนอนดึกเสียอย่าง เดี๋ยวเถอะการบ้านก็ไม่ได้ทำ แล้วจะตามมาด้วย ขี้เกียจไปโรงเรียน หนีโรงเรียน คบเพื่อนเกเร เตลิดเปิดเปิงไปจนกระทั่งยกพวกตีกัน แม้เวลาจะเข้านอนก็ต้องฝึกว่า ลูกเอ๊ย เวลานี้เป็นเวลาสวดมนต์นะ พอสวดมนต์เสร็จ เวลานี้เป็นเวลาที่ลูกจะต้องมากราบขอพรจากพ่อแม่ก่อนนอน ฝึกกำหนดเวลาทุกอย่างให้ลงตัว ฝึกให้มีวินัยเรื่องการใช้เงิน              เมื่อวินัยเรื่องเวลาตรงแล้ว จากนั้นก็ฝึกวินัยเรื่องการใช้เงิน ถ้าไม่ให้เงินลูกใช้ หรือให้เงินลูกน้อยเกินไป จนกระทั่งลูกต้องไปหิวที่โรงเรียน ก็ไม่ดี แต่ถ้าให้เงินมากไป ก็จะทำให้ลูกนั่งรถไปไม่ถึงโรงเรียน เนื่องจากมีพรรคพวกเพื่อนฝูงชวนไปเที่ยวที่อื่นเสียก่อน              เพราะฉะนั้น โดยย่อแล้ววินัยหลักๆ ที่จะต้องฝึกให้เด็กๆ คือ วินัยในเรื่องเวลากับวินัยในเรื่องของการใช้เงินใช้ทอง ถ้าฝึกวินัย ๒ เรื่องนี้ได้ดี วินัยเรื่องอื่นๆ ก็จะถูกปรับอย่างลงตัวไปโดยไม่น่าเชื่อ แล้วเราก็จะได้ลูกหลานประเภทที่เป็นคนตรงไปตรงมา              เพราะถ้าปล่อยให้เป็นคนไม่ตรงต่อเวลา หรือเป็นคนใช้เงินไม่เป็น เขาจะมีเรื่องโกหก มีเรื่องแก้ตัวไปได้มากมาย ซึ่งก็คือความไม่มีวินัยนั่นเอง สิ่งเหล่านี้ถ้าเราฝึกให้ดี ในที่สุดจะกลายเป็นวินัยติดตัวลูกหลานของเราไป แม้เป็นผู้ใหญ่ขนาดไหน เขาก็จะเป็นคนที่มีวินัยเคร่งครัดในทุกเรื่อง