นิทานอีสป รวมนิทานอีสปพร้อมภาพประกอบ ข้อคิดสอนใจ

นิทานอีสป เรื่อง รังของนกกระจอก

        นกกระจอกฝูงหนึ่งได้พากันบินมาทำรังอยู่ในรอยแตกร้าวรอบๆ โบสถ์แห่งหนึ่งในละแวกนั้น เพราะพวกมันคิดว่าที่แห่งนี้จะเป็นที่อยู่ของพวกมันไปตลอดชีวิต

        วันหนึ่งบาทหลวงมีคำสั่งให้ช่างซ่อมแซมโบสถ์ครั้งใหญ่ พวกช่างฝีมือจึงพากันขนเครื่องไม้เครื่องมือมาที่โบสถ์ และเริ่มซ่อมแซมโบสถ์อย่างขยันขันแข็ง 

         นกกระจอกตัวหนึ่งจึงพูดขึ้นว่า "โบสถ์แห่งนี้สวยงามมาก เราช่างโชคดีที่ได้รับของขวัญแสนวิเศษที่พระผู้เป็นเจ้าประทานให้"

         แต่รอยแตกร้าวที่โบสถ์ที่เหล่านกกระจอกได้สร้างเป็นรังไว้ กลับถูกช่างฝีมือซ่อมแซมและโบกทับด้วยปูนจนเรียบสนิท ไม่นานโบสถ์แห่งนี้ก็กลับสู่สภาพที่งดงามตามเดิม

         นกกระจอกตัวหนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า "ข้าว่าพระเจ้าไม่ได้เนรมิตที่แห่งนี้ไว้ให้เราหรอก แต่พระองค์กำลังบอกให้รู้ว่าถึงเวลาที่พวกเราต้องไปหาที่อยู่ใหม่กันได้แล้ว"

The Sparrow's Nest

          A flock of sparrows flew to build a nest in the cracks of a nearby church, thinking that it would be their home for the rest of their lives.

          One day, the pastor of the church issued an order to fix the church, and craftmen from the surrounding areas brought their tools and busily began to fix the church.

          One of the sparrows said, "This church is very beautiful, we are so lucky to have been given this marvelous gift from god,"

          But the cracks that the sparrows had made their nest in had already been repaired and sealed with concrete by the craftsmen, and the church restored to its fomer beauty.

          Another one of the sparrows then said, "I don't think god created this for us at all, but i think God is telling us it is time to find a new home!"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

          ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ถาวร การปล่อยวางและการปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงด้วยปัญญา จะช่วยให้เราเผชิญกับชีวิตได้อย่างสงบและราบรื่น

ข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้ (เชื่อมโยงกับพระพุทธศาสนา):

1. อนิจจัง (ความไม่เที่ยง):
          ทุกสิ่งในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดคงทนถาวร รอยแตกร้าวที่นกกระจอกเคยใช้เป็นที่อยู่อาศัยถูกเปลี่ยนแปลงและซ่อมแซมจนหมดสิ้น สอนให้เราตระหนักถึงความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง

2. ทุกขัง (ความเป็นทุกข์):
          ความยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่ไม่จีรัง เช่น การคิดว่าที่แห่งนี้จะเป็นของเราตลอดไป เป็นเหตุให้เกิดความทุกข์เมื่อสิ่งนั้นเปลี่ยนแปลง

3. อนัตตา (ความไม่มีตัวตน):
          สิ่งต่าง ๆ ไม่ใช่ของเราอย่างแท้จริง แม้แต่นกกระจอกยังต้องปล่อยวางความคิดว่าที่อยู่เป็นสมบัติของพวกมัน

4. โยนิโสมนสิการ (การคิดอย่างแยบคาย):
          นกกระจอกตัวหนึ่งที่พิจารณาถึงการเปลี่ยนแปลงและตัดสินใจเริ่มต้นใหม่ แสดงถึงการพิจารณาอย่างรอบคอบและมีปัญญา ซึ่งสอดคล้องกับหลักการใช้สติปัญญาในการดำเนินชีวิต

5. อัปปมาทะ (ความไม่ประมาท):
          การไม่ยึดติดในสิ่งใดเป็นการเตรียมพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลง สอนให้เรามีความไม่ประมาทในการดำเนินชีวิต