ย้อนไปในอดีตสี่อสงขัยเศษแสนมหากัป สุเมธดาบสโพธิสัตว์ได้รับพยากรณ์จากพระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคต สุเมธดาบสจึงใคร่ครวญตรวจตราถึงธรรมที่ทำให้เป็นพระพุทธเจ้า ได้เห็นทานบารมีเป็นข้อแรก จึงกล่าวสอนตนเองว่า หม้อน้ำที่เต็มเปี่ยมใครผู้ใดผู้หนึ่งคว่ำปากลง น้ำย่อมไหลออกหมด ไม่ขังอยู่ในหม้อ ฉันใด ท่านก็ ฉันนั้นเหมือนกัน เห็นยาจกไม่ว่าจะต่ำทราม สูงส่งและปานกลาง จักให้ทานให้หมด เหมือนหม้อน้ำที่เขาคว่ำปากลงไว้
พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หลวงพ่อธัมมชโยเคยให้โอวาทไว้ว่า การไปสู่นิพพาน ไม่ใช่ว่าจะไปภพเดียวชาติเดียวได้ เนื่องจากชีวิตมีเวลาจำกัด จึงต้องอาศัยการเดินทางไปหลายภพหลายชาติ การเดินทางจึงจำเป็นต้องมีเสบียง ติดตัว หล่อเลี้ยงชีวิต ให้เราได้อาศัยชีวิตที่มีอยู่ ศึกษาค้นคว้าหนทางพระนิพพานได้เต็มที่
เหมือนอย่างพระโพธิสัตว์ของเรา เมื่อท่านตั้งความปรารถนาเป็นพระสัพพัญญูพุทธเจ้า ท่านก็ตรวจตราพบว่าทานบารมีนี้ ควรเป็นเบื้องต้น ที่ทำให้การสร้างบารมีอย่างอื่นสะดวกสบาย เพราะถ้าขาดทานบารมีแล้ว ภพชาติต่อไปก็จะเป็นคนอดอยากยากจนขัดสน สร้างบารมีไม่สะดวกเพราะห่วงเรื่องทำมาหากิน เมื่อทำมาหากินฝืดเคือง ก็ต้องประกอบมิจฉาอาชีวะ ลักขโมยบ้างปล้นจี้บ้าง ในที่สุดชีวิตก็จะตกต่ำ ทั้งในภพนั้นและในอบายภูมิ
แต่ถ้าชีวิตสมบูรณ์ไปด้วยโภคทรัพย์สมบัติจะให้ทานต่อก็สะดวก จะรักษาศีลก็สบาย จะเจริญภาวนาก็ไม่ติดขัด แม้บารมีอื่นๆ ก็สร้างได้อย่างสะดวกสบายเพราะไม่ต้องทำมาหากินให้ลำบาก เนื่องจากอานิสงส์แห่งทานบารมีที่ตนได้กระทำไว้
ท่านทานบดีทั้งหลาย ได้ตั้งใจมาสั่งสมบุญในวันนี้ชื่อว่า ดำเนินรอยตามปฏิปทาของพระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย.
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม ๒ "
พระไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล และคณะ
