โสรจฺจํ อวิหึสา จ ปาทา นาคสฺส เต ทุเว
สติ จ สมฺปชญฺญญฺจ จรณา นาคสฺส เต ปเร
โสรัจจะและอวิหิงสานั้น เป็นช้างเท้าหลัง
สติและสัมปชัญญะนั้น เป็นช้างเท้าหน้า
(ขุ.เถร. ๒๖/ ๓๘๔/ ๓๖๘)
ทำไมบางคนจึงสงบไม่ได้ เสงี่ยมไม่ได้ อดทนไม่ได้นิดหน่อยก็ไม่พอใจ เล็กน้อยก็ชอบโวยวายรังแต่จะเบียดเบียน และสร้างความเดือดร้อนอยู่เสมอทั้งๆ ที่เหตุก็เพียงเล็กน้อย เรื่องเล็กก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ด้วยเหตุเพราะขาดสติ ขาดความระลึกได้เพราะขาดสัมปชัญญะ ขาดความรู้ตัว ขาดความรอบคอบจึงนิ่งไม่เป็น สงบเสงี่ยมไม่เป็นก่อเกิดการก้าวร้าวเบียดเบียนผู้มีสติระลึกได้ มีสติสัมปชัญญะความรู้ตัวแม่มีอารมณ์แรงๆมากระทบก็ไม่กระเทือนสามารถรักษาความสงบเสงี่ยม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด มีความยับยั้งชั่งใจสงบนิ่งมั่นคง เหมือนขุนเขาตระหง่านไม่หวั่นหวาดแรงลมความระลึกได้และความรู้ตัว จึงเป็นช้างเท้าหน้าความเสงี่ยมเป็นความเบียดเบียน จึงเป็นช้างเท้าหลังรวมพลังสรรค์สร้างต้นแบบดีๆ แก่โลกให้สามารถอยู่อย่างปกติสุขได้ในท่ามกลางอุปสรรคนานัปการ
-----------------------------------------------------------
" หนังสือส่องธรรม ล้ำภาษิต "
พระครูสมุห์ณรงค์ ทนฺตจิตฺโต
