ชีวิตรู้จักปล่อยวาง รู้จักกลัวบาป
ตอนมาวัด...เพราะไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว ที่เหลืออยู่ แค่ลมหายใจกับชีวิตที่มีแต่ความทุกข์..ล้มเหลวในชีวิต ใคร ๆ ต่างก็บอกว่ามาวัดพระธรรมกาย จะต้องเสียเงินเสียทอง เลยบอกกับตัวเองว่ามีแต่ตัว เราไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้ว จึงมาวัดเพราะเพื่อนคนหนึ่ง พอมาถึง ตกใจและแปลกใจ ที่มีคนเยอะแยะ แตกต่างจากวัดที่เคยไปมา เลยคิดว่าไหน ๆ ก็มาแล้ว ทำตามเขาซะหน่อย พอหลวงพ่อนำนั่งสมาธิเลยทำตาม ความรู้สึกแรกที่ได้รับคือ...ความโล่ง ...สบายใจทั้งๆ ที่มีแต่เรื่อง ให้ทุกข์ในตอนนั้น คิดว่าเราไปทำอะไรอยู่ที่ไหนทำไมเพิ่งมาเจอวัดนี้ หลังจากวันนั้นก็มาร่วมกิจกรรมกับ ทางวัดบ่อย ๆ จนรู้วิธีแก้ปัญหา ชีวิต...รู้ว่าเราทุกข์สุดแสนสาหัสใครก็ช่วยไม่ได้ พอมาเจอวัด...ชีวิต รู้จักปล่อยวาง รู้จักกลัวบาป...และครอบครัว ก็ได้มาวัดกันทุกคน...หลวงพ่อท่านสอนธรรมะที่ นำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้ เจอกับตัวเอง...มาแล้ว
พิศมัย ศรีตัน
