วัดที่มีแต่รอยยิ้ม

วันที่ 22 มิย. พ.ศ.2559

วรางคณา อิ่มสกุล,วัดที่มีแต่รอยยิ้ม,ประทับใจวัดพระธรรมกาย

วัดที่มีแต่รอยยิ้ม

 ดิฉันมาวัดพระธรรมกาย ตอนเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔ คุณครูพามา จำได้ว่า สามารถนั่งบนสนามหญ้าได้อย่างสบายใจ เพราะวัดสะอาดมากๆ สงบร่มรื่น ผู้คนใส่เสื้อสีขา วนั่งบนศาลาอย่างเงียบๆ มีแต่รอยยิ้ม และวาจาสุภาพ กลางวันก็มีคนมาถามว่ามากมีคน จะเอาข้าวมาให้อีก ๘ ปีต่อมา พ.ศ. ๒๕๓๖ ได้กลับมาวัดอีกครั้งด้วยตนเอง บรรยากาศทุกอย่างเหมือนเดิม แล้วได้มีโอกาสเข้าอบรม โครงการธรรมทายาทหญิง ได้ฝึกฝนทั้งเรื่องความสะอาด ความเป็นระเบียบ สุภาพ ตรงเวลา สมาธิ ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการทำงานได้ตลอดเวลา ได้รู้เรื่องบุญและกฎแห่งกรรมตามความเป็นจริง และได้เข้าวัดได้ตลอดเวลา ได้รู้เรื่องบุญและกฎแห่งกรรมตามความเป็นจริง และได้เข้าวัดมาตลอดจนถึงปี พ.ศ.๒๕๕๙ นี้ จะมีที่แห่งไหนที่สอนให้เป็นคนดีได้ตลอด ๒๔ ชม. มีที่นี่ที่เดียว คือวัดพระธรรมกาย

                                                              วรางคณา อิ่มสกุล

         

 


 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.015958881378174 Mins