หลวงพ่อสอนอะไร

หลวงพ่อสอนอะไร (ตอนที่ ๑๒)

     มีสาธุชนหลายท่าน ได้สอบถามอาตมาว่าทำไมพระวัดพระธรรมกาย เวลาเทศน์เวลาสอน แทบจะถอดเทปกันออกมา พูดเหมือน ๆ กัน แม้จะมีรายละเอียดแตกต่างกันบ้าง แต่โดยโครงสร้าง เนื้อหาหลัก แทบจะเป็นพิมพ์เดียวกัน

       เมื่อเจอคำถาม ก็เลยต้องมานั่งคิดทบทวน รวมทั้งดูพวกพระน้อง ๆ แสดงธรรมบ้าง ก็เห็นจริงอย่างที่โยมว่า แล้วในที่สุดก็มาสรุปว่าเป็นเพราะครูบาอาจารย์และพระพี่เลี้ยง

     ที่กล่าวอย่างนี้เพราะในการอบรมธรรมทายาท จะมีหลักสูตรในการฝึกเทศน์สอน พระพี่เลี้ยงอาจกำหนดหัวข้อให้ หรือให้เราไปกำหนดหัวข้อเองก็แล้วแต่ ที่สำคัญเมื่อเราพูดเสร็จ หลวงพ่อ หลวงพี่ก็จะคอยให้คำแนะนำ ให้เราอยู่ในร่องในรอย ไม่ออกนอกลู่นอกทาง

     อาตมาได้รับบทเรียนราคาแพงที่ทำเอาต้องมานอนก่ายหน้าผาก นอนไม่หลับมาแล้ว เหตุการณ์นั้นแม้จะผ่านไปกว่า ๒๐ ปี แต่เมื่อนึกถึงครั้งใด ราวกับเสียงของหลวงพ่อทัตตชีโวดังอยู่ข้างหู

     สมัยนั้น พระเณรฉันรวมกันที่สภาธรรมกายสากลหลังคาจาก ซึ่งมีเนื้อที่ ๙ ไร่เศษ วันนั้นเป็นบุญของอาตมาที่ต้องออกมาฝึกเล่าธรรมะ อาตมาก็คิดว่าตัวเองเตรียมตัวมาดี พูดไม่มีติดขัด พอลงจากโพรเดียม พระอาจารย์ก็ชมว่า ท่านอาสภกันโต พูดได้ดี เสียงดัง ฟังชัด อาตมานี่หัวใจพองโต แหม! พระอาจารย์อุตส่าห์ชม ในขณะที่ใจกำลังฟูฟ่องพองโตอยู่นั้น หลวงพ่อทัตตชีโวคว้าไมค์จากพระอาจารย์มาทันที

     “ พระอาจารย์โดนท่านอาสภกันโตหลอก...” อาตมาใจหายวูบเลย โดนแน่หากมาแนวนี้และเป็นไปตามคาด

     “ แม้เสียงดังฟังชัด พูดจาฉะฉาน แต่ตลอดเวลาของการพูด มันเล่นคำให้คล้องจอง ดูเหมือนน่าฟัง แต่มันไม่เอ่ยถึงพ่อมันสักคำ มันเอาคำของพระพุทธเจ้ามาพูด แต่มันไม่ให้เครดิตพระองค์ มันบอกว่ามันคิดว่าอย่างนั้นอย่างนี้ จะตั้งตัวเป็นพระพุทธเจ้าองค์ใหม่หรือ ทำไมไม่เอาหลังอิงต้นโพธิ์ ตลอดชีวิตการเทศน์ของหลวงพ่อ ไม่เคยทิ้งพระไตรปิฏก ...” 

     ที่เขียนละไว้คือ หลวงพ่อสอนต่อไปอีกราวครึ่งชั่วโมง อาตมานี่หูอื้อตั้งแต่ได้ยินคำว่า เอาหลังอิงต้นโพธิ์แล้ว

     วันนั้นทั้งวันอาตมาไม่เป็นอันทำอะไร คิดวนเวียนว่าโดนครูบาอาจารย์ตำหนิ นอนก่ายหน้าผากอยู่ที่กุฏิ จะเอายังไงกับชีวิตดี ทบไปทวนมา ก็มานึกได้ว่า ตอนท้ายหลังจากที่หลวงพ่อชี้ขุมทรัพย์กว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว น้ำเสียงของท่านจากที่เข้มก็อ่อนโยนลง 

     “ ลูกเอ้ย ! อย่าดูเบาในเรื่องเหล่านี้ กว่าเสด็จพ่อของเราจะค้นคว้าเอาธรรมะมาให้เราได้ พระองค์ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน สร้างบารมีเลือดตาแทบกระเด็น เราซึ่งเป็นลูกต้องให้ความเคารพกับธรรมะ ยิ่งเราเป็นพระจะเทศน์จะสอนต่อไปภายหน้า ต้องยึดหลักของพุทธองค์ ให้เอาหลังอิงต้นโพธิ์ไว้ แล้วจะไม่พลาด ”

      ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่อาตมาต้องเทศน์ ต้องบรรยายธรรมหรือแม้แต่อบรม แนะนำ ให้น้อง ๆ รุ่นหลัง ๆ อาตมามักจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นอุทาหรณ์ให้ทุกคนเห็นคุณค่าของธรรมะ และต้องเอาพระบรมศาสดาเป็นแบบแผน 

    เพราะถูกปลูกฝังกันมาอย่างนี้ จึงไม่ต้องแปลกใจว่า ทำไมพระวัดนี้จึงเทศน์สอน อบรม ไปในทิศทางเดียวกัน

     ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระลูกชายเป็น ล้วนเกิดจากฝีมือของหลวงพ่อทั้งสองและครูบาอาจารย์ ที่อดทนทุ่มเทเจียระไนให้คนธรรมดา ๆ กลายเป็นสมบัติอันล้ำค่าของพระพุทธศาสนา

        พระลูกชายทุกรูปขอกราบบูชาหลวงพ่อด้วยความกตัญญู

ขอขอบคุณบทความดี ๆ จาก
อาสภกันโต ภิกขุ
๒๖ ก.ค. ๕๙
anacaricamuni.blogspot.ae