นิทานสอนใจวัยอนุบาล
ตอน กระป๋องท่องแดนมหัศจรรย์
ค่ำคืนหนึ่งในฤดูหนาว เด็กชายกระป๋องนั่งผิงไฟอยู่ในบ้านพร้อมกับพ่อและแม่ “พ่อครับดินแดนมหัศจรรย์นี่มันเป็นยังไงครับ” กระป๋องถามพ่อ “ดินแดนมหัศจรรย์เป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยลูกกวาดหลากสี และของเล่นนานาชนิดไงล่ะ” พ่อตอบ “ผมอยกไปที่นั่นจังเลยครับ” “ลูกอาจจะได้ไปถ้าลูกเป็นเด็กดีของพ่อและแม่ เป็นเด็กดีมีระเบียบวินัยและพ่อแม่เชื่อว่าสักวันลูกจะต้องได้ไปยังดินแดนแห่งนั้นอย่างแน่นอนจ้ะ” แม่บอกกับกระป๋อง
ติ๊ง...ต่อง...เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน ทันใดนั้นก็มีแสงสีเงินทอแสงเป็นประกายผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ปรากฎร่างนางฟ้าแสนสวย “กระป๋องจ๊ะ กระป๋อง ถ้าหนูอยากไปดินแดนมหัศจรรย์หนูต้องรีบไปแล้วล่ะ แต่หนูจะต้องผ่านด่านทดสอบสามด่านเพื่อจะไปให้ถึงดินแดนมหัศจรรย์ และฉันเชื่อว่าหนูจะต้องทำได้” นางฟ้าพูด “แล้วผมจะไปที่นั่น ได้อย่างไรครับ” กระป๋องถาม “ไม่ยากเลยจ้ะ ฉันจะให้เข็มทิศวิเศษแก่หนู หนูจงเดินทางไปตามที่เข็มทิศนี้บอกแล้วหนูก็จะสามารถเดินทางไปยังดินแดนมหัศจรรย์ได้” แล้วร่างของนางฟ้าก็หายไป
กระป๋องออกเดินทางโดยใช้เข็มทิศที่นางฟ้าให้นำทางไปจนถึงด่านทดสอบด่านแรก ด่านนี้มีชื่อว่า “พ่อแม่ที่เคารพ” ประตูสีฟ้าถามกระป๋องว่า “เจ้าเป็นเด็กดีของพ่อแม่รึเปล่า ถ้าเป็น เล่าให้ข้าฟังหน่อยสิ แต่เจ้าอย่าโกหกนะ มิฉะนั้นเจ้าจะไม่ได้กลับบ้านของเจ้าอีก” กระป๋องเล่าให้ประตูสีฟ้าฟังด้วยความมั่นใจว่า “ผมช่วยพ่อแม่กวาดขยะ ถูพื้น และล้างจาน นอกจากนี้ผมยังตั้งใจเรียนหนังสือ เชื่อฟังคำสั่งสอนของพ่อแม่ด้วยครับ” “ดีมาก ข้าเชื่อว่าเจ้าเป็นเด็กดี ข้าจะให้หนังสือวิเศษสีฟ้าแก่เจ้าเป็นรางวัล” ประตูสีฟ้าชมพร้อมกับเปิดประตูให้กระป๋องผ่าน กระป๋องกล่าวขอบคุณประตูสีฟ้า พร้อมทั้งเดินทางต่อ เมื่อมาถึงด่านที่สองนี้มีชื่อว่า “เด็กดีมีวินัย” ประตูสีชมพูถามกระป๋องว่า “เจ้าเป็นเด็กดีมีระเบียบวินัย หรือไม่ ถ้าเป็น ลองเล่าให้ข้าฟังหน่อยสิ อย่าโกหกนะ หากเจ้าโกหก ข้าจะสาปให้เจ้ากลายเป็นหิน” กระป๋องรายงานอย่างภาคภูมิใจว่า “ผมทิ้งขยะลงในถัง ไม่ทิ้งเกลื่อนกลาด และช่วยเก็บขยะที่อยู่บนถนนด้วย เมื่อผมไปซื้อของผมจะเข้าแถวซื้อของตามลำดับก่อนหลังไม่แซงคิวครับ” “ดีมาก ข้าเชื่อว่าเจ้าเป็นเด็กมีระเบียบวินัย ข้าจะให้ถังขยะวิเศษสีชมพูแก่เจ้าเป็นรางวัล” “ขอบคุณครับ” กระป๋องกล่าว แล้วประตูสีชมพูก็เปิดออก กระป๋องเดินทางต่อจนถึงด่านทดสอบสุดท้ายมีชื่อว่า “เรารักธรรมชาติ” ประตูสีเขียวจึงถามว่า “เจ้าช่วยดูแลรักษาธรรมชาติอย่างไรบ้าง” “ผมไม่ทิ้งขยะลงในแม่น้ำลำคลอง แล้วผมยังช่วยปลูกต้นไม้อีกด้วยครับ” กระป๋องตอบ “ข้าจะให้ดอกไม้วิเศษแก่เจ้าเป็นรางวัลที่เจ้าช่วยดูแลรักษาธรรมชาติ ขอให้เจ้าเป็นคนดีตลอดไปนะ” แล้วประตูสีเขียวก็เปิดออก กระป๋องเดินทางต่อไป
ในที่สุดเขาก็มาถึงดินแดนมหัศจรรย์ ดินแดนที่สวยงามเต็มไปด้วยลูกกวาดหลากสี ของเล่นนานาชนิด ทันใดนั้นร่างของนางฟ้าแสนสวยก็ปรากฎขึ้น “หนูเป็นเด็กดีมากจ้ะกระป๋อง รู้ไหมจ๊ะว่าทำไมหนูถึงมายังดินแดนมหัศจรรย์นี้ได้ ก็เพราะหนูพูดความจริง เป็นเด็กดีของพ่อแม่ไงล่ะ และนี่ก็คือรางวัลของการทำความดี” นางฟ้าแสนสวยพูด “ผมสัญญาครับว่าต่อไปผมจะทำแต่ความดี” กระป๋องตอบและยิ้มอย่างมีความสุข
