ทาน ทำได้ใครก็รัก
ตอน ยามเช้าที่แตกต่าง
เสียงหัวเราะดังลั่นรถโรงเรียน พร้อมกับสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมองมาที่ปิ่นโตอย่างอารมณ์ดี แม้ปิ่นโตได้ขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว เสียงแซวปนหัวเราะก็ยังคงดัง ไม่ขาดสาย
น้อยหน่า : “อ้าว! ปิ่นโตใส่ถุงเท้าข้างเดียวอีกแล้ว ฮ่าๆ”
บาส : “จะไปเล่นตลกที่ไหนเนี้ย ดูแต่งตัวสิ ฮิๆ”
โดนัท : “ตื่นสายอีกแล้วใช่ไหมปิ่นโต”
ปิ่นโต : “ก็เมื่อคืนเล่นเกมดึกไปหน่อยน่ะ”
โดนัท : “หา! เล่นเกมอีกแล้วเหรอ”
เสียงหัวเราะคิกคักและเสียงพูดแซวของเพื่อนๆ ดังแข่งกับเสียงท้องร้องที่ดังสนั่นของปิ่นโตทำให้ปิ่นโตรู้สึกอาย ถึงอย่างไรปิ่นโตก็ยังเป็นปิ่นโตที่ไม่ยอมให้ตัวเองต้องทน หิวเด็ดขาด จึงส่งเสียงออกไปว่า
ปิ่นโต : “หิวจังเลย โอ๊ย! หิว หิว หิว”
โดนัท : “ไม่ได้กินข้าวเช้าอีกแล้วล่ะสิ เอาซาลาเปาไหม”
ปิ่นโต : “ขอบใจนะ อ้ำ! อร่อยจัง..อุ้บ! ติดคอ ขอนมกล่องนั้นด้วยสิ”
โดนัท : “เอ่อ .. แต่ฉันมีแค่กล่องเดียวนะ”
ปิ่นโต : “ขอกินก่อนแล้วกันนะ เออะ (เรอ) อิ่มจัง หมดเกลี้ยงเลย”
ขนมที่โดนัทตั้งใจนำมารับประทานบนรถหมดเกลี้ยง แต่โดนัทก็ไม่ได้ว่าอะไรปิ่นโตเลย เพราะโดนัทมีนิสัยชอบแบ่งปันอยู่เสมอ และก็จะสุขใจทุกทครั้งที่ได้ให้สิ่งของแก่ผู้อื่น ซึ่งต่างจากปิ่นโตที่จะรู้สึกเสียดายทุกครั้งเวลาที่มีใครมมาขอของตน
เวลาต่อมารถตู้ก็มาถึงหน้าโรงเรียน ขณะที่ปิ่นโตและเพื่อนๆเดินเข้าโรงเรียนอยู่นั้นก็มีแม่สุนัขท่าทางหิวโซตัวหนึ่งเดินเข้ามาหา โดนัทเห็นแล้วก็รู้สึกสงสาร จึงหยิบขนมปังในกระเป๋านักเรียนออกมาให้ ส่วนปิ่นโตก็แอบนึกเสียดายขนมปังก้อนนั้นอยู่ไม่น้อย
ปิ่นโต : “ให้มันทำไม นายไม่เสียดายเหรอ”
โดนัท : “ไม่หรอก ดูมันน่าสงสาร และฉันก็อยากทำทานด้วย”
ปิ่นโต : “ทานคืออะไรเหรอ”
โดนัท : “ทานก็คือการให้ การแบ่งปันไง”
ปิ่นโต : “แล้วทำไมต้องให้ด้วยล่อ”
โดนัท : “เพราะการให้จะทำให้ผู้รับมีความสุข และผู้ให้ก็มีความสุขใจด้วยไง”
เมื่อขนมปังก้อนนั้นตกลงถึงพื้น แม่สุนัขตัวผอมโซก็รีบคาบวิ่งไปอีกทางหนึ่ง แล้วก็วิ่งเข้าโพรงกอต้นไม้อย่างรวดเร็วเหมือนกลัวว่าจะมีใครมาแย่ง เด็กทั้งสองคนจึงรีบวิ่งตามไปดู พบว่าในโพรงนั้นมีลูกสุนัขเล็กๆ6ตัว อาศัยอยู่ด้วย กำลังกัดแทะขนมปังที่แม่สุนัขเพิ่งคาบมาสักครู่นี้เอง
โดนัท : “ดูสิปิ่นโต ขนมปังชิ้นเดียว สุนัขได้กินตั้งหลายตัว”
โดนัทพูดขึ้นด้วยความดีใจ ว่าขนมปังชิ้นเล็กๆของตัวเองได้ทำให้ลูกสุนัขทั้ง 6 ตัวอิ่มท้อง แต่สำหรับปิ่นโตเขาก็ยังรู้สึกเสียดายอยู่ดี
