พบพ่อ
เมื่อคุณยายเข้าถึงธรรมกายแล้วท่านก็ยังพากเพียรปฏิบัติต่อไปอีก จนใจนิ่งสนิทและสว่างมาก ท่านเล่าประสบการณ์นี้ให้คุณยายทองสุกฟัง พร้อมกับปรารภเรื่องพ่อของท่านว่า
"พี่ พี่ ฉันอยากไปหาพ่อจังเลย ไม่รู้ว่าพ่อตายแล้ว ไปอยู่ที่ไหน"
คุณยายทองสุกบอกว่า "มันก็จะไปยากอะไรล่ะ" และได้แนะนำคุณยายให้ไปหาพ่อด้วยวิชาธรรมกาย
พอคุณยายทองสุกแนะนำเท่านั้น คุณยายก็ถอดกายออกไป เหมือนหลุดไปทั้งตัว เป็นพระธรรมกายที่ใสละเอียด ในเวลานั้นคุณยายไม่ได้คิดไว้เลยว่า พ่อจะไปเกิดที่ไหน ใจของท่านเป็นกลางๆสุดแต่ธรรมกายภายในจะนำไปเมื่อธรรมกาย นำไปถึงนรกเท่านั้น ไฟนรกก็ดับ เครื่องทรมานสัตว์นรกทั้งหมดก็หยุดทำงานชั่วคราว ณ ที่นั้นคุณยายมองเห็นสัตว์นรก ต่างๆ ที่กำลังได้รับความทุกข์ทรมาน มีทั้งตัวเป็นคนหัวเป็นสัตว์ และตัวเป็นสัตว์หัวเป็นคนสุดแต่เวรกรรมที่ได้ทำไว้ใน อดีตสัตว์นรกแต่ละประเภทก็มีเครื่องทรมานแตกต่างกัน
คุณยายตรวจดูด้วยญาณทัศนะของธรรมกาย ท่านมองเห็นพ่อ ซึ่งบัดนี้ผ่ายผอมไม่มีเสื้อผ้า รวมทั้งไม่มีเรี่ยวแรง พ่อต้องรับผลกรรมด้วยการดื่มน้ำทองแดงที่ร้อนแรง จนกระทั่งตาย เมื่อตายแล้วก็เกิดมารับการทรมานอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อได้พบธรรมกายของคุณยาย พ่อก็ยกมือไหว้ แต่เพราะความไม่มีแรง มือนั้นจึงกลับตกลงไปดังเดิม คุณยายสงสารพ่อ ไม่อยากให้ตกอยู่ในนรกอีกต่อไป ท่านจึงอาศัยพระธรรมกายแนะนำให้พ่ออาราธนาศีล ๕ พร้อมกับให้นึกถึงบุญกุศลที่เคย ทำเอาไว้ในสมัยที่เป็นมนุษย์
หลังจากรับศีลแล้ว พระธรรมกายก็พาพ่อขึ้นไปบนสวรรค์ คุณยายมองเห็นพ่อเปลี่ยนจาก ภาพที่ทุกข์ทรมาน ผิวพรรณที่สูบฉีดก็กลับเป็นผ่องใสมีเสื้อผ้าชุดใหม่อันเป็นทิพย์มาสวมกาย
วิมานของพ่อดูซอมซ่อกว่าวิมานของเทวดาอื่นทั้งหมด เพราะเมื่อครั้งที่พ่อยังเป็นมนุษย์อยู่นั้น เป็นมนุษย์ประเภท บุญก็ทำกรรมก็สร้าง วัดก็เข้าเหล้าก็กิน เพราะฉะนั้นด้วย ฯลฯ บุญที่ทำ จึงทำให้มีวิมานคอยอยู่ แต่เพราะทำด้วยจิตที่ไม่ค่อยบริสุทธิ์นัก วิมานจึงมัวหมอง แม้ในเวลาทำบุญก็ทำไปตามกำลัง ไม่ได้ทำเต็มกำลัง เพราะฉะนั้นวิมานของพ่อจึง ไม่ใหญ่โตเหมือนคนอื่นส่วนการที่พ่อดื่มเหล้า กรรมนั้นได้ส่งผลให้พ่อไปตกในนรก
เมื่อคุณยายช่วยให้พ่อพ้นจากนรกขึ้นไปอยู่บนวิมานได้ คุณยายทองสุกจึงแนะนำให้เอาบุญที่เข้าถึงธรรมกายช่วยปรับปรุงวิมานให้ใหญ่โตขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นกายของพ่อได้เปลี่ยนเป็น กายเทพบุตรที่มีเครื่องประดับ และมีบริวารสมบัติมากมาย
หลังจากนั้นคุณยายปองสุกก็สอนพ่อให้ภาวนา "สัมมาอรหัง" และกำชับว่าหากพ่อลืมภาวนาเมื่อใดก็จะหล่นลงไปอีก พ่อรับปากอย่างแข็งขัน เนื่องจากไม่อยากตกไปในนรก ไป รับความทุกข์ทรมานจากการโดนกรอกน้ำทองแดงที่กำลังเดือดพล่านอีกต่อไปเพราะพ่อได้รับรู้ความเจ็บปวดทั้งหมดแล้วว่า เมื่อน้ำทองแดงเข้าไปในปากแล้วก็จะเผาไหม้เนื้อตัวให้ละลายไปทันที แล้วกลับฟื้นขึ้นมาใหม่อีกเพื่อชดใช้กรรมต่อ และจะต้องเป็นเช่นนี้ตลอดเวลายาวนาน ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส
คุณยายมีโอกาสขออโหสิกรรมกับพ่อในคราวนั้น พ่อของท่านซึ่งเป็นเทพบุตรไปแล้วก็ประนมมือไหว้พระธรรมกาย ให้อโหสิกรรมกับคุณยายทุกประการ พ่อบอกกับคุณยายว่า
"ที่พูดไปนั้นพูดด้วยความโมโห แต่ไม่มีเจตนาจะให้ลูก หูหนวกอย่างนั้น แต่ถ้าลูกติดค้างอยู่ในใจ ไม่สบายใจ พ่อก็ให้อภัยอโหสิกรรม"
