หนีพ่อมาหาคุณยาย
ในช่วงที่เรียนธรรมะอยู่กับคุณยายนั้นเอง คราวหนึ่งระหว่างปิดเทอมภาคฤดูร้อน โยมพ่อพาหลวงพ่อไปอยู่กับท่านที่ต่างจังหวัดแต่หลวงพ่ออยากไปเรียนธรรมะกับคุณยายจึงเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋านอนรอเวลาอยู่ที่นอกชานพอตี4 ก็เก็บมุ้งและที่นอนให้เรียบร้อย ไปกราบลาโยมพ่อที่หน้าประตูห้องจากนั้นจึงขึ้นรถโดยสารมาวัดปากน้ำภาษีเจริญเพื่อมาหาคุณยายทั้งๆที่ไม่มีเงินติดตัวพลางนึกในใจว่าถ้าพนักงานเก็บค่าโดยสารมาถึงเราจะบอกเขาตรงๆว่าไม่มีเงินแล้ววันหลังจะเอาเงินมาให้เป็นค่าโดยสารถ้าเขาไม่เชื่อแล้วจะให้ลงจากรถเราก็จะเดินไปวัดปากน้ำซึ่งมีระยะทางประมาณ166กิโลเมตร แต่เรื่องมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นเพื่อนรักคนหนึ่งซึ่งเป็นนิสิตอยู่ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์(ตอนนี้ปลดเกษียณไปแล้ว)ร้อยวันพันปีก็ไม่คิดว่าจะเจอกันบนรถโดยสารพอได้เจอก็นั่งติดกันเขาถามว่าจะไปไหนก็ตอบว่าจะไปกรุงเทพฯคุยกันสักพักเขาถามว่าจะไปพักที่ไหนก็ตอบว่ายังไม่รู้เขาจึงชวนหลวงพ่อให้พักด้วยกันเพราะเขาจะไปเรียนภาคฤดูร้อนพอพนักงานเก็บค่าโดยสารค่อยๆย่างเข้ามาหลวงพ่อก็ยิ้มแล้วกระซิบบอกเพื่อนว่าไม่มีเงินติดตัวเลยแทนที่เพื่อนจะกระซิบตอบกลับร้องขึ้นว่าไม่เชื่อหรอก หลวงพ่อยืนยันว่าไม่มีจริงๆเพื่อนถามว่าไม่มีแล้วไปได้อย่างไร ได้สิ ถ้าเขามาก็จะบอกเขาว่าวันหลังจะเอาค่าโดยสารมาให้แต่ถ้าไม่เชื่อก็จะลงเดินพอดีมาเจอกันบนรถเพื่อนก็เลยควักเงินออกจากกระเป๋ามีอยู่ 300 บาท แบ่งให้หลวงพ่อ150บาทและ ดูเหมือนจะออกค่ารถให้ด้วยแล้วเขาก็ชวนไปอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ ด้วยกัน2คนข้างล่างเป็นที่เก็บกระสอบน้ำตาลแมลงสาบเยอะมากเราอยู่กันข้างบนตอนเช้าเขาไปมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หลวงพ่อก็ไปวัดปากน้ำเพื่อเรียนธรรมะกับคุณยายเราไปกันคนละทางแล้วก็กลับมานอนห้องเดียวกัน
