จงเป็นดั่ง...ต้นข้าวที่เต็มรวง
วันนี้...พี่อารีพันธุ์พาคุณยายไปตรวจสุขภาพประจำปีที่โรงพยาบาลวิภาวดีรังสิต ข้าพเจ้าได้ติดตามไปด้วย เวลา ๐๘.๐๐ น. รถของคุณยายมาถึงด้านหน้าประตูของโรงพยาบาล บุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นมาเทียบรถของคุณยาย
พี่อารีพันธุ์ซึ่งนั่งอยู่เบาะด้านหลังได้ลงจากรถเพื่อที่จะไปเปิดประตูรถให้คุณยาย จากนั้นจึงค่อย ๆ พยุงท่านให้เดินมาถึงจุดจอดรถเข็น ทันทีที่มาถึง มือทั้งสองของคุณยายยกขึ้นพนม แล้วพูดกับบุรุษพยาบาลว่า "คุณ สงสารยายด้วยนะ ยายแก่แล้ว ยายไม่รู้หนังสือ" บุรุษพยาบาลเห็นคุณยายยกมือไหว้ตนเองเช่นนั้น ก็รีบยกมือไหว้ตอบกลับบ้าง
บุรุษพยาบาลเข็นรถพาคุณยายมาถึงห้องตรวจวัดความดัน ซึ่งจะมีพยาบาลที่ทำหน้าที่ตรวจนั่งประจำโต๊ะรออยู่ พอรถเข็นของคุณยายมาจอดอยู่ด้านหน้าโต๊ะของพยาบาลคนนั้น มือทั้งสองของคุณยายยกขึ้นพนมอีกครั้งพร้อมกับพูดว่า "คุณ สงสารยายด้วยนะ ยายแก่แล้ว ยายไม่รู้หนังสือ" พยาบาลรีบยกมือไหว้คุณยายกลับทันที ทำเช่นเดียวกับบุรุษพยาบาล
จากนั้นบุรุษพยาบาลได้เข็นรถของคุณยายไปที่ห้องตรวจ ซึ่งเป็นที่ที่คุณยายต้องเปลี่ยนอิริยาบถจากท่านั่งเป็นท่านอนบนเตียง ทันทีที่คุณหมอมายืนข้างเตียง มือทั้งสองของคุณยายก็ยกขึ้นพนม พร้อมกับพูดว่า "คุณหมอ สงสารยายด้วยนะ ยายแก่แล้ว ยายไม่รู้หนังสือ"
จนกระทั่งเสร็จสิ้นการตรวจ บุรุษพยาบาลได้เข็นรถพาคุณยายมาส่งที่หน้าทางออกของโรงพยาบาล เมื่อรถเข็นมาจอดเทียบรถของคุณยาย ก่อนที่คุณยายจะขึ้นรถ ท่านได้หันกลับไปหาบุรุษพยาบาลแล้วยกมือขึ้นพนมอีกครั้งพร้อมกับพูดว่า "ขอให้คุณได้บุญกับยายเยอะๆ นะ สงสารยายนะ ยายแก่แล้ว"
แม้คุณยายจะสูงส่งด้วยวัยวุฒิ และคุณธรรมมากมาย แต่ท่านก็ให้เกียรติ และอ่อนน้อมกับทุกคนเสมอ ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร แต่ทุกคนที่ได้ให้ความช่วยเหลือ และอำนวยความสะดวกให้ท่าน แม้จะเป็น
หน้าที่ของเขาโดยตรงก็ตาม ต่างก็ได้รับสิ่งที่เท่าเทียมกันจากใจของคุณยาย คุณยายไม่รู้หนังสือ แต่ดวงใจ
ของท่านก็สามารถถ่ายทอดคุณธรรม และสิ่งที่มีคุณค่าให้คนอื่นได้รับรู้เสมอ
ข้าพเจ้าก็ได้แต่คิดรำพึงอยู่ในใจว่า "ทำไมหนอ..คุณยายต้องทำอย่างนี้กับทุกคนด้วย" เป็นคำถามที่ค้างอยู่ในใจตลอดมา ไม่กล้าที่จะกราบเรียนถามท่านจนกระทั่ง...
ณ วันนี้...แม้ไม่มีคำตอบจากคุณยาย แต่ภาพที่ปรากฏให้เห็นในวันนั้นยังคงเป็นบทเรียนที่ต้องจดจำตลอดไป...
จงเป็นดั่ง...ต้นข้าวที่เต็มรวงที่น้อมลงสู่พื้นดินเสมอ
"น้ำเต็มกระบอกย่อมไม่ดัง
ข้าวเต็มรวงย่อมอ่อนน้อมลงต่ำเสมอ"
จากหนังสือ ดวงจันทร์กลางดวงใจ
