วันที่คุณยายรู้ใจ
๑๑.๐๐ น. ม่านหน้าต่างด้านโต๊ะทานข้าวของคุณยายเปิดออกแล้ว ทำให้มองเห็นทัศนียภาพที่ถูกจัดตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ต้นไม้ยืนต้นต่างแผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาแก่นกกาทั้งหลายได้พักพิงอาศัย ต้นไม้เหล่านี้ล้วนแล้วแต่ได้รับการอนุเคราะห์จากเจ้าภาพผู้ใจบุญที่ร่วมกันสร้างวิมานหลังนี้ ถวายแด่คุณยายด้วยรู้แก่ใจว่า คุณยายเปรียบเสมือนผืนนาบุญที่เต็มเปี่ยม อุดมไปด้วยแร่ธาตุ ที่พร้อมจะทำให้เมล็ดข้าวทุกเม็ดเจริญเติบโตและงอกงามได้อย่างสมบูรณ์
ข้าพเจ้ากับเปิ้ลช่วยกันจัดเตรียมโต๊ะอาหารสำหรับคุณยาย เพื่อรอรับถาดอาหารที่จะมาส่ง พอรถส่งอาหารมาจอดที่หน้าโรงรถ ข้าพเจ้ากับเปิ้ลก็ไปช่วยรับถาดอาหาร และนำมาจัดแยกประเภทไว้ที่โต๊ะอาหารของคุณยาย
หลังจากจัดโต๊ะเสร็จ พี่อารีพันธุ์จะพาคุณยายลุกจากเก้าอี้นวมตัวเดิมมาที่โต๊ะอาหาร เมื่อคุณยายนั่งที่เก้าอี้แล้ว เปิ้ลจะนำผ้ากันเปื้อนมาติดให้คุณยาย ส่วนข้าพเจ้าหยิบผ้าอีกผืนหนึ่งรองไว้บนตักคุณยาย
จากนั้น..ข้าพเจ้าจะรีบกลับไปรับประทานอาหารที่อาศรมอุบาสิกา เวลาเพื่อน ๆ อุบาสิกาเจอข้าพเจ้าก็จะร่วมอนุโมทนาบุญด้วยและพูดว่า "มีบุญมากจังเลยที่ได้ไปอยู่ใกล้คุณยาย" ข้าพเจ้าก็ตอบเขาไปว่า "สาธุ" ตอบไปอย่างนั้นเอง แต่ขณะนั้นในใจของข้าพเจ้าไม่ได้นึกถึงบุญเลย คิดแต่เพียงว่า ต้องกลับไปกุฏิคุณยายให้ตรงเวลา
เมื่อคุณยายรับประทานอาหารเสร็จ ท่านจะนั่งพักสักครู่ จากนั้นพี่อารีพันธุ์ก็จะพาคุณยายเดินย่อยอาหารบริเวณรอบ ๆ ระเบียงกุฏิ และหลังจากเดินย่อยอาหารแล้ว ท่านก็จะมานั่งที่เก้าอี้นวมตัวเดิม
ถึงตอนนี้เป็นเวลาที่พี่อารีพันธุ์กับเปิ้ลจะต้องทานอาหารแล้ว ส่วนข้าพเจ้ารับประทานอาหารเสร็จ ก็จะมารับหน้าที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คุณยาย เพื่อคอยดูว่า ท่านต้องการสิ่งใด
สักครู่คุณยายหันมาทางข้าพเจ้า และก็ชี้มือออกไปนอกหน้าต่างกระจกใสบานโตที่ใกล้กับโต๊ะทานข้าวนั้น นอกหน้าต่างมีต้นกาซะลองหรือเรียกอีกอย่างว่า ต้นปีบ ปลูกใกล้กับตัวอาคารมากที่สุด ข้าพเจ้าเห็นนกเขาชวา ๒ ตัวกำลังช่วยกันทำรัง มันสลับกันไปคาบกิ่งไม้เล็ก ๆ มาสานเป็นรัง ขณะนั้นข้าพเจ้าเกิดความคิดผุดขึ้นมาในใจว่า "เรานี่มีบุญมากจังเลยที่ได้อยู่ใกล้คุณยาย"
ทันทีที่ความคิดสิ้นสุดลง คุณยายหันหน้ามาจ้องที่ลูกนัยน์ตาของข้าพเจ้า เป็นแววตาที่เด็ดเดี่ยวและเปี่ยมด้วยเมตตายิ่งนัก แล้วท่านก็พูดว่า
"เราอย่านึกนะว่า อยู่ใกล้ยายแล้วจะได้บุญมาก คนที่จะได้บุญมาก คือ คนที่นึกถึงบุญได้เท่านั้น เราต้องพึ่งบุญ พึ่งอย่างอื่นไม่สำเร็จหรอก ยายจะบอกให้ "
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเวลาที่เพื่อนอุบาสิกามาพูดกับข้าพเจ้าว่า "เธอมีบุญมากจังเลยที่ได้อยู่ใกล้คุณยาย" ข้าพเจ้าก็ตอบเขาไปว่า "สาธุ แต่คุณยายบอกว่า คนที่จะได้บุญมาก คือ คนที่นึกถึงบุญได้เท่านั้นนะ"
"ผู้มีปัญญาบริสุทธิ์ ย่อมหยั่งรู้ความจริงเสมอ"
จากหนังสือ ดวงจันทร์กลางดวงใจ
