ต้นกล้าของคุณยาย
หลังจากคุณยายรับประทานอาหารเช้าแล้ว พี่ประดิษฐ์ (ปัจจุบันคือ พระประดิษฐ์ อริญฺชโย) จะทำหน้าที่ขี่สามล้อพาคุณยายออกไปตรวจวัด โดยจะปั่นสามล้อไปอย่างช้า ๆ ใต้เบาะนั่งของรถสามล้อจะมี
อุปกรณ์สำหรับถอนวัชพืช เช่น เสียมเล็ก สำหรับแซะรากหญ้า มีดอีโต้ กรรไกรตัดแต่งกิ่งไม้เล็ก ๆส่วนข้าพเจ้าได้รับหน้าที่ปั่นจักรยานตามหลังไปด้วย
บรรยากาศภายในวัดร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ต้นไม้อายุยืน เช่น ต้นประดู่ สารภี มะฮอกกานี พะยอม ก้ามปู บุนนาค ตะเคียน พิกุล หูกระจง ฯลฯ ดอกประดู่จะมีสีเหลือง เมื่อดอกบาน จะส่งกลิ่นหอมไป
ทั่วทั้งวัด จากนั้นกลีบดอกก็จะร่วงหล่นให้เห็นดารดาษอยู่บนถนนและพื้นหญ้า
ข้าพเจ้าแว่วได้ยินเสียงคุณยาย พูดกับพี่ประดิษฐ์ถึงต้นไม้แต่ละต้นที่ท่านปลูก อาคารต่าง ๆ ภายในวัดที่ท่านได้บอกบุญสร้างมา ชื่อเจ้าภาพแต่ละท่านที่คุณยายยังจดจำได้อย่างแม่นยำ
เมื่อรถสามล้อผ่านมาทางอาคารประชาสัมพันธ์(หินอ่อน) คุณยายบอกให้พี่ประดิษฐ์จอดรถ ข้าพเจ้าจึงต้องจอดจักรยานตาม จากนั้นคุณยายหันมาพูดกับข้าพเจ้าว่า "ไอ้หลาน ไปทำต้นไม้ต้นนั้นให้มันตรง ๆ"
ข้าพเจ้ามองตามนิ้วมือที่คุณยายชี้ให้ดู แต่ก็ยังมองไม่เห็นว่า ต้นไม้ที่คุณยายชี้นั้นอยู่ตรงไหน เพราะคิดว่า "ต้นไม้ในวัดมีแต่ต้นโต ๆ ทั้งนั้น จะให้ไปดัดตรง ๆ ก็คงจะไม่ได้แน่ ๆ" แต่แล้วพอเดินเข้ามาในสนามหญ้า จึงเห็นต้นกล้าต้นเล็กบาง ๆ ที่เพิ่งจะออกใบมาไม่ถึง ๑๐ใบ และลำต้นเอนเอียงไปคนละทิศละทาง
ผูกติดอยู่กับไม้ค้ำที่มีขนาดเล็กพอ ๆ กับต้นไม้นั้น
ข้าพเจ้าแกะเชือกที่ผูกต้นไม้ออก แล้วดึงไม้ค้ำออกมาปักให้อยู่ในลักษณะที่เป็นเส้นตรงและขนานกับลำต้น ฉีกเชือกฟางออกเป็น ๓ เส้น ผูกต้นไม้กับไม้ค้ำเป็น ๓ ระดับ ตั้งแต่โคนต้น กลางต้น และปลายต้น
ข้าพเจ้าทำตามที่คุณยายสั่งเรียบร้อยแล้ว จึงเดินมาที่รถจักรยาน ท่านหันมาพูดกับพี่ประดิษฐ์ว่า "ต้นไม้ก็เหมือนกับคน จะสอนอะไรก็ต้องสอนตั้งแต่เล็ก ๆ โตแล้วสอนยาก" ข้าพเจ้านึกดีใจที่มีส่วนทำให้ต้นกล้านั้นมีลำต้นตรง โตขึ้นมันจะได้ไม่ไปเบียดต้นอื่น
ความอดทน คือ บันไดที่จะก้าวไปสู่ความสำเร็จ
"ถ้าเราอดทนฝึกฝนตนเองตั้งแต่วันนี้...
วันข้างหน้าเราจะเข้มแข็ง
เหมือนต้นกล้าที่เติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ที่มีลำต้นตรง
และไม่ไปเบียดต้นอื่น "
จากหนังสือ ดวงจันทร์กลางดวงใจ
