เงิน
หลังจากคุณยายลงรับสาธุชนตอนเย็นวันอาทิตย์ต้นเดือน ท่านจะกลับมาพักที่กุฏิ พอใกล้ค่ำพี่อารีพันธุ์จะนำซองปัจจัยมาแยก เพื่อนำปัจจัยไปทำบุญในวันรุ่งขึ้นและออกใบอนุโมทนาบัตรให้กับเจ้าภาพ ส่วนซองที่ระบุเจาะจงถวายบูชาธรรมคุณยายท่านจะให้นำไปฝากธนาคาร เมื่อถึงงานบุญใหญ่แต่ละครั้งของวัดท่านก็จะให้ถอนปัจจัยนี้มาทำบุญ
ระหว่างแยกประเภทของธนบัตร คุณยายจะเล่าเรื่องในอดีตตั้งแต่สมัยท่านอยู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ และมาสร้างวัดพระธรรมกาย ซึ่งท่านต้องพบอุปสรรคมากมาย หากพบอุปสรรคท่านก็บอกว่า "ยายอาศัยบุญมาสร้างวัดยายก็ต้องอาศัยบุญ ไม่มีบุญก็สร้างไม่สำเร็จ" คำของคุณยายดูเรียบง่ายแต่เป็นเรื่องที่ใคร ๆ กลับมองข้าม เพราะคนส่วนใหญ่มักเข้าใจว่า ความสำเร็จขึ้นอยู่กับความสามารถ แต่ความสามารถที่มีอยู่ในตัวของคนนั้น มีบุญเป็นทุนหนุนอยู่เบื้องหลัง บุญจึงเป็นเบื้องหลังของความสุขและความสำเร็จที่แท้จริงที่ใคร ๆ ไม่อาจมองเห็นได้
คุณยายสอนต่อไปว่า "เงินทำบุญนี่นะ เขาจบหัวกันมาแล้วทั้งนั้น เวลาจะใช้เงิน ก็ต้องรู้จักใช้ ถ้าไม่รู้จักใช้ ชาตินี้ทั้งชาติก็ต้องไปเป็นขี้ข้าเงิน" ข้าพเจ้าไม่เข้าใจว่า ขี้ข้าเงินมันเป็นอย่างไร เพราะเงินน่าจะเป็นสิ่งที่เราหยิบใช้ได้ตามความต้องการ ท่านสอนอีกว่า "มีเงินก็ต้องรู้จักเก็บ ใช้แต่พอดี ถ้าไม่รู้จักเก็บ ชาตินี้ก็ไม่ต้องทำอะไรกันละ ต้องไปนั่งหาเงินกันทั้งชาติ"
เมื่อความไม่พอดีเกิดขึ้น ความไม่เพียงพอก็เป็นเงาตามมา ความไม่เพียงพอและความไม่พอดีจึงทำให้ต้องดิ้นรนแสวงหาเงินอย่างไม่มีวันสิ้นสุด ตอนนี้ข้าพเจ้าเข้าใจแล้วว่า.."ตอนที่เราใช้เงิน ดูเหมือนว่า เงินเป็นสิ่งที่เราใช้แลกในสิ่งที่เราต้องการ แต่ตอนที่เราต้องไปหาเงินให้เพียงพอกับความต้องการนั้น เงินกลับเป็นสิ่งที่ใช้ให้เราต้องไปหา เงินมีอำนาจแฝงอยู่อย่างนี้นี่เอง"
คุณยายปรารถนาให้ทุกคนมีชีวิตที่เรียบง่ายสมบูรณ์ไปด้วยธรรมะภายใน เพราะธรรมะเท่านั้นที่จะเป็นสมบัติของเราอย่างแท้จริง
"เงินเป็นสิ่งที่มีคุณค่าเสมอ..สำหรับผู้ที่รู้ค่าของเงิน"
จากหนังสือ ดวงจันทร์กลางดวงใจ
