ใช้ให้คุ้ม
พระเจ้าอุเทนไม่พอพระทัย ที่พระอานนท์รับจีวรที่มเหสีของพระองค์ถวายมากเกินความจำเป็น ถึง ๕๐๐ ผืน
(อุ.) : ท่านพระอานท์ มเหสีของข้าพเจ้ามาหาหรือ
(อา.) : พระมเหสีของพระองค์มาหา มหาบพิตร
(อุ.) : ก็พระนางได้ถวายอะไรเเก่ท่านพระอานนท์บ้าง
(อา.) : ได้ถวายผ้าห่ม (จีวร) เเก่อาตมภาพ ๕๐๐ ผืน มหาบพิตร
(อุ.) : ก็ท่านพระอานนท์จักทำอะไร กับจีวรมากมายเพียงนั้น
(อา.) : อาตมาภาพจักเเจกให้เเก่ภิกษุทั้งหลาย ที่มีจีวรเก่าคร่ำคร่าต่อไป มหาบพิตร
(อุ.) : ก็ท่านพระอานนท์จักทำอย่างไร กับจีวรเก่าคร่ำคร่าเหล่านั้นต่อไป
(อา.) : อาตมาภาพจักทำผ้าเหล่านั้นให้เป็นผ้าดาดเพดาน มหาบพิตร
(อุ.) : ท่านพระอานนท์ ท่านจักทำอย่างไรกับผ้าดาดเพดานเก่าเหล่านั้น
(อา.) : อาตมาภาพจักทำผ้าเหล่านั้นให้เป็นผ้าปูพื้น มหาบพิตร
(อุ.) : ท่านพระอานนท์ท่านจักทำอย่างไรกับผ้าปูพื้นที่เก่าเหล่านั้น
(อา.) : อาตมาภาพจักทำผ้าเหล่านั้นให้เป็นผ้าเช็ดเท้า มหาบพิตร
(อุ.) : ท่านพระอานนท์ ท่านจักทำอย่างไรกับผ้าเช็ดเท้าที่เก่าเหล่านั้น
(อา.) : อาตมาภาพจักทำผ้าเหล่านั้นให้เป็นผ้าเช็ดธุลี มหาบพิตร
(อุ.) : ท่านพระอานนท์ ท่านจักทำอย่างไรกับผ้าเช็ดธุลีที่เก่าเหล่านั้น
(อา.) : อาตมาภาพจัดโขลกผ้าเหล่านั้น ขยำกับโคลนเเล้วฉาบทาฝา มหาบพิตร
พระเจ้าอุเทนทรงพระดำริว่า พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรทั้งหลายนำผ้าไปเเยบคายดี ไม่เก็บผ้าเข้าเรือนคลัง ทรงเลื่่อมใส เเล้วถวายผ้าอีก ๕๐๐ ผืน เเก่ท่านพระอานนท์
