เราอยู่ได้ด้วยบุญจริงหรือ?
คนเราได้ใช้ชีวิตสุขสบายในชาตินี้เพราะทำบุญมาดี แต่หากไม่ทำบุญเพิ่ม บุญเก่าก็ลดลง คนเราพึ่งพาอาศัยความดีเก่าๆ ที่เคยสร้างไว้ ไม่ว่าจะในชาติที่แล้ว หรือชาตินี้ก็ตาม
ถ้าชาติที่แล้วเราเคยสร้างบุญไว้มาก พอเกิดมาชาตินี้เราก็จะมีความพร้อมหลายๆ ด้าน แต่เราจะพึ่งพาเพียงบุญเก่าอย่างเดียว โดยไม่สร้างบุญใหม่เพิ่มเติมเลยก็ไม่ได้เช่นกัน เหมือนเรามีเงินอยู่ในบัญชี แล้วเบิกถอนมากินมาใช้ไปเรื่อยๆ แต่ไม่ฝากเงินเพิ่มเลย สุดท้ายเงินในบัญชีก็หมด
หรือแม้ในชาตินี้เราตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน พอตั้งตัวสร้างฐานะได้แล้วก็เลิกขยันทำงาน หันไปเที่ยวเตร่เล่นสนุก กินเหล้าเมายา เงินที่หาไว้ก็มีโอกาสหมดลง นี่คือการกินบุญเก่า
ร่างกายคนเราต้องการอาหารทุกวัน พึงรู้ไว้เถอะว่า ทุกคำที่เราเคี้ยวกลืนลงไปนั้น ไม่ใช่ได้มาเพียงเพราะหนึ่งสมองสองมือของเราเท่านั้น แต่เราต้องมีบุญด้วย ถ้าไม่มีบุญ “ทองก็กลายเป็นถ่าน” ได้
ยกตัวอย่าง
คนทำธุรกิจที่กำลังเฟื่องฟู จู่ๆ ค่าเงินบาทลดฮวบ ธุรกิจล้มหมดก็เกิดขึ้นให้เห็นมาแล้ว บางรายเปิดโครงการขายคอนโด มีลูกค้าจองเต็มหมดทุกห้อง โดยหลักต้องรวยแล้ว
พอไปกู้ไฟแนนซ์มาเสร็จเรียบร้อย ก่อสร้าง ส่งมอบเสร็จจะกินกำไร 20-30% คิดว่าจะมีกำไรมากมายเป็นหลักพันล้าน ได้เป็นเศรษฐีใหญ่แน่ๆ แล้วจู่ๆ ค่าเงินบาทลดดิ่ง
แม้ลูกค้าจะจองเต็มหมดก็ไม่มีเงินมาก่อสร้างต่อ เพราะไฟแนนซ์ล้ม โครงการถูกยึด นอกจากจะไม่มีกำไรแล้ว ยังกลายเป็นหนี้เป็นสินมากมาย กรณีอย่างนี้มีให้เห็นเป็นพันหมื่นราย
เพราะฉะนั้น ย้ำว่าถ้าไม่มีบุญแล้ว ทองก็กลายเป็นถ่าน แต่คนมีบุญ ถ่านก็กลายเป็นทองได้ คือดูท่าจะย่ำแย่แล้ว จู่ๆ ก็กลับดีขึ้น เช่น ไปซื้อที่ดินไว้ เหมือนจะถูกหลอกขาย หลงเชื่อไปซื้อที่ดินไม่มีราคา ได้ถ่านมาแท้ๆ แต่จู่ๆ ดันไปขุดเจอน้ำมันในที่ดินนั้น ร่ำรวยกลายเป็นมหาเศรษฐีทันที อย่างนี้ก็มีให้เห็นเช่นกัน
ดังนั้น ไม่มีอะไรแน่นอน เราอย่าไปนึกว่าทุกอย่างจะสำเร็จ หรือไม่สำเร็จเพียงเพราะแค่หนึ่งสมองสองมือของเราเท่านั้น นั่นเป็นเพียงสิ่งที่เราเห็นในปัจจุบัน
ความจริงแล้วต้องมีพลังแฝงอยู่ข้างใน คือ ต้องมีบุญเป็นเครื่องหนุนส่งด้วย
ทุกค่ำคืนที่เราเคี้ยวกลืนอาหารเข้าไป เท่ากับว่าเรากินบุญเก่าไปด้วย
ดังนั้น เราควรรู้จักการสร้างบุญใหม่ การนั่งกินบุญเก่าอย่างเดียวนั้น บุญก็หมดไปเรื่อยๆ จึงต้องหมั่นสร้างบุญใหม่ ชีวิตเราจะได้เจริญรุ่งเรืองและก้าวหน้าไปได้อย่างถาวรยั่งยืน
เจริญพร
พระมหาสมชาย ฐานวุฒฺโฑ
