นิทานจีน สอนลูกรัก
ตอน ยิ่งไม่ถามยิ่งโง่เขลา
มีชายคนหนึ่งเป็นลูกของเศรษฐี ตอนเด็กๆ มักเกเรไม่ชอบร่ำเรียนเขียนอ่าน ครั้นโตขึ้นก็อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้แต่เขาก็ไม่เดือดร้อนอะไร เพราะว่ามีเงินใช้จ่ายอย่างสุขสบายอยู่แล้ว
ครั้นเมื่อบิดาตายไปชายผู้นี้ก็ได้แต่ผลาญเงินหมดไปกับการเที่ยวดื่มสุราเคล้านารี และเข้าบ่อนพนันไปวันๆ เพื่อนสหายของเขาก็มีแต่ผู้ที่มาดื่มกินสรวลเฮฮาด้วย ไม่ได้มีใครนับถือเขาสักเท่าใดนัก
วันหนึ่งชายผู้นี้ได้เชิญบรรดาผู้มีความรู้มากินอาหารที่บ้านของตนด้วยหวังที่จะต้องการผูกมิตรกับเหล่าคนที่เป็นทนชั้นปัญญาชนบ้างเพื่อประดับบารมีของตน
ขณะนั้นได้มีเด็กรับใช้นำจดหมายเข้ามายื่นให้พร้อมกับกล่าว
"ชาวไร่ที่อยู่หลังที่ดินของท่านขอความช่วยเหลือมาขอรับ"
เศรษฐีหนุ่มผู้นี้พยักหน้าและเปิดซองหยิบจดหมายออกมาอ่านในจดหมายนั้นเขียนว่า ขอความกรุณาขอยืมวัวสัก 2 ตัวไปไถนาเนื่องจากวัวของเขาป่วย
เศรษฐีหนุ่มอ่านหนังสือไม่ออกแต่ทำวางท่าว่าอ่านหนังสือได้ เมื่ออ่านจบแล้วเขาก็วางหนังหนังสือนั้นลงบนโต๊ะ แล้วหันไปกล่าวกับเด็กรับใช้ว่า
"ข้ายินดีช่วยเขา บอกเขาว่าพรุ่งนี้ข้าจะไปทำด้วยตัวเองเลยทีเดียว"
