วิธีลงโทษ
เมื่อลูกๆ ทำผิดแต่ละครั้ง ท่านไม่เคยละเว้นการลงโทษซึ่งส่วนมากก็ไม่แคล้วถูกเฆี่ยนด้วยไม้เรียว แต่การเฆี่ยนเพียง ๕ ที ของท่าน ช่างนานเสียเหลือเกินในความรู้สึกของอาตมา เพราะก่อนจะลงมือเฆี่ยน ท่านจะต้องแจกแจงความผิดให้ทราบเสียก่อนแล้วให้พูดทวนให้ได้ว่า ผิดเพราะอะไร จะขาดจะเกินสักหน่อย ก็ไม่ได้มิหนำซ้ำยังต้องตะโกนพูดให้เสียงดังฟังชัด
ถ้ายังไม่ถูกต้อง หรือยังไม่ครบถ้วน ท่านก็จะให้ พูดซ้ำใหม่แล้วจึงหวดไม้เรียวหวดแรกลงไปที่ก้นอย่างไม่ยั้งมือเลย เลือดซิบๆ เจ็บถึงใจทุกที
แม้จะลงมือเฆี่ยนครั้งที่สองและครั้งต่อไป ท่านก็จะให้พูดทบทวนความผิดเช่นเดียวกัน เสียงต้องดังฟังชัดอย่างเดิม แต่เนื่องจากพูดไปร้องไห้ไปเสียงจึงเครือกระท่อนกระแท่น ท่านก็ไม่ยอมลดราวาศอก อาตมาต้องพยายามฝืนใจอย่างมาก
ดังนั้นกว่าการลงโทษจะครบถ้วนกระบวนความ ก็กินเวลาเป็นชั่วโมงๆ
แต่เจ็บกายยังไม่ร้ายเท่าเจ็บที่ใจ เพราะเสียหน้า เนื่องจากหน้าถูกเฆี่ยนต่อหน้าพี่ๆ บางวันถูกลงโทษถึง ๒-๓ ครั้ง เพราะความที่เกเรมาก
ยิ่งกว่านั้น ท่านยังมีวิธีเสริมความฉลาดให้ลูกอย่างไม่มีใครเหมือน ไม้เรียวที่จะใช้เฆี่ยนอาตมานั้น ท่านให้ไปหามาเอง ถ้าไม่ฉลาดในการเลือกไม้เรียวก็เจ็บตัวมาก เพราะไม้เรียว ใช้ตีครั้งแรกจะเจ็บมาก เพราะไม้ยังสดและแข็ง แต่เมื่อตีครั้งต่อไปจะเจ็บน้อยลงเพราะไม้เริ่มซ้ำและค่อยๆ หักไปทีละท่อน อาตมาจะต้องคำนวณให้ได้ว่า ไม้เรียวอันนั้นจะต้องมีขนาดพอเหมาะถึงขนาดที่พอตีครั้งสุดท้ายแล้ว ไม้เรียวต้องหักหมดพอดี เพราะถ้าหักหมดก่อน ท่านจะให้ไปหาไม้มาใหม่ แต่ถ้าเลือกไม้ใหญ่ไป ตี ๔ ครั้งก็ยังไม่หัก เราก็จะต้องเจ็บมากเพราะไม้แข็ง ทำให้ต้องเจ็บหนักขึ้นอีก
