ทบทวนโอวาทคุณครูไม่ใหญ่

ปล่อยไปก่อน
ถ้าหากเรายังไม่สามารถ
น้อมใจมาไว้ที่ศูนย์กลางกาย
ได้ก็ปล่อยให้ใจ
อยู่ข้างนอกไปก่อน
พอใจสบายถูกส่วนดีแล้วจึงค่อย ๆ
น้อมเข้ามาใหม่
-ทบทวนโอวาทคุณครูไม่ใหญ่-
จากหนังสือ มุทิตา อายุ ๖๐ ปี พระครูสมุห์วิษณุ ปญฺญาทีโป

 

 

ทำบุญเยอะแล้ว ขอพักก่อน
อย่าเบื่อหน่ายในการสร้างบุญ
อย่าเกียจคร้านในการทําความเพียร
อย่าประมาทชะล่าใจว่า เราทำบุญมาเยอะแล้ว ขอพักก่อน
แล้วค่อยไปทําบุญต่อไปในบุญข้างหน้า
คิดอย่างนี้ถือว่า ประมาท
เพราะวันพรุ่งนี้จะมีสำหรับเราหรือไม่ ยังไม่ทราบ
มีตัวอย่างมากมายที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ในโลก
โดยเฉพาะเพื่อนสหธรรมิกที่จากพวกเราไปในวัยที่เรา
คาดไม่ถึง เพราะฉะนั้นบุญทุกบุญทําไว้เถิด
สิ่งที่เราทำนั่นแหละคือของเราอย่างแท้จริง
สิ่งที่เรายังไม่ได้ทํา ก็ยังไม่ใช่ของเรา
การชิงช่วงหรือบ่วงซิงเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา
เราอาจจะถูกช่วงชิงไปหาอย่างอื่นให้หมดสิ้นไปก็ได้
หรือเราอาจจะตายก่อนก็ได้
เพราะฉะนั้น อย่าประมาท
-ทบทวนโอวาทคุณครูไม่ใหญ่-

จากหนังสือ ไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม 3

 

ที่ตั้งแห่งศรัทธา
ญาติโยมยังมีความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาอยู่มาก
เขายังมีความศรัทธาเหมือนเดิม
แต่ไม่ค่อยมีโอกาสนำศรัทธามาใช้
เพราะว่ายังไม่เห็นว่าจะเอาไปตั้งไว้ตรงไหน
คล้าย ๆ ในมือมีรูปอยู่แล้ว แต่ขาดกระถางธูป
เพราะฉะนั้นต้องการพุทธบุตรผู้เป็นเนื้อนาบุญ
เป็นกระถางธูปเพื่อจุดบูชา
-ทบทวนโอวาทคุณครูไม่ใหญ่-
จากหนังสือ ไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม 3

 

ไม่รู้กฎ....อันตราย
กฎแห่งกรรมเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องศึกษา
ต้องเรียนรู้เอาไว้ ไม่รู้ อันตราย
ถ้ารู้แล้วเอาตัวรอดและปลอดภัยได้
แม้ยังไม่หมดกิเลส แต่ก็จะมีชีวิตอยู่ในสังสารวัฏ
ได้อย่างปลอดภัยจากอบาย เพราะว่า ถูกหลักวิชชา
จะท่องเที่ยวสร้างบารมีอยู่แค่สองภพภูมิ
คือ ในมนุษย์กับเทวโลก
ไม่พลัดไปสู่อบายภูมิที่มีความทุกข์ทรมานมาก
ถ้าเราได้ศึกษาแล้ว ส่วนใหญ่จะสั่งสมบุญบารมีอย่างเดียว
โอกาสที่จะไปทําผิดทำพลาดจะมีน้อย
จะมีก็แค่พลาดพลั้ง เผอเรอ ประมาทเลินเล่อเท่านั้น
-ทบทวนโอวาทคุณครูไม่ใหญ่-
จากหนังสือ ไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม 3

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้บัญญัติ
“กฎแห่งกรรม”
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้เป็นผู้บัญญัติ
แต่มีผู้ที่เขาตั้งกฎนี้ขึ้นมา
เป็นผู้ที่มีฤทธิ์ มีอานุภาพมาก
เรามองไม่เห็นเขา เขาอยู่ในที่ลึกลับมาก ๆ
เป็นผู้อยู่ฉากหลังในทุก ๆ ชีวิต
ตลอดแสนโกฏิจักรวาล อนันตจักรวาล
ไม่มีเว้นเลยสักรายเดียว
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปรู้ไปเห็นมาด้วยพุทธญาณอันบริสุทธิ์
เพราะความสงสารจึงได้นำมาสั่งสอนสัตวโลก
ให้รู้ให้เห็นเรื่องราวเหล่านี้
-ทบทวนโอวาทคุณครูไม่ใหญ่-
จากหนังสือ ไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม 3