เรื่องของโอโม กล่องที่ 7:มีโบว์ไหมครับ
ในช่วงเย็นหลังเลิกงานแล้ว ผู้ใหญ่ก็มาตีเทนนิสที่สนามข้างบ้านผม เป็นการออกกำลังกาย เพื่อให้มีอรรถรสในการเล่นก็มีเดิมพันติดปลายนวมพอขำขำ เช่น โอเลี้ยง 5 ถุง Pepsi 5 ขวด ใครแพ้จ่าย ทำไมต้อง 5 ก็การเล่นส่วนใหญ่จะเล่นคู่ 2 ข้างก็ 4 คน ส่วนคนที่ 5 คือกรรมการ
ช่วงนั้นผมเรียนชั้นประถมปลาย ขอโอกาสขึ้นเป็นกรรมการตัดสินบ่อยๆเพราะจะได้ดื่มโอเลี้ยงหรือไม่ก็ Pepsi ฟรี ในโควต้ากรรมการ ตัวกรรมการจะนั่งเก้าอี้สูงตรงแดนกลางหัวเสาด้านหนึ่ง อารมณ์เดียวกับกรรมการผู้ตัดสินของวอลเลย์บอล ต่างกันตรงที่ วอลเลย์บอลกรรมการเค้ายืน แต่ของเทนนิสนั่ง จากการเป็นกรรมการทำให้รู้กฏกติกาต่างๆของการนับคะแนน การตัดสิน ทำให้ดูเทนนิสเป็นตั้งแต่บัดนั้น
ในช่วงเดือนมกราคม ซึ่งเป็นฤดูหนาว จะมีงานประจำปีของจังหวัดอุตรดิตถ์คืองานพระยาพิชัยดาบหัก ซึ่งประวัติย่อๆของท่านคือเป็นทหารเอก 1ใน4 คน ของสมเด็จพระเจ้าตากสิน มีครั้งหนึ่งสู้รบกับพม่าได้ลื่นไถล เลยเอามีดทางด้านขวามือค้ำดิน มีดคงรับน้ำหนักไม่ไหว เลยหัก แต่ก็รบสู้ต่อจนชนะ
ในงานก็จะจัดบริเวณหน้าศาลากลางรวมถึงสนามกีฬาของจังหวัดที่อยู่หน้าศาลากลาง มีการปิดถนน ล้อมพื้นที่ เก็บตั๋วในการเข้าชมงาน ซึ่งปีหนึ่งจะจัดประมาณ 8-9 วัน ในงานมีการออกร้านของหน่วยงานราชการในจังหวัด มีร้านขายของต่างๆ มีการละเล่นต่างๆ ที่ขาดไม่ได้ก็ วงดนตรี ชิงช้าสวรรค์ รถไต่ถัง สาวน้อยตกน้ำ ยิงปืน แล้วก็พวกอะไรแปลกๆหลอกเด็กเช่น บ้านผีสิง บ้านกระสือ อะไรทำนองนั้น
การรถไฟก็ไปออกร้านทุกปี โดยการอำนวยการของพ่อสุนทร ของเรามี ช่างเรามี จัดเต็มทุกปี สมัยนี้ต้องเรียกว่าเค้าทำถึง ประกวดร้านทีไรการรถไฟต้องได้รางวัล มีปีหนึ่ง นอกจากมีนิทรรศการ แล้วก็มีลานโยนโบว์ลิ่ง รางโบว์ลิ่งใช้รางรถไฟเลย มีร้านอาหาร ที่นั่งก็เบาะในขบวนรถไฟ อาหารไม่ต้องพูดถึงครัวมาจากรถเสบียง เมนูซิกเนเจอร์ต้อง ข้าวผัดรถไฟซอสแดง คนบริการก็บรรดาพนักงาน ลูก เมีย คนรถไฟนี่แหละ
การจัดงานหัวหน้าหน่วยราชการจะเป็นกรรมการจัดงาน จะมีโบว์กรรมการ เข้างานฟรี ผู้ที่มาตีเทนนิสที่ข้างบ้านเราที่ไม่ใช่คนรถไฟและเป็นหัวหน้าหน่วยราชการมีอยู่ท่านเดียวคือสรรพสามิตจังหวัด วันนั้นพอการตีเทนนิสจบลงเรารีบเข้าไปสนทนา วัตถุประสงค์คือจะขอโบว์กรรมการ พอเข้าประเด็นก็ถามว่าคุณลุงมีโบว์ไหมครับ ความหมายเราคือโบว์กรรมการ ท่านก็น่าจะเก็ตนะเพราะเป็นช่วงงานเทศกาลอยู่ ท่านก็ดีใจหายตอบมาว่ามีเยอะเลยที่บ้าน ตามไปเอาเลย บ้านพักสรรพสามิตจังหวัดกับสนามเทนนิสก็ห่างกันประมาณสัก 200 เมตร เราเดินตามด้วยใจที่พองโตเจือไปด้วยความหวังอันเรืองรอง พอไปถึงบ้านพักสรรพสามิตจังหวัด เป็นบ้านไม้สองชั้น ท่านก็ไปเปิดห้องชั้นล่างลักษณะแบบห้องเก็บของ พอเปิดประตูออกมาก็เห็นกระเช้าแบบเค้าสวัสดีปีใหม่หรือไม่ก็เอาไปเยี่ยมคนไข้ มีหลายกระเช้าเลย ท่านก็บอกว่าเลือกเอาเลยนะกี่ดอกก็ได้นะ เราก็สตั๊นไป 3 วิ นี่มันไม่ใช่โบว์กรรมการ มันคือโบว์กระเช้าผลไม้ แต่ก็ไม่กล้าบอกว่าไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ จำไม่ได้ว่าวันนั้นได้แกะโบว์กลับมาบ้านกี่ดอก เฮ้อ!
